موعود پایگاه اینترنتی موعود
امام باقر(علیه السلام) در وجه نامگذارى حضرت «مهدى (علیه السلام)» بهقائم آل محمد(صلى الله علیه وآله وسلم) حدیثى قدسى روایت فرمود:
زمانى که جدم حسین که صلوات خدا بر او باد به شهادت رسید، فرشتگان با گریه و زارى به درگاه خداوند عزوجلّ نالیدند و گفتند: پروردگارا! آیا از آنان که برگزیده و فرزند برگزیده تو را، و امام انتخاب شده از بین خلق را کشتند، در مى گذرى؟!
خداوند به آنان وحى فرمود که: «فرشتگان من آرام گیرید. سوگند به عزّت و جلالم که از آنان انتقام مى گیرم اگرچه بعد از گذشت زمانى طولانى باشد.» سپس فرزندان از نسل حسین (علیه السلام) را که پس از او به امامت مى رسند به ملائکه نشان داد و آنان شاد شدند.
در بین این پیشوایان، یک نفرشان به نماز ایستاده بود « فإذا احدهم قائم یصلّى فقال اللّه عزّوجلّ: بذلک القائم أنتقم منهم.» خداوند عزّوجلّ فرمود: به وسیله آن «قائم» از دشمنان و قاتلان حسین(علیه السلام)انتقام مى گیرم.
امام موسى کاظم (علیه السلام ) :
« طوبى لشیعتنا المتمسکین بحبّنا فى غیبه قائمنا، الثابتین على موالاتنا والبراءه من اعدائنا، اولئک منّا و نحن منهم، وقد رضوا بنا ائمه ورضینا بهم شیعه، طوبى لهم ثم طوبى لهم، هم والله معنا فى درجتنا یوم القیامه «
الزام الناصب، ص ۶۸
خوشا به حال شیعیان ما که در غیبت قائم ما بر محبت و ولایت ما و بیزارى از دشمنان ما پایدار ماندند، آنها از ماو ما از آنهائیم. و همانا آنان امامت ما را پذیرفتند، ما هم آنها را به عنوان شیعیان خود پذیرفتیم. خوشا به حال آنها و باز هم خوشا به حال آنها، آنها به خدا قسم در درجه ما و در کنار ما در روز قیامت اند.
