موعود پایگاه اینترنتی موعود
فلسطین سرزمینی که میان دو قدرت بین النهرین و مصر قرار دارد، در آن زمان (بقول ویل دورانت) شبیه این بود که میان دو سنگ زیرین و زبرین آسیاب قرار دارد و از هر دو طرف همیشه تحت فشار بوده است. «جاده اعظم»، از فلسطین عبور می‌کند و دو تمدن بین النهرین و مصر را به همدیگر متصل می‌کند، از بابل شروع شده از رود اردن عبور کرده، فلسطین را در نوردیده و از شمال ارتفاعات سینا در کنار ساحل مدیترانه، به مصر وارد شده به دو پایتخت متناوب مصر یعنی ممفیس و تبس، می رسد.
در این جا باید به وضعیت جغرافی صحرای سینا که میان فلسطین و مصر واقع است اندکی توجه شود : صحرای سینا از هر چهار جانبش به زمین های هموار محدود می‌شود و وسط آن کوهستان سینا است. در سمت مدیترانه نوار ساحلی باریک و همچنین در ساحل خلیج قلزم (سوئز) و خلیج عقبه نیز نوار باریک هموار، کوهستان طور را در برگرفته‌اند. و از جانب مصر همان طور که امروز به کانال سوئز ختم می‌شود فاصله کوهستان و کانال ناحیۀ چندان پهناوری نیست، در قدیم هم تقریباً همان حدود مرز سینا محسوب می‌شده.
جاده اعظم در جائی که به صحرای سینا می رسید از باریکه هموار میان کوه سینا و دریای مدیترانه عبور می‌کرد. پس از ویرانی شهر سدوم، مردمان بین النهرین و مصر به شدت از مشاهده شهر ویران شده مشمئز بل ترسان بودند. لذا جاده به سمت جنوب گرایش یافت و سه راهی جاده اعظم با جادّه بخور به شهر مدین در حوالی نوک خلیج عقبه منتقل شد. از آن پس، مسیر عبور جاده اعظم از جنوب کوهستان سینا و باریکه ساحل خلیج عقبه و خلیج قلزم (سوئز) می‌گذشت.
جاده ای که از حوالی یمن و دریای عمان پس از پیمودن طول کوه های حجاز، در دوره پیش از ویرانی شهر لوط (سدوم) در آن جا به جاده اعظم می رسید، در دوره دوم در شهر مدین به هم رسیده و سه راهی را تشکیل می دادند. این جاده دوم در قرون بعدی به جاده بخور معروف گشت.
زمینه جامعه شناختی شهر لوط: شهر سدوم محل حضور مردمان مختلف از نژادهای مختلف بود، واقعاً مصداق یک کاروان سرای بزرگ گشته بود. مسافران از هر جانب با کاروان های روان در سه جاده، پشت سر هم به سدوم می رسیدند. آنان در آن سفرهای طولانی علاوه بر هر نیاز، به شدت احساس نیاز جنسی می‌کردند. سدومیان نیز در صدد جمع پول و مال بودند زنان را در اختیار مسافران (به قول امروزی ها جهان گردان) قرار می دادند.
میان رواج فحشای زنانگی در میان یک مردم، با همجنسگرائی مردان، یک ملازمه لا ینفک وجود دارد. یعنی مردانی که زنان را در اختیار دیگران قرار دهند، خود به همجنس گرائی مبتلا می‌شوند. و رونق همجنس گرائی مردان نیز منشأ همجنس گرائی زنان می‌شود. خواهیم دید که مردم سدوم به مرحله سوم یعنی همجنس گرائی زنانه نیز رسیده بودند.
ابلیس: در حدیث های ما آمده است که شهوت (غریزه جنسی) برنده ترین و کار آمدترین ابزار در دست شیطان است. ابلیس توانست با استفاده از موقعیت شهر سدوم، از شهوت مردم برای نظام کابالیستی خود بهره کافی را ببرد[۱].
به خوبی روشن است که منشأ شیطانی فساد جنسی جامعه سدوم، سه راه بودن و ماهیت کاروان سرائی آن شهر بوده است. البته تکرار عبارت «سه راه» به خاطر اهمیت دو جاده اعظم و جاده بخور است و گرنه از یک دیدگاه باید آن را چهار راه نامید. زیرا از همان جا به طور مستقیم به آبادی های لبنان (فنیقیه) نیز رفت و آمد (گرچه به صورت ضعیف تر از سه جانب دیگر) مستمر بود. قرآن نیز به این که سدوم در سر راه قرار داشته و مردمان مختلف در آن رفت و آمد داشته‌اند، تصریح می‌کند:
«وَ إِنَّها لَبِسَبیلٍ مُقیمٍ»[۲]: آن شهر در اقامتگاه جاده، قرار داشت.
توضیح: لفظ «مقیم» صفت «سبیل» است: راه مقیم، جاده مقیم.
«وَ تَقْطَعُونَ السَّبیلَ»[۳]: شما (مردم سدوم) راه را می‌بندید.- مراد راه بستن تجاری و اقتصادی مانند گرانفروشی و کمفروشی و سرقت از ترازو، در حق مسافران است.
در عصر ظهور اسلام، جاده بخور باز از کنار ویرانه های سدوم می‌گذشت و در شامات به بندرهای بیروت، صور، صیدا، حیفا و عکا می رفته است که قرآن خطاب به قریش
می‌گوید: «وَ إِنَّکُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَیْهِمْ مُصْبِحینَ»[۴]: و شما (در سر راه تجاری تان) بر (آثار) آن مردم مرور می‌کنید صبحگاهان.- در نقل ها آمده که تجار قریش وقتی که در سحرگاه از یکی از منازل حرکت می‌کردند در صبح روشن از کنار ویرانه های شهر لوط می‌گذشتند.
ابراهیم(ع) که در آن سوی رود اردن ساکن بود ماموریت یافت که لوط را برای هدایت و اصلاح جامعه سدوم به آن شهر بفرستد. لوط مردی قوی هیکل و هوشمند بود اینک به نبوت و وحی نیز مجهز شده بود، در شهر سدوم ساکن شد و همسری نیز از آن مردم برگزید و به تبلیغ پرداخت. مدت تبلیغات او در آن جامعه به طور دقیق روشن نیست. اما نظر به این که همسرش اهل سدوم بوده و هنگامی‌که مقدر می‌شود بلا بیاید، دستکم دارای دو دختر بالغ و بزرگ بوده است. با این حساب دستکم ۱۵ سال در تبلیغ کوشیده است لیکن نتیجه ای (غیر از ابلاغ ماموریت خود) ندیده است.
جامعه مدرنیته قوم لوط: قرآن ویژگی های جامعه سدوم را از زبان لوط چنین
می‌شمارد:
۱- کمونیسم جنسی: «قالَ لِقَوْمِهِ أَ تَأْتُونَ الْفاحِشَهَ وَ أَنْتُمْ تُبْصِرُون»[۵]: عمل فحشای جنسی را در پیش نگاه های تان انجام می دهید!؟!
«وَ تَأْتُونَ فی نادیکُمُ الْمُنْکَرَ»[۶]: عمل جنسی منکر را در میدان های عمومی‌شهرتان انجام می دهید.
در اروپا (بویژه سوئد، دانمارک، سوئیس و…) در روی چمن ها، پارک ها پیش چشم انظار عمومی حتی فقط با دو متر فاصله با خیابان، عمل جنسی را انجام می دهند. حتی برخی روابط عاطفی جنسی در فرودگاه ها، پیاده روها، کافه ها، رواج دارد. در دانمارک و سوئد زمانی کیوسک های ویژه برای عمل جنسی در کنار میدان ها و خیابان ها گذاشته بودند.
من سال ها پیش در اروپا بودم، گزارش های اخیر نشان می دهد که گویا به تدریج از رواج این گونه بی حیائی ها کاسته می‌شود. اگر درست باشد، باید این را نیز نشان دیگری از پایان تاریخ کابالیسم دانست.
۲- همجنس بازی، «أَ إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ شَهْوَهً مِنْ دُونِ النِّساءِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُون»[۷]: آیا شما با مردان آمیزش می‌کنید زنان را وا می‌گذارید!؟! (این نادانی نیست) خودتان را به نادانی می زنید.
توضیح: در عصر مدرنیته نیز با وجود علم بر مفاسد بهداشتی، فرهنگی و اجتماعی همجنس بازی، باز غربیان به آن عمل می‌کنند. پارلمان ها از آن جمله پارلمان انگلیس این رفتار را به عنوان حقی از حقوق بشر تصویب کرده است و رئیس جمهور آمریکا و یا وزیر امور خارجه اش با افتخار تمام در همایش همجنس بازان شرکت کرده و برای شان سخنرانی می‌کنند.
لوط درباره همجنس بازی به آن مردم می‌گوید: «أَ تَأْتُونَ الْفاحِشَهَ ما سَبَقَکُمْ بِها مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعالَمینَ- إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ شَهْوَهً مِنْ دُونِ النِّساءِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُون»[۸]: آیا این عمل بد را انجام می دهید!؟! عملی که پیش از شما هیچ احدی از عالمیان مرتکب آن نشده است- با مردان آمیزش جنسی می‌کنید زنان را وا می‌گذارید، شما مردمی اسرافکار (تعدی کننده از حد و مرز) هستید.
توضیح: لفظ فاحشه در زبان فارسی و نیز ترکی به «شخص» اطلاق می‌شود؛ یعنی شخص مونث مبتلا به فساد جنسی. اما در عربی و از آن جمله در اصطلاح قرآن و حدیث، فاحشه به «عمل» و رفتار، گفته می‌شود، نه به شخص. فاحشه یعنی «بدترین عمل غیر انسانی». و در این آیه همان طور که خودش شرح می دهد، مراد از فاحشه، عمل همجنس بازی و آمیزش همجنس با همجنس است.
نکته: می‌گوید: شما عملی را مرتکب می‌شوید که هیچ فردی از افراد عالم ها، مرتکب آن نمی‌شود؛ رفتاری که نه در عالم گیاه هست و نه در عالم میکروب و باکتری، و نه عالم حشرات، و نه در عالم انواع حیوانات. و حتی نه در عالم فیزیک از اتم (هسته، الکترون) تا کرات و تا منظومه و کهکشان. این رفتار شما در هیچ عالَمی سابقه ندارد، بر خلاف همه قوانین هستی است.
چنین است که انسان مصداق «اسفل سافلین»: پست ترین پست ها می‌گردد.
۳- نفرت از پاکی: در منطق قوم نوح پاکیزگی جنسی، دلیل عقب ماندگی و امّل بودن، بود: «قالُوا أَخْرِجُوهُمْ مِنْ قَرْیَتِکُمْ إِنَّهُمْ أُناسٌ یَتَطَهَّرُونَ»[۹]: به همدیگر گفتند: لوط و خانواده اش را از شهرتان بیرون کنید زیرا آنان پاکیزه گرا هستند.
بلی!!! جرم شان این است که پاکی گرائی می‌کنند. امروز بر سر ایران و مردم ایران
می‌کوبند که چرا به حقوق بشر عمل نمی‌کنید، چرا روسپی گری، عمل جنسی در انظار مردم، همجنس گرائی را آزاد و قانونی نمی‌کنید. در عصر کابالیستی مدرنیته پاک زیستی و پاکیزه بودن جرم است. (!!!) و این یعنی تکامل، ترقی و مدرن زیستن(!!!).
جهان گردی: مسافرت و جهان گردی خوب است و در اسلام نیز مورد تشویق است: «أَ فَلَمْ یَسیرُوا فِی الْأَرْضِ فَتَکُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بِها»[۱۰]: چرا پس در زمین سیر و سفر
نمی‌کنند تا دارای قلب (شخصیت) هائی باشند و با آن تعقل کنند.
«أَ فَلَمْ یَسیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کانَ عاقِبَهُ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَدارُ الْآخِرَهِ خَیْر»[۱۱]: چرا در زمین سفر نمی‌کنند تا ببینند سرانجام پیشینیان چه بوده و بدانند زندگی اخروی بهتر و ارزشمندتر است.
و آیات دیگر و احادیث فراوان که در این باره آمده است.
اما جهانگردی در فرهنگ کابالیسم چیز دیگر است هدفی غیر از اهداف ابلیسی در آن نیست. حتی سفرهای مطالعاتی طبیعی و اجتماعی همگی در جهت بهره برداری کابالیستی است که فحشا و همجنسگرائی از لوازم لا ینفکّ آن است.
بعضی ها غصه می خورند و مثلاً دلسوزانه می‌گویند فلان کشور فلان مقدار از جهانگردی درآمد دارد، از این همه مبالغ هنگفت که در دنیا برای جهانگردی هزینه
می‌شود، چیزی به ملت ما نمی رسد.
نفت را خوردیم. اینک این گونه دلسوزان می خواهند ناموس این مردم را نیز بخورند. اگر قرار است این کشور مسلمان و شیعه باشد (که هست) این گونه دلسوزی های انسانیت فروش، نه به درد این مردم می خورد و نه مردم خواستار آن هستند. تنها افرادی خود باخته در پی این مسائل هستند.
عده ای را نیز گمان بر این است که می توان در جهان کابالیستی امروز، نوع سالمی از جهانگردی را پذیرفت که جهانگردان بیایند و با پاکی کامل در میان این مردم بگردند و با پاکی نیز بروند. اینان نه تنها بوئی از علم انسان شناسی و جامعه شناسی نبرده‌اند، حتی واقعیتی را که با دو چشم شان می‌بینند، درک نمی‌کنند. اینان می‌بینند و اگر درک کنند
می دانند که علت روی گردانی جهان گردان (اعم از مونث و مذکرشان) از سفر به ایران، عدم آزادی فحشا و همجنس بازی است. مرتب سخن از کیفیت هتل ها و خدمات می‌گویند. و نمی فهمند که اگر بهترین خدمات و کاملترین رفاه را برای آنان تامین کنند باز به‌اندازه فلان کشور فقیر و فاقد امکانات، جهانگرد نخواهند داشت.
کسی نیست که به اینان بگوید: بابا والله مردم ایران این درآمد کابالیستی را نمی خواهد، عطای جهانگردان را به لقای شان می‌بخشد. شما چرا دست از سر این مردم بر نمی دارید. کی مردم از شما این دلسوزی را خواستند؟ کو؟ کجا؟ شما از اسراف هایتان بکاهید، مردم نیازی به درآمد جهانگردان ندارند. یا به طور دانسته کابالا گرائی و در واقع شیطان پرستی می‌کنید، و یا به طور ندانسته از کابالیسم و شیطان پرستی نمایندگی می‌کنید. که البته و انشاء الله صورت دوم صحیح است اگر بیدار شوند.
منافذ نفوذ ابلیس و کابالیسم یکی دو تا نیست هزاران گونه دارد، باید همگی مواظب باشیم.
پرسش مهم: چرا خداوند شهر لوط را از بین برد و با بلای ناگهانی آن را در لحظه ای با خاک یکسان کرد. اما برای غرب مدرنیته این همه مهلت داده است؟؟
پاسخ: در همین پرسش است که یکی دیگر از برنامه ریزی های ابلیس برای کابالیسم، شناخته می‌شود. ابلیس در آغاز مدرنیته می دانست که اگر جریان مطابق جریان شهر لوط پیش برود، همان نتیجه را برایش خواهد داد. این بار طور دیگر شروع کرد؛ همزمان با شروع کابالیسم جنسی، انسان دوستی از نوع کابالیسم را نیز شروع کرد. بمب ها از بالای سر مردم فرود آمده مردم را می‌کشند اما در این پائین آمبولانس های صلیب سرخ برای نجات زخمیان زوزه می‌کشند.
تمام ثروت جهان مال چندین خانواده کابالیست است. اما «تامین اجتماعی» نیز به راه‌انداخته‌اند. و از این قبیل خدمات ابلیسی برای تداوم بخشیدن به تاریخ کابالا.
اما دفع بلا با این برنامه فقط مدت معینی بلا را به تاخیر می اندازد و در عوض این درنگ، سر نوشت قطعی سقوط شان فرا می رسد. این نکته مهم است توجه فرمائید: این تاخیر بلا، یک عوض دارد؛ بلای قوم لوط، موردی و در ناحیۀ معین و محدود بود، اینک جهان به یک شهر، بل به یک دهکده تبدیل شده است. در عوضِ این درنگ، سقوط جهانی کابالیسم و پایان تاریخ آن به طور کلی خواهد آمد که می آید.
القاء، نفوذ، توجیه: کدامیک از حق و باطل نیازمند توجیه، القاء و نفوذ هستند؟ از آغاز تاریخ، جریان حق همیشه سخنش را رک، صریح، بدون نیاز به توجیه و بدون استفاده از رفتار خزنده نفوذی، به فرد و جامعه اعلام کرده است.
باطل هرگز از توجیه، القاء به ناخود آگاه مخاطب، رفتار نفوذی، بی نیاز نبوده و نیست. و هیچ مردمی‌بدون توجیه راه باطل را انتخاب نمی‌کند. قوم لوط به حدی رفتارشان برای شان توجیه شده که رسماً نتیجه گرفته‌اند پاکی خواهی و اجتناب از همجنس گرائی، یک بینش نادرست و باطل است می‌گویند باید لوط و خانواده اش را از شهرمان بیرون کنیم زیرا آنان پاکی گرا هستند.
مگر قوم لوط دیوانه بودند که پاکی گرائی را جرم می دانستند؟ اگر دیوانه بودند، اساساً خداوند مجازات شان نمی‌کرد زیرا دیوانه به هیچوجه مکلف نیست و مؤاخذ هم نیست. رفتار شنیع شان برای شان توجیه شده بود، آن را صحیح و لازم و عمل درست می دانستند. هیچ معمار نفوذی نمی آید به پولداران دبی بگوید: بیا از نو بزرگ ترین بعل را در دبی بر پا کنیم. او این کارش را با القاء و توجیه به طور نفوذی انجام می دهد. ملاصدرا نمی آید با صراحت بگوید رفتار قوم لوط صحیح و لازم و ضروری است می‌گوید بهره جوئی از پسران زیبا روی لازم و ضروری است چون آنان مظهر «جمال الله» هستند و جالب این که از مردمان پیشین بین النهرین و سواحل مدیترانه، یعنی از همان حوالی بعل پرستان که خدای شان بعل= آلت نرینگی است و حوالی شهر لوط، مثال می آورد. و این خصلت قدیم آنان را دلیل ظرافت طبع آنان می داند. در مقابل مردمان عرب و ترک و… را انسان های زمخت غیر ظریف معرفی می‌کند و نکوهش می‌کند که چرا به همجنس گرائی نمی پردازند[۱۲].
کابالیسم همیشه در قالب اصلاح گرائی، روشنفکری و دلسوزی سخن می‌گوید. ابلیس به آدم و حوّا گفت: «إِنِّی لَکُما لَمِنَ النَّاصِحینَ»[۱۳]: من برای شما از دلسوزانم.
یکی از صدرویان در منزل عالمی مهمان بود، گفت: مراد ملاصدرا بهرمند شدن از حسن جمال پسران زیبا روی است که جمال شان جمال الله است.
عالم گفت: اولاً هیچ صفت مخلوق، صفت خالق نیست و این سخن او همان سمبل سازی بت پرستان است. ثانیاً: چرا او زیبائی پسران را جمال الله می داند اما زیبائی دختران را جمال الله نمی داند، ترجیح مذکر بر مونث خصلت قوم لوط است که لوط با لحن پدرانه می‌گوید: ای قوم چرا از این همه دختران من (مرادش دختران جامعه است) صرفنظر کرده همجنس گرائی می‌کنید: «یا قَوْمِ هؤُلاءِ بَناتی هُنَّ أَطْهَرُ لَکُم»[۱۴].
اگر صدرا بیماری فکری، یا قلبی و یا غرض معین ندارد چرا جمال الله را در مونث ها نمی‌بیند و بهرمندی از مذکرهای زیبا روی را لازم و واجب می داند؟!
ثالثا: از جمال پسر مذکر بهرمند باش که (نعوذبالله) جمال الله است، از چشم او استفاده کن که «چشم الله» است و از لبش ببوس که «لب الله» است و از سینه اش.. از… و رابعاً: پاشو گم شو که اگر احمقانی مثل تو در تاریخ نبودند پیامبران به جائی می رسیدند.
دوستی گفت: قرن ها برای این فلسفه زحمت کشیده شده است.
گفتم: نه فقط قرن ها، بل از آغاز پیدایش انسان تا به امروز برای فلسفه صدروی زحمت کشیده شده از همان زمان که ابلیس با قیافه دلسوزی برای قابیل برنامه ریزی می‌کرد.
امام خمینی(ره) فرمود: هر کار و رفتارتان را غربیان تأیید کنند، بدانید همان اشتباه بزرگ شماست. امروز با کاریکاتورهای شان به پیامبر ما توهین می‌کنند شدیدترین توهین، موهن ترین فیلم ها را می سازند، از سلمان رشدی کاملاً حمایت می‌کنند و… اما ملاصدرا را به شدت تبلیغ و ترویج کرده و می‌کنند. هنری کربن (این موفق ترین جاسوس کابالیست ها در ایران، مشاور فرهنگی فرح پهلوی، طراح جشن هنرهای شیراز که رسوائی آن در هیچ کشور کابالیستی دنیا مشاهده نشده بود) سال ها در ایران به ترویج راه ملاصدرا پرداخت، در دانشگاه تدریس کرد شاگردان با اطلاع اما تهی از استقلال اندیشه، و خود باخته پرورش داد و به حوزه علمیه نیز نفوذ کرد.
امروز هم (پائیز سال۱۳۸۹) یونسکو همایش و کنگره بزرگ فلسفه (که مراد اصلی همان فلسفه صدروی است) را در ایران تشکیل داد. اما این بازوی قدرتمند ابلیس از حضور در آن همایش معذرت خواست. چرا؟
پاسخ این چرا را از قرآن بشنوید: این اصل از اصول کار ابلیس است: «َکَمَثَلِ الشَّیْطانِ إِذْ قالَ لِلْإِنْسانِ اکْفُرْ فَلَمَّا کَفَرَ قالَ إِنِّی بَریءٌ مِنْکَ إِنِّی أَخافُ اللَّهَ رَبَّ الْعالَمینَ»[۱۵]: مانند ابلیس که به انسان گفت کافر شو آن گاه که کافر شد، گفت: من از تو بیزارم من از خداوند عالمیان می ترسم.
یونسکو برنامه ریزی کرد، همه چیز آماده شد و برنامه به راه افتاد، در آخرین ساعات اعلام کرد که خودش شرکت نخواهد کرد.
ترس ابلیس از خدا: در پاسخ پرسش «چرا خداوند شهر لوط را ویران کرد اما به مدرنیته که به همان خصلت آلوده است این همه مهلت داد؟» بیان شد که ابلیس از شکست برنامه هایش می ترسد، طوری پیش می رود که خشم خدا متوجه برنامه اش، نشود او همیشه به تدریج و تا حدودی پیش می رود و ادامۀ برنامه را به خود مردم می سپارد. به حدیث های شماره۱۳ و۱۵ بحار، ج۱۲ صفحات۱۶۱ تا۱۶۵ توجه کنید. می‌بینید که ابلیس اول به طور حضوری قوم لوط را منحرف کرد سپس خودش را کنار کشید.
یونسکو که شاخه فرهنگی سازمان ملل (بزرگ لانه کابالیسم، بزرگ سنای سناها که شرحش در مبحث اریستوکراسی گذشت) مثلاً ماموریت دارد حتی از خرده فرهنگ های رو به زوال حفاظت و حمایت کند. چرا در برابر اهانت به پیامبرِ یک میلیاردو نیم جمعیت مسلمان سکوت کرده است!؟! چرا عملاً برنامه عملی یونسکو حمایت از همه فرهنگ هاست غیر از فرهنگ اسلام و در آن میان غیر از فرهنگ تشیع!؟ همۀ فرهنگ ها در نظر یونسکو از یک مادرند، تنها ایران و فرهنگ ایران از هَوو، است. اما این نا مادری می آید برای فرزند هووی خویش همایش راه می اندازد!!!
بازگوئی این دردها دقیقاً نیازمند زمان طولانی ای است به طول تاریخ کابالیسم. یعنی از آدم و حوا، هابیل و قابیل تا به امروز، که کابالیست های آگاه با شیطنت شان همیشه به وسیله افراد ساده لوح بر فرهنگ جامعه بشری و تاریخ بشری حاکم شدند.
سال گذشته، ایران، ترکیه و ازبکستان، آن دعوا و رقابت شدید را بر سر اینکه «مولوی از آن کیست» به راه‌انداختند: چه غوغائی به پا شد. مولوی متولد ازبکستان است که در قونیه ترکیه زیسته است هیچ ربطی به ایران (حتی به فلات ایران) ندارد. او اشعارش را به فارسی گفته، چون در آن دوران، تصوف (کابالیسم بودائی) توسط صوفیان ایرانی از هند و چین گرفته می‌شد و به ممالک عربی منتقل می‌گشت. مولوی یک ترک زاده است.
عده ای (از آن جمله بقایای جریانی که محمد علی فروغی فراماسونر کابالیست به راه‌انداخت) با شنیدن این سخنان من خشمگینانه می‌گویند: ببینید چگونه مفاخر ما را منفور می‌کند.
عرض می‌کنم: من به این افراد حق می دهم که مرید دلسوخته مولوی باشند. زیرا آنان نه با قرآن آشنا هستند و نه با اهل بیت(ع) و لذت علمی این مکتب به ذائقه شان نرسیده، حق دارند عاشق دلسوخته مولوی، عطار و دیگر کابالیست ها باشند. اما کسی که با قرآن و اهل بیت(ع) آشناست در عین حال به این قبیل افراد ارزش می دهد، یا عقل ندارد و یا مانند کابالیست های آگاه، آگاهانه راه ابلیس را می رود.
امسال نیز یونسکو میان ایران، عراق و سوریه دعوا و رقابت به راه‌انداخته که «سهروردی مال کیست» که اخبارش همین روزها پخش شد. چرا بیدار نمی‌شویم؟ مگر هر کدام از ما چند تا مغز، چند قلب، چند شخصیت درونی داریم که انبار این همه شخصیت های گوناگون با اندیشه های گوناگون با راه های مختلف و متضاد، در آن ها جای بگیرد؟ مگر کاهدان چه قدر وسعت دارد که این همه کاه و علف های مختلف در آن تلنبار شود؟!
«ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فی جَوْفِه»[۱۶]: خداوند در درون هیچ کس دو قلب قرار نداده است. که با یکی مرید یک مکتب باشد و با قلب دیگرش مرید مکتب دیگر.
«وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِکُمْ عَنْ سَبیلِه»[۱۷]: پیرو راه های متعدد (و مختلف) نشوید تا این پیروی شما را از راه واحد حق متفرق کند. تکلیف این مردم را روشن کنید: از کدامین راه از این همه راه های شما پیروی کنند؟
در این کشور از تشیع انتقاد شد، از ولایت فقیه، از اسلام، از امام حسین(ع) از قرآن حتی از خود خدا نیز انتقاد شد. اما هر کس از ملاصدرا انتقاد کند، از عطار، از مولوی، و از هر خود سر و خود پرست و کابالیست انتقاد کند، آشوبگر، اهانت کننده، گستاخ، متمرد و… شمرده می‌شود. این چه خود باختگی است؟ چرا بیدار نمی‌شویم؟ هر کس یک چیز را برای خودش (باصطلاح) «نون دونی= نان دانی» کرده و هر کس بخشی از دین را برای نفع شخصی خود می‌بخشد. آن یکی نان صدروی می خورد، این یکی نان مولوی و… هر چه بر سر مردم، نظام، انقلاب، شیعه و تشیع بیاید (آن هم با این همه دشمنان) به نظرشان مهم نیست. بل نا آگاهان شان رویّه خود را عین خدمت به دین و تشیع می دانند.
مولوی و امثالش، فقط ارزش ادبی و هنری دارند. از نظر بینش و جهانبینی، پلورئالیست، لیبرالیست و هرمنوتیست هستند که اهل تحقیق این خصیصه های آنان را بهتر می دانند و لذا نور چشم کابالیست های غربی هستند.
[۱] در این باره رجوع کنید: بحار، ج۱۲ ص۱۵۵ و آخر ص۱۶۱ و اول ص۱۶۲[۲] آیه۷۶ سوره حجر
[۳] آیه۲۹ سوره عنکبوت
[۴] آیه۱۳۷ سوره صافات
[۵] آیه۵۴ سوره نمل
[۶] آیه۲۹ سوره عنکبوت
[۷] آیه۵۵ سوره نمل
[۸] آیه های۸۰ و۸۱ سوره اعراف
[۹] آیه۸۲ سوره اعراف
[۱۰] آیه ۴۶ سوره حج
[۱۱] آیه۱۰۹ سوره یوسف
[۱۲] اسفار، ج۷ ص۱۷۱: الفصل ۱۶ فی ذکر عشق الظرفاء و الفتیان علی الوجوه الحسان
[۱۳] آیه۲۱ سوره اعراف
[۱۴] آیه۷۸ سوره هود
[۱۵] آیه۱۶ سوره حشر
[۱۶] آیه۴ سوره احزاب
[۱۷] آیه۱۵۳ سوره انعام
