مولای ما همانند «دریای ژرف و بی‌کران» است

دریا، یکی از چند مواردی است که نگاه کردن به آنها، ثوابی معادل نگاه کردن به آیات قرآن دارد. «نگاه‏ کردن به سه چیز عبادت است. نگاه کردن به چهره پدر، نگاه کردن به قرآن‏ و نگاه کردن به دریا.» (۱)

این موضوع شاید به این خاطر است که این آبی بی انتها و بی کرانه، از شگفت آورترین آیات خداوند است. نه تنها پهنه ی پر موج آن، از آرامش بخش ترین زیبایی های طبیعت است، بلکه ژرفا و عرصه ی آن نیز، میدانگاه موجودات و ماهی های شگفت آوری است که بخش بزرگی از آنها توسط انسانها شناسایی نشده‌اند و نامی ندارند.

جالب این جاست که هر چه در عمق دریا ها و اقیانوس ها بیشتر فرو می رویم، عجایب دریا بیشتر می‌شود و شگفتی های آفرینش خداوند بیشتر به چشم می آید.

شاید به خاطر این وسعت و ژرفاست که امامان را شبیه به دریا معرفی می‌کنند: امام رضا (علیه السلام) می فرمایند: «امام همچون…دریای خشک ناشدنی… است» (۲)

آقای مهربان من! پیش از تو، هیچ اقیانوس را نمی‌شناختم، که عمود بر زمین بایستد… (۳)

در انتظارش مانده‌ام، دل را به دریا داده ‌ام// می ‌آید و بغض مرا با گریه کامل می‌کند (۴)

نکته ی آخر: آقای ما نشناختنی است! چرا که در عمق روح بلند او، صفات نشناخته ای است که دست هیچ انسانی به آن نمی رسد همچون: خلیفه اللهی!