هاليوود و فرجام جهان ۱

ابوالحسن طباطبایى‏
فیلم سازى در سینماى هالیوود یکى از مهم ترین روش هاى ممکن است که توسط دنیاى غرب براى به اصطلاح جا انداختن فرهنگ و ایدئولوژى غربى در زمینه پایان دنیا با وسعت و با کلیه امکانات مورد استفاده قرار گرفته است. در این نوع فیلم سازى با استفاده از «ژانر» یا گونه علمى- تخیلى همواره تصویرى از آینده به شکلى داستانى و گیرا ترسیم گردیده و سعى شده تا با استفاده از عناصر تحلیل و هیجان و شگفتى به بیننده این گونه فیلم ها بقبولاند که آینده جهان آن گونه خواهد بود که آنها تصویر مى کنند.

این مسئله تصویرى ریشه در ادبیات دارد و کتب علمى- افسانه اى نویسندگانى چون «ژول ورن»، «رى برادبرى»، «هربرت جرج ولز» «آرتورسى کلارک» و تعدادى از نویسندگان رمان هاى علمى- تخیلى را در بر مى گیرد.

در تمام این آثار تنها به این نکته اشاره شده که غرب سفیدپوست با دسترسى به علم و فن آورى به پیشرفت هاى حیرت انگیز بر همه چیز مسلط شده و بر همه ارکان عالم هستى، چنگ بیندازد. در واقع در اندیشه سلطه جوى غربى و به ویژه در آینده نگرى آنها به خوبى مى توان نداى فرعونیت و «انا ربّکم الأعلى» را شنید. از دیدگاه آنها معارضه و مبارزه با انسان ها در آینده همواره مسئله اى حل شده است.

غربى ها جهان را همواره شامل دو قطب پیشرفته و عقب افتاده دانسته‌اند. معیار چنین پیشرفت و پس رفتى، ترقى علمى و صنعتى و انباشت ثروت و قدرت هاى سیاسى و نظامى و اقتصادى است، در حالى که دیگر براى همگان این حقیقت افشا گردیده که اختلاف شرق و غرب از ابتدا به ویژه در سال هاى جنگ سرد (۱۹۹۱- ۱۹۴۶) یک بازى سیاسى بود براى تحمیق مردم تا آنان را با انتخاب یکى از دو برقدرت به عنوان قیّم و سرپرست و پشتیبان داشته باشند؛ حال آنکه حقیقت ماجرا چیز دیگرى بود. هر دو ابرقدرت یک ماهیت داشتند که آن هم استکبار و سلطه جویى بود. حتى بعداً افشا شد که شرق مارکسیست خود زاییده و آلت فعل غرب مال اندوز بوده است.

هالیوود همواره درباره جنگ جهانى آینده، خطر بمباران هسته اى، انفجار جمعیت و فاجعه گرسنگى، آلودگى محیط زیست و بیمارى هاى همه گیر و مهلک و غیره تبلیغات فراوانى از طریق فیلم، نوار ویدیویى و سى دى و دى وى دى به سرتاسر جهان داشته است. هدف اصلى و پشت پرده سیاست گزاران سینمایى آمریکا ترساندن مردم دنیا، تحمیل راه حل هاى از پیش ساخته شده و محکم کردن بند هاى بردگى و اسارت آنها است، نه آنکه بخواهند توجه انسان ها را به خطراتى که بشر در پیش رو دارد، جلب کنند. باید توجه کرد که در واقع تصویر حقیقى جهان، تصویر یک جنگ و مبارزه اساسى بین دو نیرو است: یکى قدرت هاى استکبارى با همه ترفندهاى اقتصادى و سیاسى و فرهنگى و مجهز به یک شبکه تبلیغاتى وسیع شامل وسائل ارتباط جمعى و دوم توده هاى عظیم و بیکاران چندمیلیاردى انسان ها که در سرتاسر جهان، حتى در همان کشورهاى به اصطلاح متمدن و ابرقدرت و قلدر حضور دارند.

فرجام جهان از دیدگاه هالیوود اصولًا بر اساس دو اصل دنبال شده است: یکى آنکه بشر به دلیل پرداختن به انرژى هسته اى و در نهایت بمب اتمى باعث نابودى حیات در کره زمین خواهد شد، و دیگر آنکه یک برخورد نهایى بین نیروهاى شرّ و کافر (اعراب و مسلمانان) علیه مسیح موعود و کشور بزرگ اسرائیل به نابودى و تخریب اکثر شهرهاى جهان مى انجامد و این همان جنگ «آرمگدون» است که حاوى بخشى از اعتقادات بنیادگرایان انجیلى امریکا است که یک پنجم آمریکا را تشکیل مى دهند. آنها ضمن در آمیختن مسیحیت با صهیونیسم، منتظر آن واقعه- حضور مسیح (ع)-، برپایى مملکت بزرگ اسرائیل و ساخت معبد «هیکل سلیمان» بر خرابه هاى مسجدالاقصى هستند. در اینجا نگاهى به تاریخ استفاده از انرژى هسته اى به نوان یک سلاح کشتارجمعى خواهیم داشت.

کشف بمب اتم و نقش دانشمندان یهودى‏

در سال ۱۹۳۹ م. «لئوسیلارد» فیزیکدان یهودى اهل مجارستان، از جمله افرادى بود که خبر شکستن هسته اورانیوم را دنبال مى کرد. وى مى دانست که اگر مقدارى اورانیوم شکسته شود، انرژى حاصل از آن بسیار زیاد و انفجارى خواهد بود. به علاوه نیروى انفجارى مقدار خیلى کمى از اورانیوم با هزاران تن از مواد منفجره معمولى برابر است. او به دلیل توسعه طلبى و محدودیت هایى که «هیتلر» براى یهودیان ایجاد کرده بود، اروپا را ترک گفته و به امریکا مهاجرت کرد و در آنجا با «آلبرت انیشتین» دانشمند یهودى که وى نیز از آلمان فرار کرده بود، ملاقات کرد. چندى بعد بزرگان قوم یهود در امریکا انیشتین را واداشنتد که نامه اى به‏ «فرانکلین روزولت»- رئیس جمهور وقت امریکا- نوشته و وضعیت این اختراع جدید و امکان دستیابى هیتلر به آن را شرح دهد. البته لازم به ذکر است که آلمان نازى در دوران جنگ جهانى دوم بمب اتمى نساخت، گرچه تعداد زیادى از فیزیکدانان آلمانى که از کشورشان فرار کرده بودند، مسلماً برنامه تحقیقات هسته اى داشتند. اما در سال ۱۹۴۲ مخازن اساسى آنها در کشور نروژ منفجر شد و برنامه تحقیقاتى نظامى آنها دچار رکود گردید. از آن تاریخ به بعد آلمان تحقیقات نظامى خود را در ساختن بمب هاى راکت دار خودکار متمرکز ساخت و باید اضافه کرد که تا سال ۱۹۴۵ آلمان نازى راه درازى در ساختن سلاح هسته اى در پیش داشت.

به هر حال انیشتین نامه اى به روزولت نوشت و طرح ساخت و تولید بمب اتمى را به وى توصیه کرد. در اینجا نکته اى تاریخى وجود دارد. در سال ۱۹۴۷ به آلبرت انیشتین معروف پیشنهاد شد که اولین رئیس جمهور اسرائیل باشد. او تقریباً این پیشنهاد را پذیرفته بود ولى در نهایت منصرف گردید.

تاریخ نامه مذکور به رئیس جمهور آمریکا، دوم ماه آگوست ۱۹۳۹ بود و یک ماه بعد، جنگ جهانى دوم در اروپا آغاز گردید. در تاریخ هشتم دسامبر سال ۱۹۴۱ بالاخره روزولت دستور تولید بمب هسته اى را صادر کرد. درست روز بعد، ارتش ژاپن به «پرل هاربور» حمله کرد و ایالات متحده خود را درگیر جنگ جهانى دوم یافت. دانشمندان مقیم امریکا و انگلستان که بعضى از آنها نیز یهودیان فرارى از کشور آلمان و کشور ایتالیا بودند، علناً اعلام کردند، از اینکه هیتلر به اسرار ساختن بمب اتم پى برده و آن را تولید کند وحشت دارند و حتى پیش بینى مى شد که در این صورت هیتلر فاتح جنگ و آلمان قدرتمندترین دولت جهان خواهد شد. در سال ۱۹۴۱ نیز یک کمیته علمى- سیاسى به نام «ماد»، (DAAM) طى گزارشى محرمانه به دولت انگلستان خواستار تولید بمب اتمى شد و تأکید کرد که بدون تردید انجام این امر نتایج قاطعى در جنگ خواهد داشت.

پروژه مانهاتان و آغاز عصر اتم‏

در سال ۱۹۴۲ یک پروژه نظامى تحقیقات اتمى در آمریکا تأسیس شد. این پروژه بسیار سرّى بود و میلیون ها دلار براى ساختمان ایستگاه هاى تحقیقاتى آن خرج شد. طولى نکشید که هزاران دانشمند، تکنسین و مهندس در آن استخدام شدند. «انریکو فرمى» دانشمند ایتالیایى که قبلًا در سال هاى دهه ۱۹۳۰ در مورد سرعت نوترون ها و برخورد آنها با هسته اتم پژوهش هاى مفیدى انجام داده بود نیز به آمریکا پناهنده شد و رهبرى گروه تحقیق در زمینه واکنش هاى زنجیره اى حاصل از شکستن هسته اتم را بر عهده گرفت. پروژه مانهاتان تحت کنترل یک ژنرال ارتش آمریکا به نام «لسلى گرووز» بود و یک فیزیکدان آمریکایى به نام «جى. رابرت اوپنهایمر» سرپرستى تیم تحقیقاتى را که شامل برخى از درخشان ترین فیزیکدانان جهان مانند «فرمى» بودند بر عهده داشت.

البته نخستین راکتور هسته اى در سال ۱۹۴۲ در شیکاگو زیرنظر فرمى ساخته شده بود. در این راکتور تجزیه هسته یا تولید نیرو از اتم به طور مداوم صورت مى گرفت و واکنش زنجیره اى کنترل شده هم به دست آمده بود. این تجارب موفقیت آمیز نشان مى داد که ساختن بمب اتمى و همچنین استفاده از نیروى اتمى براى مقاصد صلح جویانه امکان پذیر است. این رویداد را آغاز «عصر اتم» مى نامند.

پس از آن با استفاده از روش هاى گوناگون اورانیوم و پلوتونیوم کافى براى استفاده در چند بمب تولید شد. مهندسان بمب را طرح ریزى کردند و بررسى نمودند که چگونه مى توان به وسیله بار «تى. ان. تى» آن را منفجر کرد و این تجربه ها تا اواسط سال ۱۹۴۵ تکمیل شد.

ادامه دارد ..