در ماجراى همراهى سر مقدّس امام حسین (ع) تا «شام»، اتّفاقات بسیارى افتاد. یکى از اینها، زمانى بود که در مسیر، همراهان سر مقدّس، سر را میانشان گذاشتند و در گرداگرد آن شروع به خوردن شراب کردند. این کار تا جایى ادامه پیدا کرد که ناگهان همگى دیدند قلمى آهنین ظاهر شد و بر روى دیوار نوشت:
اترجوا امّهً قَتَلَت حسیناً
شفاعهَ جدِّهِ یومَ الحساب
آیا امّتى که حسین را کشتند، امید شفاعت جدّ او را در روز قیامت دارند؟!
بدین ترتیب، همه اشان متوارى شدند
منیع: «غمنامه کربلا»، ترجمه «اللهوف على قتلى الطفوف»، مترجم: محمد محمدى اشتهاردى، نشر مطهر، ص ۱۹۰، با استفاده از همان نرمافزار.