موعود پایگاه اینترنتی موعود
اشاره:
بزرگان و دانشمندان شیعه به ویژه صاحبان قلم که درمورد وجود حضرت مهدی کتاب نوشته اند، با بهره گیری از کلمات نورانی و روایات وارده در این باب، برای شیعه و دوستان امام عصر (عجل الله تعالی فرجه) تکالیف ووظایفی را مقرر داشته‌اند، تکالیفی که یک فرد شیعه باید درعصر غیبت نسبت به آنها اهتمام ورزد . البته هر کسی در حد وسع خود اموری را به عنوان وظایف تعیین کرده‌اند . در این مورد، بهترین کتاب، «مکیال المکارم » است که مؤلف آن (سید محمد تقی موسوی ) در باب هشتم کتاب، هشتاد امر را به عنوان تکالیف عباد نسبت به امام عصر، بر شمرده است . ما در این نوشتار درصدد بررسی و جمع تمامی تکالیف نیستیم، بلکه تنها به برخی تکالیف ووظایف عباد مخصوصاً شیعه اشاره می‌کنیم، چرا گه بررسی تمام وکمال آن نه در وسع فهم مؤلف است و نه در این نوع نوشتار می‌گنجد .
البته معلوم است که این تکالیف، دستوراتی هستند که از طرف مبادی عالیه و ائمه معصومین : صادر شده‌اند که عبارتند از :
۱- یاد امام زمان (علیه السلام)
وظیفه ی یک شیعه و یک عاشق دلسوخته قبل از هر چیز یاد امام زمان است نه در هر صبح و شام، بلکه درتمایم ساعات عمر خود و درهر حال ازحالات و در هر مکانی از مکانها باید به یاد امام زمام باشد، نه آنکه هر گاه مریض یا گرفتار شد ویا در مرکزی از مراکزدینی، مانند حرم ائمه (علیه السلام) قرار گرفت به یاد امام بیافتد، زیرا عاشق آن است که آنی از یاد معشوق غافل نشود . تأسف آن است که نه تنها دیگران به یاد امام نیستند . بلکه شیعیان نیز امامشان را به فراموشی سپرده‌اند، در حالی که از یاد بردن ولی نعمت عیب و زشت است . یاد اما نه تنها یک وظیفه است که آرام بخش و نشاط آور، سازنده و تربیت کننده، اصلاح گر وشور آفرین ووسیله تقرب به خدا و توشه لحظه پر وحشت مرگ نیز هست .
بنابراین، ای دوستان امام زمان اگر صفای روح می طلبید، اگر تزکیه نفس می خواهید . اگر قدرت مبارزه با تمایلات نفسانی ووسوسه های شیطانی را جویا هستید، اگر از گناهان و خطاها پشیمان شده در پی وسیله استغفار به فکر درمان بیماری های روحی وناهمواریهای معنوی افتاده اید، اگرتعالی روانی و نور باطنی می خواهید و بالاخره اگر کامیابی دنیا و آخرت را خواستارید، راه اصلی و مسیر حقیقی آن است که به یاد امام زمان باشید و به او روی آورید ودست به دامان او شوید، در تمام ساعات عمرتان به یاد او باشید، از او بخواهید، او را بجوئید، راه او را به پیمائید و در خانه او را بزنید، چرا که همه چیز انجاست و همه کمالات در سایه مهر او و در پرتو اطاعت و کسب خوشنودی او و سرانجام از یاد اوست . شما در هر مقام و موقعیتی که هستید، اگر می خواهید در تمام شئون زندگی و در همه مسائل اجتماعی، به خصوص سازندگی روح انسانی وشکوفایی اندیشه، به جائی برسید و به موقعیتهائی نایل شوید پیوسته به یاد او باشید و پیوندتان را با او محکم کنید که در غیر این صورت . تلاشها بی ثمر می ماند . راههای به یاد امام بودن، تکالیف بعدی است که ذیلاً اشاره میشود .
۲- دعا برای شناخت امام زمان (علیه السلام)
معرفت و شناخت امام زمان، امری حتمی و ضروری است، چرا که طبق حدیث نبوی مرگ کسی که نسبت به امام زمانش آگاهی ندارد، مرگ جاهلیت است . بنابراین یکی از وظایف مسلم عبد این است که امام زمانش را بشناسد و در این راه از هیچ کوششی دریغ نورزد . از جمله کوششها دعا و مسئلت شناخت امام از حضرت حق تعالی است که از خدا استعانت بجوید و بخواهد که معرفت امام را برای اومیسر و مقدورنماید . در این مورد دعای معروفی است که مرحوم کلینی در باب غیبت ازکتاب الحجه اصول کافی و نعمانی در کتاب غیبت خود و شیخ صدوق در کتاب کمال الدین و سید بن طاووس در جمال الاسبوع و شیخ طوسی در مصباح المتهجد نقل کرده‌اند .در این دعا پس از درخواست معرفت خدا ومعرفت رسول خدا . معرفت امام مسئلت می‌شده ودستور مواظبت آن به مؤمنان و منتظران ظهور حضرت داده شده است :
«اللهم عرفنی نفسک فانک ان لم تعرفنی نفسک لم اعرف نبیک ( لم ارعف رسولک ) اللهم عرفنی رسولک فانک ان لم تعرفتی رسولک لم اعرف حجتک . اللهم عرفنی حجتک فانک ان لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی؛ خداوندا خودت را به من بشناسان که اگر خودت را به من نشناسانی رسولت رانخواهم شناخت، خداوندا رسولت را به من بشناسان، چرا که اگر رسولت را به من نشناسانی، حجتت را نخواهم شناخت . خداوندا حجت خود را به من بشناسان که اگر حجتت را به من نشناسانی، در دین گمراه خواهم شد .»
بزرگان دین به دوستان و مؤمنان و عاشقان حضرت مهدی دستور مواظبت این دعا را برای همیشه داده‌اند، بنابراین می توان آن را یکی از وظایف شمرد .
۳- دعا برای سلامت امام زمان (علیه السلام) :
یکی ازوظایف دوستان امام این است که برای سلامت و صیانت حضرت از خطرات و بلایایی که جان امام را تهدید میکند، با هر زبانی که بدان مسلطند، دعا کنند و بهتر آن است که دعاهای مأثور را بخوانند،مانند :
« اللهم کن لویک الحجه بن لحسن صلواتک علیه و علی آبائه فی هذه الساعه و فی کل ساعه ولیاً و حافظاً و قائداً وناصراً و دلیلاً و عینا حتی تسکنه ارضک طوعاً وتمتعه فیها طویلاً »۱. یا مانند « اللهم اعده من شر جمیع ما خلقت و ذرات و برات و انشات و صورت . و احفظه من بین یدیه و من خلفه و عن عینه و عن شماله و من فوقه ومن تحته بحفظک الذی لا یضیع من حفظته و احفظ فیه رسولک و وصی رسولک علیهم السلام . اللهم ومد فی عمره وزد فی اجله و اعنه علی ما ولیته و استرعیته …»۲
البته کل این دعا را محدث قمی درمفاتیح الجنان در ملحقات آن تحت عنوان دعا در غیب امام زمان آورده است .
و مانند دعایی که تحت عنوان « صلوات بر ولی امر منتظر (عجل الله تعالی فرجه) » در مفاتیج الجنان در ضمن صلوه بر حجج طاهره : آمده است : « … اللهم اعذه من شر کل باغ و طاغ و من شر جمیع خلقک و احفظه من بین یدیه و من خلفه و عن یمینه و عن شماله و احرسه و امنعه من ان یوصل الیه بسوء …» . و یا مانند دعایی که با این عبارت شروع میشود : « اللهم ادفع عن ولیک و خلیفتک …» که مرحوم محدث قمی آن را از سید ین طاووس در جمال الأسبوع و شیخ الطایفه در مصباح المتجهد نقل کرده و درامر چهارم از دعا برای امام عصر (علیه السلام) قرار داده است . طالبان می توانند به مفاتیح الجنان مراجعه کنند .
در اینکه به دوستان توصیه شده برای سلامتی امام زمان (علیه السلام) دعاکنند و اینکه دعاهای بسیار در مورد این مورد ثبت و ضبط شده، تا آنجا که در دعاهایی که برای امام زمان نقل شده به این موضوع توجه شده، بحثی نیست و کسی نمی تواند در آن تردید کند، حتی دستور داده شده که دوستان برای حفظ جان امام صدقه بدهند، نخست قصد و نیتش سلامتی امام زمان، سپس سلامتی خود و اعضای خانواده اش، آنهم در پناه امام زمان را لحاظ کند که این به قبول نزدیکتر است تا آنکه بخواهد صرفاً برای سلامتی خود صدقه بدهد .
۴- دعا برای تعجیل در ظهور امام زمان (علیه السلام) :
یکی از وظایف مسلم شیعیان در زمان غیبت امام زمان، دعا برا ی قرب ظهور و درخواست تعجیل در قیام آن حضرت است . شیعه راستین و دلباخته امام زمان کسی است که در هر صبح و شام و با هر نماز ونیاز دست حاجت به پیشگاه خدای رؤف دراز کرده و از او ظهور مولایش را بطلبد .
کسی که شیفته واقعی امام زمان (علیه السلام) است در دعا برای ظهور مولایش اسیر الفاظ و گرفتار عبارت پردازی نیست، بلکه از عمق جان دعا میکند و با تمام وجود گمشده اش را می طلبد، تنها زبانش سخن نمی‌گوید، بلکه قلبش در هجران یار می سوزد، دلش در فراق محبوب مضطرب است و دیدگانش در انتظار دیدار اشکبار است . گردش زبانش در گام، همچون اشکهای غلطانش برگونه، نشانه محبت درونی و علاقه قلبی او به مولا و محبوب اش است .
شیعه شیفته، بسان انسانی فارغ و بی سوز، نیایش نمی‌کند . بلکه مانند عاشقی دلباخته با دلی پر سوز و گداز و با تمام وجود برای ظهور امامش دعا میکند . انسانی که دردریا گرفتار توفان شده و کشتی اش شکسته به دریا افتاده و در حال غرق شدن است، چگونه برای نجات خویش دعا میکند ؟ و با چه حالی خدا را میخواند و چطور از ته دل به پیشگاهش التماس میکند ؟
شیعه دلباخته نیز در زمان غیبت، میان موجهای پرخروش حکومتهای خود کامه در دل دریای توفان زده و تاریک اجتماعات فاسد بشری، کشتی سعادتش را شکسته می‌بیند، دل را در فراق امام ومولایش مضطرب و پریشان می‌یابد و بدون ذره ای ظاهر سازی و خودنمایی، از صمیم قلب فریاد می‌کشد : این بقیه الله ؟ و با اشک و آه جان سوز می‌گوید : این المنتظر لاقامه الامت والعوج؛ کجاست مصلحی که انتظار می‌کشیم انحرافها و کجیها را راست گرداند ؟ این المرتجی لازاله الجور و العدوان؛ کجاست مایه امیدی که ستم و بی عدالتی را از جهان برچیند ؟ این معز الاولیاء ومذل الاعداء ؟ کجاست عزت بخش دوستان و ذلیل کننده دشمنان ؟ این ابن النبی المصطفی و ابن علی المرتضی وابن خدیجه الغراء و ابن فاطمه الکبری؛ کجاست پسر محمد مصطفی (صل الله علیه و اله) وعلی مرتضی (علیه السلام) و خدیجه غراء (علیه السلام) و فاطمه کبری (علیه السلام) ؟
آری، عاشق دلباخته صبح و شام نمی‌شناسد و درتمام ساعات منتظر ظهور یار و مشتاق دیدار جمال محبوب است . امام صادق (علیه السلام) فرمود : « فتوقعو الفرج صباحاً و مساءً۳؛ باید در هر صبح و شام در انتظار ظهور صاحب خود باشی ».
و در حدیث دیگر فرمود :«…. و توقع امر صاحبک لیک و نهارک۴؛ باید شب و روز منتظر فرار رسیدن ظهور صاحب خود باشی ».
بنابراین، بر همه شیفتگان آن حضرت لازم است دائم به یاد آن امام همام بوده و برا ی تعجیل در ظهورش دعا کنند و از خدا ظهور او را هر چه سریعتر بخواهند، چرا که با آمدن او تمام ملل نجات می‌یابند و شیعه به اوج عزت وعظمت خود می رسد . به قول امام صادق :لکل اناس دوله و دولتنا فی آخر الدهر یظهر۵ .
یقیناً در دولت اهل بیت پیامبر شیعیانشان به اوج عزت خواهند رسید و دشمنانشان به حضیض ذلت، چنانکه حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه) فرمود : « و اکثر و الدعا، بتعجیل الفرج فان ذالک فرجکم ۶؛ برای فرج ما بسیار دعا کنید چرا که فرج شما در آن است .»
۵- ندبه بر امام زمان (علیه السلام) :
ندبه بر حضرت مهدی اظهار شوق به لقای او، گریه و ابراز نگرانی از مفارقت ومحروم بودن از فیض حضور او، دعا برای تعجیل فرج وظهور او، ذکر مناقب وفضایل واقدامات و برنامه های انقلابی و اصلاحی آن وجود مبارک و اظهار تأسف از اوضاع ناهنجار و روی کار بودن حکومتهای باطل ومستبد و روشهای بیداگرانه، سنت حسنه ای است که همواره شیعه بر آن مداومت داشته و آن راشعار خود قرار داده و تا ظهور دولت حق و تأسیس حکومت جهانی اسلام، و آزادی و نجات تمام انسانها، این شعار بر قرار بوده و روشنگر خواسته های ارزنده و با ارج و هدفهای مترقی و نجات بخش‌اسلام‌است .
این ندبه را شیعه از امامان معصوم خود که کار و عملشان سرمشق و پیروی از گفتار و رفتارشان ( بر حسب حدیث متواتر ثقلین و احادیث دیگر ) وظیفه هر مسلمانی است، آموخته‌اند .
پیامبر اکرم (صل الله علیه و اله) و ائمه معصومین (علیه السلام) بر حسب روایات، کراراً ضمن آنکه از اوضاع آخر الزمان و فتنه های که ظاهر میشود و فشار هایی که براهل حق وارد می‌گردد،خبر می دادند، نگرانی و تأثر خود را نیز اظهار می‌کردند .
شیخ صدوق و شیخ طوسی (رحمه الله ) هر یک به سند خود حدیث مفصلی را از «سدیر صیرفی » روایت کرده‌اند که در آن، گریه و ندبه امام ششم حضرت جعفر بن محمد (علیه السلام) بر غیبت صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه) بیان شده است، در اینجا برای رعایت اختصار قسمتی از این حدیث را که ارتباط با بحث ما ( ندبه ) دارد ؟ نقل می‌کنیم . سدیر صیرفی می‌گوید : من و مفضل بن عمر و ابوبصیر و ابان بن تغلب به محضر امام صادق (علیه السلام) شرفیاب شدیم، دیدیم آن حضرت بر روی خاک نشسته و لباسی که از مو بافته شده و طوقدار و بی گریبان بود، پوشیده است و مانند فرزند مرده جگر سوخته گریه میکند، آثار حزن و اندوه ا زگونه و رخسارش آشکار و اشک کاسه چشمهایش را پر کرده بود و می فرمود :
« سیدی غیبتک نفت و ضیقت علی مهادی و ابتزت منی راحه فوادی سیدی غیبتک او صلت مصابی بفجایع الابد، و فقد الواحد بعد بعد الواحد یقنی الجمع و العدد، فما احس بدمعه ترقی من عینی و انین یقتر من صدری عن دوارج الرزایا و سوالف البلایا الا مثل بعینی عن غوایر اعظمها و افظعها و بواقی اشدها و انکرها ونوائب مخلوطه بغضبک و نوازل معجونه بسخطک ۷؛ آقای من، غیبت تو خوابم را گرفته و خوابگاهم رابر من تنگ کرده و آرامش و راحت دلم را ربوده است . آقای من، غیبت تو مصیبتم را به مصیبتهای دردناک ابدی پیوسته و ازدست دادن یکی پس از دیگری جمع و عدد را فانی می سازد، پس احساس نمی‌کنم به اشکی که در چشمم خشک می‌گردد و ناله ای که در سینه ام آرام می‌گیرد، مگر آنکه مصایب بزرگتر و دلخراش تر وپیشامدهای سخت تر و ناشناخته تر در برابر دیده ام، مجسم میشود .»
سدیر گفت : عقل از سر ما پرید و دلهای ما از غم و اندوه این پیشامد هولناک و حادثه خطرناک پاره شد و گمان کردیم از اتفاق ناگوار کوبنده ای این چنین گریان و سوگوار است یا از روزگار به او مصیبتی رسیده است .
عرض کردیم خدا دیدگانت را نگریاند ای پسر خیر الوری،از چه پیش آمدی اینگونه گریانی ، و از دیده اشک می‌باری ؟ چه حالی روی داده که این گونه سوگواری ؟ حضرت چنان آه عمیقی کشید که ناراحتیش از آن افزون شد . از روی تعجب فرمود : « وای بر شما . بامداد امروز نگاه کردم در کتاب « جفر » و آن کتابی است که علم مرگها و بلاها، وآنچه واقع شده و واقع میشود تا روز قیامت، در آن مندرج است . خدا،محمد (صل الله علیه و اله) وائمه اطهار (علیه السلام) بعد از او را به آن اختصاص داده است و تأمل کردم در موضوع ولادت غایب ما و غیبت و طول عمر او و گرفتاری مؤمنان در آن زمان وشک هایی که از جهت طول غیبت در دلهایشان پیدا میشود و اینکه بیشتر آنها از دین برگردند و رشته اسلام را از گردن بردارند . »۸
بنابراین، ندبه ناله وزاری و گریه بر امام عصر (علیه السلام) که در بین شیعه رائج است امری بی مأخذ و موضوعی بی سند نیست، بلکه امری است که شیعه ازاولیای خود گرفته است .
در تضرع و زاری بر امام عصر و ندبه بروجود مقدس او شیعه دلباخته اسیر الفاظ نیست، با هر لفظی و با هر سوز و گدازی انجام گیرد، صحیح است، لکن بهتر آن است که شیعه در این موضوع نیز ببیند که از مبادی عالیه چه دستوری رسیده است، شاید بهترین آنها « دعای ندبه » باشد که هم از لحاظ سند طبق بررسی بزرگان فن, محکم ومتین است و هم از لحاظ متن ودلالت مطابق قرآن و روایات وارده است . اساساً جذبه این دعا محتوای بلند آن، بهترین گواه بر صحت صدور آن است . ذکر این نکته لازم است که اگر شخصی میخواهد برای امام زمان تضرع و ندبه ای داشته باشد باید با حالی مخصوص و قلبی محزون و چشمی گریان و ادبی مطابق شأن امام معصوم باشد . در این مورد،دعای ندبه بهترین راهنماست ، زیرا با دقت در آن دعا روشن میشود که از یک جهت دعای ندبه، به سه بخش قابل تقسیم است :
نخست : مناجات با خدا و سرسخن باز کردن و گله وشکایت از مردم روزگار نمودن و اقرار به معارف حقه اسلامی‌کردن تا آنکه محبتش شدید و شدیدتر میشود . سپس مثل کسی که میخواهد محبوب و معشوق عزیزش را در گوشه و کنار دنیا پیدا کند با سفری روحی به همه جای عالم سری می زند و به گفتن این کلمات می پردازد : « این الحسن این الحسین (علیه السلام) » تا می رسد به « این بقیه الله ؟ » و همچنان ادامه می دهد و به تجسس می پردازد، ناگهان مانند کسی که محبوبش را درگوشه ای یافته و او را دیده، به اوخطاب می کند : « بابی انت وامی ونفسی لک الوقاؤ والحمی » و در پایان می‌گوید : « اللهم انت کشاف الکرب والبلوی؛ یعنی کسی که غم و اندوه را از دلها می زداید و بلاها را رفع میکند و غم هجران را به سرور و صال مبدل می سازد، خداست .
بنابراین، عاشق دلسوخته وقتی برای حضرت ندبه میکند، خواه دعای ندبه بخواند، خواه خود زمزمه داشته باشد، ابتدا باید توجه به حضرت حق داشته و عرض حاجت و شکایت به او ببرد و سپس توجه به گمشده خویش نماید، و سرانجام، به گونه ای باشد که خود را در محضر امام بیند و در پایان نیز شکر خدا را به جا آورده و رسیدن به وصال یار را از امداد او بداند .
۶- زیارت امام زمان (علیه السلام) :
از جمله وظایف دوستان امام عصر (عجل الله تعالی فرجه) این است که درهر روز به ویژه در روز جمعه به زیارت امامشان بپردازند وبه یکی از زیارتنامه هایی که برای آن حضرت در کتب دعا معرفی شده . آقایشان را زیارت کنند .
زیاراتی که در کتب ادعیه از قبیل مصابح المتجهد شیخ طوسی و جمال الأسبوع و اقبال سید بن طاووس، و زاد المعاد و بحار الانوار مجلسی ومفاتیح الجنان محدث قمی و کتب دیگر آمده، بسیار است .کتاب مفاتیح الجنان محدث قمی‌که دردسترس همگان قرار دارد، عاشقان می توانند برای زیارت امام عصر (علیه السلام) به همان کتب مراجعه کنند . زیارتی که در اوایل مفاتیح مربوط به روز جمعه است ودعای ندبه و آل یاسین ودعای عهد و چندین زیارت دیگر که دراواخر آن کتاب در بخش زیارت حضرت صاحب الامر آمده است، همه زیارت نامه آن حضرت است . بهترین زیارت برای هر امامی از جمله امام عصر (علیه السلام) زیارت جامعه کبیره است .
نکته : چه قدر زیباست که انسان هر شب هنگام استراحت وضو گرفته، دو رکعت نماز به جا آورد . سپس تسبیح حضرت زهرا (س) وحداقل سه مرتبه سوره توحید را بخواند و یکی از زیارات حضرت را هر چند مختصر بخواند و هر مقدار که آمادگی دارد به قرآن و اذکار بپردازد و در پایان مجموعه آن عمل را به عنوان هدیه به محضر آن حضرت تقدیم نماید، زیرا حداقل فایده این کار این است که در هر ۲۴ ساعت یکبار هم که شده به یاد مولایش افتاده است . امکان ندارد که ما متوجه مولایمان بشویم، ولی او به ما توجه نکند، چون آنان خاندان کرمند :«عادتکم الاحسان‌و‌سجیتکم الکرم»
۷- توسل به امام زمان (علیه السلام):
همانگونه که هر عبدی اگر مبتلا به مشکلی شود به مولایش پناه می‌برد و رفع شداید ومشکلات را از او می طلبد، مخصوصاً اگر آن مولا توان رفع مشکل راداشته باشد، شیعه نیز باید در همه حالات به ویژه درهنگام شداید وتهاجم دشمن، به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)متوسل شود و رفع مشکل را از مولای خود بخواهد . در طول تاریخ شیعه از صدر غیبت تاکنون مواردی که مؤمنان به آن امام همام متوسل شه و نتیجه گرفته‌اند، قابل احصا نیست . شفا یافتگان درگاه او ونجات یافتگان پناهجویان او بسیارند که در کتابهای متعدد به آنها اشاره شده است. کسانی که در مسجد جمکران قم با توسل به امام زمان (علیه السلام) شفا گرفته و یا از آنان رفع مشکل شده، تعداد بی شماری هستند که ما در اینجا بنای نقل آنها را نداریم .
گرچه همه ائمه سرور ومولای ما هستند و همگان صاحب کرامات ومعجزات اند و تمامی آنان در درگاه پروردگار صاحب عزت و جاه و جلالند و انسان به هر کدام که متوسل شود به پناهندگان خود، پناه می دهند . لکن طبق قاعده امروزه هر کاری که بخواهد انجام گیرد وهر مشکلی که بخواهد رفع شود و هر بلیه ای که بخواهد از میان برداشته شود و سرانجام ، هر عزت و ذلتی باید زیر نظر ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه) باشد و با صلاح دید آن حضرت انجام گیرد . شاید معصومین دیگر کارها را به آن حضرت ارجاع دهند، چرا که فعلاً دوران حکومت و حکمروایی اوست، لذا توسل به او لازم است .
۸- ارجاع مردم به امام زمان (علیه السلام) :
صرف اینکه انسان به یاد امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) و متوسل به اوست ودرهر صبح و شام او را زیارت میکند کافی نیست، بلکه تکلیف دیگری هست که (البته این تکلیف عمدتاً متوجه روحانیت ورهبران دینی و متدینان صاحب نفوذ در جامعه است ) باید سعی کرد تا جامعه را جامعه امام زمانی (علیه السلام) قرار داد و مردم را متوجه امام زمان کرد . درایام تبلیغ محرم وصفر وماه رمضان و درهر فرصت متناسب از امام عصر(علیه السلام) سخن به میان آورد و بخشی از منبر و وعظ و خطابه خود را به آن حضرت اختصاص داد ومردم را نسبت به اصل وجود او و عظمت و جلال و جمال او آگاه ساخت . دستور توسل به آن حضرت را به مردم آموخت و مردم را نسیت به آن امام همام امیدوار کرد . هم چنین شبهات رادر مورد وجود آن حضرت برطرف نمودو در مورد طول عمر آن حضرت وغیبت و فواید وجودی او، در عین اینکه در پرده غیبت است، سخن گفت و ابهامات را بر طرف نمود تاهمه افراد شیعه نسبت به امام آگاهی پیدا کرده و مبلغ او شوند . در این راه یک بسیج عمومی لازم است که همه اهل سخن و قلم یکصدا شوند، همنوا شوند و به مردم بفهمانند که ما بی صاحب نیستیم تا جامعه، یکپارچه جامعه امام زمانی شود،نه آنکه تنها دعای ندبه بخوانند، آنهم پس از مدتی در اثر گرایشهای نابجا مورد طعن دیگران قرار گیرند . یا یک روحانی و واعظ در میلاد آن حضرت به چند جمله یا داستان اکتفا نماید، بلکه باید کاری کرد که زن و مرد شیعه دائم به فکر امامشان بوده و مبلغ او باشند و درهر حادثه قبل از هر کسی به یاد امام زمان بیفتند و از او کمک بخواهند . نه آنکه پس از آنکه نزد همه اطبا رفته و تمام اموالشان را در این راه تباه کردند . و پاسخ منفی و مأیوس کننده شنیدند، تازه به یاد مسجد جمکران و امام زمان بیفتند . ما باید مردم را به گونه ای بسازیم که در تمام زمینه ها نخست به یاد امام زمان افتاده،سپس با توسل به آن حضرت به طبیب مراجعه کنند و دارو مصرف نمایند، نه آنکه نخست به دارو پناه ببرند، آنگاه به امام زمان (علیه السلام) مراجعه نمایند . البته ما منکر اسباب و علل طبیعی نیستیم و نمی خواهیم بگوییم هر که بیمار شد، و با اینکه مثلاف نیاز به عمل جراحی دارد به دکتر مراجعه نکند، و فقط به امام زمان متوسل شود ، بلکه می‌گوئیم نخست توسل برای اینکه امام عصر عنایتی بفرماید که طبیب درست مرض را تشخیص دهد و داروی مناسب تحویز نماید و عمل جراحی موفقیت آمیز باشد . به هر حال، دارو از طبیب، ولی شفا از خدا با وساطت امام عصر (علیه السلام) است .
۹- هدیه برای امام زمان (علیه السلام) :
از جمله وظایف شیعه آن است که هدایایی به
برگرفته از کتاب سیمای آفتاب
پی نوشت:
۱- مفاتیح الجنان، اعمال شبهای قدر.
۲- منتخب الاثر، ص ۵۰۳ به نقل از مصباح المتهجد ذیل دعای اللهم عرفنی نفسک.
۳- کمال الدین، ص ۳۳۷.
۴- مکیال المکارم، ج ۲، ص ۱۵۷.
۵- بحارالانوار، ج ۵۱، ص ۱۴۳ .
۶- طبرسی، احتجاج، ج ۲، ص ۲۸۴ .
۷- ر.ک: کمال الدین، ص ۳۵۲ تا ص ۳۵۷؛ غیبت شیخ طوسی؛ ص ۱۰۴ تا ص ۱۰۸ و بحارالانوار، ج ۵۱؛ ص ۲۱۹، حدیث ۹ .
۸- امامت و مهدویت، فروغ ولایت در دعای ندبه؛ ج ۱، ص ۲۶۱ .
۹- ر.ک: مکارم شیرازی، مهدی انقلابی بزرگ، چاپ ششم، ص ۸۲ به بعد .
۱۰- احتجاج، ج ۲، ص ۲۸۳ .
۱۱- همان، ص ۲۶۳ .
۱۲- کافی؛ ج ۱، باب اختلاف حدیث، حدیث۱۰، ص ۵۴ .
۱۳- کنز العمال، حدیث۳۸۶۷۵ .
۱۴- منتخب الاثر، ص ۴۶۳ .
۱۵- نهج البلاغه، خطبه۳۴ .
۱۶- اصول کافی، ج ۲، ص ۱۶۹ .
۱۷- برای توضیح بیشتر ر.ک: به انوارنعمانیه، ج ۲، ص ۵۲، بحارالانوار؛ ج ۵۱، ص ۳۱ به بعد .
۱۸- الزام الناصب، ج ۱، ص ۲۷۱ .
۱۹- الزام الناصب، ج ۱، ص ۲۷۱ .
۲۰- دادگستر جهان، ص ۱۲۵ به نقل از الزام الناصب، ج ۱، ص ۲۷۱ .
۲۱- الزام الناصب، ج ۱، ص ۲۷۱ .
