به گزارش جهان؛ از نظر کارشناسان، ایدز نخستین بیماری تحت حمایت سیاسی در تاریخ مدرن است.سرویس زنان به بررسی برخی تحقیقات در این زمینه پرداخت تا برخی نکات پنهان آن را که از دید رسانه ها دور نگاه داشته میشود مطرح کند.
چگونه ایدز یک بیماری همگانی جلوه داده شد؟
این بیماری در ابتدا سرطان همجنس بازی یا همان نقص ایمنی مرتبط با همجنس بازی نام گرفت اما به دلیل فشارهای سیاسی جهت رفع بدنامی از همجنس بازان نام آن تغییر یافت و در حالی که جوامع انسانی از هر وسیله ای برای حفظ خود در برابر هر بیماری مهلکی استفاده میکردند اما این روند درباره بیماری ایدز متفاوت است و فرایندی بر این بیماری حاکم است که مانع از دستیابی به واقعیتهای صریح درباره خطرات آن میشود.
پرفسور رابرت روت برنشتاین از دانشگاه ایالت میشیگان تاکید دارد که ایدز در درجه اول یک بیماری ناشی از نحوه زندگی است و از آن جا که همجنس بازان این را می دانند به همین دلیل لابی های آنان در مراکز سیاسی سعی میکنند تا با تحریف اطلاعات حقیقت را پنهان کرده بدنامی را از خود رفع کنند و در عین حال دستور کار رفتار غیر اخلاقی خود را ترویج کنند.
دکتر پل کامرون پژوهشگر ایدز در موسسه خانواده واشنگتن به کنایه میگوید: فعالان ایدز از ترس همگانی استفاده کردهاند تا این بیماری را دموکراتیزه کنند.
وی می افزاید آنها یک بیماری را که عمدتا به جماعت همجنس باز و معتاد متعلق است بیماری همگانی جلوه دادهاند و با این ترفند این امکان را به همجنس بازان دادهاند که بدون اعتراض مردم به سبک زندگی پر خطر خود ادامه دهند.
مایکل فومنتو که در این حوزه تحقیق جامعی در آمریکا داشته با اشاره به رویکرد رسانه ای و اخلاق آمریکایی به این خطر میگوید: ما در حال ارائه اطلاعات به شدت خطرناکی به توده های مردم و به ویژه دانش آموزان هستیم. زیرا از سویی همجنس بازی امری عادی در جامعه امریکا مطرح میشود و از سویی دیگر بیماری مهلک ناشی از آن در آمریکای شمالی به شدت با این رفتار مرتبط است.
محققان معتقدند سالانه میلیون ها دلار صرف تحقیقات درباره بیماری ای میشود که تنها با ترویج رفتارهای بهنجار و پیشگیری و مقابله با همجنس خواهی قابل کنترل است اما بیماریهای مهلک دیگر که منشا انسانی ندارد و نیاز به تحقیق علمی دارند و در عین حال مخاطبین گسترده تری نیز دارند مورد بی توجهی کامل قرار میگیرند.
چه اخباری پنهان میشود؟
سال ۱۹۸۹ توصیه نامه ای از سوی مرکز کنترل بیماریهای آمریکا به دندانپزشکان هشدار داده بودکه خون، آب دهان و چرک دندان تمام بیماران باید عفونی تلقی شوند این در حالیست که پیش از آن گفته شده بود ایدز تنها منحصر به همجنس بازان است اما واقعیت این بود که دیگران هم در خطر بودند.
دکتر ویلیام هسلتاین محقق هاروارد هشدار داده است: هر کس به شما بگوید ایدز مطلقا از طریق آب دهان، اشک چشم و مایعات بدن سرایت نمیکند مطلقا به شما دروغ گفته است. در تایید این هشدار مرکز کنترل بیماریهای آمریکا نیز به وجود ویروس فعال ایدز در اشک چشم، آب دهان، شیر مادر، ترشحات جنسی،ادرار ،مایع نخاعی و کیسه آب جنین اذعان کرد.واقعیت این است که در سال ۱۹۸۰ هرگز کسی گمان نمیکرد این ویروس از طریق خون به دیگری منتقل شود اما امروز همه این را می دانند.
دکتر جان سیل، کارشناس آکادمی پزشکی سلطنتی انگلیس در گزارشی به پارلمان انگلیس اظهار داشت: ویروس ایدز به طور شگفت آوری در خارج از بدن انسان پایدار است.تمام خاصیت عفونی خود را پس از هفت روز ماندن در آب و در حرارت عادی و گاهی تا هفت رو در خشکی حفظ میکند.
وی در این گزارش تاکید کرد: ویروسی با چنین درجه پایداری که در خون می ماند و به بزاق دهان نیز راه مییابد ممکن نیست از راههای دیگری غیر از تماس جنسی منتقل نشود.
روزنامه نگارانی که به بررسی مسائل ایدز می پرداختند دریافتند دانشمندان تقریبا در همه جا خبرهای تکان دهنده درباره بیماری و سرایت آن را می پذیرفتند امابه دلیل فیلتر اخبار توسط لابی های همجنس باز اخبار به مردم نمی رسد.
دکتر لورن دی نویسنده کتاب ایدز و آن چه دولت به شما نمیگوید می نویسد: ایدز ویروس پس رونده است که به بخشی از سیستم تکرار کننده DNAدر بدن تبدیل میشود و بسیار غیر محتمل است که به زودی درمانی برای آن یافت شود.
وی در ادامه می افزاید: در حالی که همجنس بازان از بیداری عمومی و در نتیجه درخواست برای قرنطینه کردنشان هراس دارند نیروهای سیاسی همچنان راه را برای پژوهش درباره سرایت عمومی آن میبندند.
لابی های سیاسی همجنس بازان و نتایجی که گرفتهاند
آنها با قوانینی که پزشکان را ملزم میکند به شریکان جنسی بیماران مبتلا به ایدز موضوع را اطلاع دهند مخالفت میکنند، فاجعه در این است که تصمیم به آلوده کردن فرد دیگر به ایدز در اختیار فرد مبتلا قرار دارد!
آنها با ردیابی تماس جهت اطلاع به شریکان جنسی پیشین خود مخالف هستند.
آنها در امریکا و کانادا به گونه ای عمل کردهاند که در این کشورها فرد مبتلا تحت حمایت قرار گیرد و به راحتی در همه حوزه های اجتماعی بدون هیچ دردسر و محدودیتی حضور یابد.
آنها بر اساس پندار لیبرالیستی، مسئولان سیاسی و بهداشتی این کشورها را متقاعد کردهاند بدون پی گیری قانون خودشان بیماری خود را به اطلاع دیگران می رسانند! اما نتایج تحقیقات نشان داده است تنها ۷ درصد آنها وضعیت خود را به اطلاع دیگران می رسانند.
آنها به هر گونه تلاشی دست می زنند تا رفتار غیر طبیعی خود را طبعی جلوه دهند و برخی رسانه ها نیز در این هدف با آنها همراه هستند.