موعود پایگاه اینترنتی موعود
سعید مقدس
اشاره : سیماى درخشان ائمه هدى(ع) در قرآن کریم همواره روشنگر راه شیعیان و پیروان ایشان بوده و هست و در این میان آیات مربوط به موعود آخرالزمان(ع) دریاى نورى است که تلألؤ آن افقهاى آینده جامعه بشرى را آشکار مىکند و به قلب مؤمنین اطمینان مىبخشد.
در این رهآورد قطرهاى از این دریا را هدیه به پیشگاهش مىکنیم. از هرجزء قرآن کریم یک آیه که براساس روایات درباره آن وجود مقدس است همراه با حدیثى از امامان معصوم(ع) استخراج کردهایم.
(۶)
»یا أیها الذین آمنوا من یرتدّ منکم عن دینه فسوف یأتىالله بقوم یحبهم و یحبونه أذله على المؤمنین أعزه علىالکافرین«.1
اى کسانى که ایمان آوردهاید هر کدام از شما از دین خود مرتد شود به زودى خداوند قومى را که دوست مىدارد و آنها نیز او را دوست مىدارند و نسبت به مؤمنان فروتن و بر کافران مقتدرند براى یارى اسلام خواهد برانگیخت.
امام صادق(ع) فرمودند:
إنّ صاحب هذا الاًمر محفوظ له أصحابه ولو ذهبالناس جمیعاً أتىالله بأصحابه و هم الذین قال اللّه عزّوجل: فإن یکفر بها هؤلاء فقد وکلّنا بها قوماً لیسوا بها کافرین« و هم الذین قال اللّه عزّوجل »فسوف یأتىالله… أعزه علىالکافرین.
همانا اصحاب و یاران این امر برایش محفوظند و اگر همه مردم از بین بروند خداوند یارانش را خواهد آورد آنها همانانند که خدا درباره آنها فرموده: »پس اگر این قوم به آن کفر ورزند همانا ما قومى را که هرگز به آن کافر نشوند بر آن گماریم« و ایشانند که خدا درباره آنها فرموده: »پس خداوند به زودى قومى را که خداوند را دوست مىدارند و او نیز آنها را دوست مىدارد و بر کافران مقتدر و بر مؤمنان فروتن هستند برمىانگیزد.«
(۷)
»فلّمانسوا ما ذکّروا به فتحنا علیهم أبواب کل شیىء حتى إذا فرحوا بما اوتوا أخذناهم بغته فإذاهم مبلسون«.2
پسچونآنچه[ازنعمتهاىخدا]به ایشان تذکر دادهشدهبودهمهرا فراموش کردند: ابواب همه چیز رابرآنهاگشودیمتاآنگاهکهبه آنچه عطا شدند شادمان و مغرور گشتند به ناگاه آنها را به کیفر اعمالشان رساندیم و در آن هنگام خوار و ناامید شدند.
امام باقر(ع) در این رابطه فرمودند:
»فلما نسوا ما ذکّروا به« یعنى فلما ترکوا ولایه أمیرالمؤمنین علیهالسلام و قد أمروا بها »فتحنا علیهم أبواب کل شىء« یعنى دولتهم فىالدنیا و ماسبط لهم فیها و أمّا قوله »حتى إذا فرحوا بما أوتوا أخذناهم بغته فإذا هم مبلسون« یعنى بذلک قیام القائم، حتى کانّهم لم یکن لهم سلطان قط فذلک قوله »بغته« فنزل آخر هذه الایه على محمد(ص): »فقطع دابر القوم الذین ظلموا والحمدالله ربالعالمین«.
»اینکه آیه فرموده: »پس چون آنچه [از نعمتهاى خدا] به ایشان تذکر داده شده بود همه را فراموش کردند«؛ یعنى وقتى ولایت امیرالمؤمنین(ع) را ترک گفتند و آن در صورتى بود که به آن مأمور شده بودند. »ابواب همه چیز را بر آنها گشودیم«؛ یعنى دولتشان در دنیا و آنچه در آن گسترده شده و اما اینکه فرموده: »تا آنگاه که به آنچه عطا شدند شادمان و مغرور گشتند به ناگاه آنها را به کیفر اعمالشان گرفتار کردیم و در آن هنگام خوار و ناامید شدند« منظور از آن قیام قائم(ع) است به طورى که گویى هیچگونه سلطه و حکومتى بر ایشان نبوده و این است که فرموده »به ناگاه« و آخر این آیه بر پیامبر نازل گشت »پس ریشه قومى که ستمپیشه کردند کنده شده و ستایش براى خداى عالمیان است«.
(۸)
»هل ینظرون إلاّ تأویله یوم یأتى تأویله«.3
کافران که منکر آیات خدا و نتیجه اعمال خود هستند چه انتظار کشند، منتظر رسیدن تأویل آیات و تحقق یافتن روز موعودند؟ روزى که تأویل آیات فرا رسد.
حضرت صادق(ع) فرمود:
ذلک فىیوم القائم(ع)
این در روز قیام قائم(ع) است.
(۹)
»و من قوم موسى أمه یهدون بالحقّ و به یعدلون«4
و جماعتى از قوم موسى(ع) به دین حق هدایت کنند و به آن باز مىگردند.
امام صادق(ع) فرمودند:
اذا ظهر القائم(ع) من ظهر هذا البیت بعثالله معه سبعه و عشرین رجلاً من قوم موسى و همالذین قالالله تعالى: »و من قوم موسى….
وقتى قائم(ع) از پشت این خانه »کعبه« ظاهر شود خدا با او بیست و هفت مرد از قوم موسى(ع) را برمىانگیزد و آنانند که خدا درباره آنها این آیه را فرموده است.
(۱۰)
»و قاتلوا المشرکین کآفه کما یقاتلونکم کآفّه«5
و بکشید مشرکان را همگى همانطور که همگى آنها با شما جنگ کردند.
امام محمد باقر (ع) مىفرماید:
لم یجىء تأویل هذه الآیه ولو قد قام قائمنا بعد من یدرکه مایکون من تأویل هذه الآیه لیبلغن دین محمد مابلغ اللیل حتى لایکون مشرک على ظهرالاًرض کما قالالله«.
»هنوز تأویل این آیه نرسیده است و هرگاه قائم(ع) ما به پاخیزد هر آنکه زمان او را دریابد آنچه از پى تأویل این آیه خواهد بود را درک مىکند و دین محمد(ص) تا هر کجا که شب سایه افکند خواهد رسید تا جایى که هیچگونه شرکى بر زمین نخواهد ماند همچنان که خداوند فرموده است.«
ماهنامه موعود شماره ۳۲
پىنوشتها :
۱- سوره مائده (۵)؛ آیه ۵۴.
۲-سوره انعام (۶): آیه ۴۴
۳-سوره اعراف (۷): آیه ۵۳
۴- سوره اعراف (۷): آیه ۱۵۹
۵-سوره توبه (۹): آیه ۳۶
