هر کس حکایتی به تصور …؟

… تا همین چهار، پنج سال پیش علی‌رغم گذشت بیش از پانزده سال از عمر انقلاب اسلامى و حاکمیت تام و تمام شیعیان بر سرزمین فراخ ایران که به حقیقت »شیعه خانه« امام زمان(ع) است؛ به نحوى شایسته از آن عزیز و آخرین ذخیره الهى سخن به میان نمی‌آمد و همه چیز منحصر به روز نیمه شعبان بود. این وضع معلول عوامل گوناگونى از جمله »وحشت متهم شدن به وابستگى به انجمن حجتیه« بود تا جایى که این گمان بوجود آمده بود که گفت وگو از حضرت صاحب الزمان(عج) در انحصار همین گروه است.
بی‌گمان انتشار مداوم مجلات موعود و موعودجوان (از سال ۱۳۷۵ تا به امروز) نقش موثرى در شکسته شدن این توهم داشت.

امروزه به تبع شرایط تاریخى جدیدى که بر جهان سایه افکنده و بسیارى از عوامل مؤثر در صحنه حیات اجتماعى و فرهنگى ایران باب این گفتگوى مقدس گسترده‌تر شده چنان که در حال حاضر چندین برنامه رادیویى و تلویزیونى در کنار چند موسسه فرهنگى و انتشاراتى عهده‌دار طرح مباحث مهدوى و بسط بیش از پیش فرهنگ انتظار در میان مردمند.

اگر چه وجه غالب این برنامه‌ها در گستره نشر شاعرانه‌ها و مباحث کلامی‌اند اما در مقایسه با سال هاى قبل قابل تأمل و تمجیدند. اَللّهم تَقَّبل مفنّا.
چنان که ذکر شد عوامل مختلفى در رواج رو به تزاید این گفت وگو در جهان و از جمله ایران مؤثر بوده است. که از آن جمله موارد زیر قابل ذکرند:

۱ – شرایط تاریخى جدیدى که طى دو دهه اخیر بر حیات مردم جهان مستولى شده. (به صدا درآمدن زنگ تاریخى جدید به نام خدا و دین).
۲ – بروز نوعى دل زدگى و یأس در میان همه اقوام و ملل از انواع مسلک هاى سیاسى و حکومت ها که عموماً ناتوانى خود را در محقق ساختن عدالت اجتماعى و حفظ حریم اخلاقى مردم بارز ساخته‌اند.
۳ – فراهم شدن زمینه‌هاى بروز رویکرد دینى و بازگشت به فطره در میان همه اقوام.
۴ – پایان یافتن قرن بیستم و ورود به هزاره جدید.

در ایران نیز عوامل مختلفى موجب رشد و به تزاید این رویکرد شده که عنایت ویژه حضرت صاحب الزمان(ع) مهمترین آنهاست.

بررسى ساده فعالیت هاى گوناگونى که اشخاص حقیقى و حقوقى در حوزه فرهنگ مهدوى دارند نشان می‌دهد که برخى از آنها در حاشیه این فعالیت ها اهداف دیگرى را نیز دنبال می‌کنند که دانسته یا ندانسته موجد جریان هایى می‌شوند که در نهایت موضوع نشر فرهنگ مهدوى را مخدوش می‌سازد.

۱ – جماعتى خام به مصداق شناسى اشکار و تعیین وقتى معین براى حادثه شریف ظهور پرداخته‌اند. این حرکت در سیر تطور خود بروز نوعى سرخوردگى و انفعال در میان مردم و رویگردانى آنها از فعالیت هاى جدى اجتماعى، انجام وظیفه امر به معروف و نهى از منکر و بالاخره انتظار منفعل را سبب می‌شود.

۲ – عده‌اى در مجامع عمومى با هتک حرمت مراجع و فقها (به نام تبلیغ نام امام عصر(ع) و فرهنگ مهدوى) زمینه رویگردانى مردم از نواب عام در عصر غیبت و پیشه ساختن انتظارى بی‌محمل و بی‌مرجع را فراهم می‌کنند و بستر رشد آفت هاى اجتماعى، سیاسى و فرهنگى فراوانى را مهیا می‌سازند.

۳ – جماعتى با منحصر ساختن مباحث مهدوى در گستره اخلاق فردى و اعتقاد شخصى، مملو از تمناى خواب و دیدار و مکاشفه به بروز نوعى فرهنگ جدایى دین از سیاست که عموماً ساخته و پرداخته روشنفکران سکولار و نمایندگان دست دوم سیاست انگلیسى و امریکایى است دامن می‌زنند.

۴ – عوامل اشکار و نهان بیگانه نیز از طریق پایگاه‌هاى اطلاع رسانى اینترنتى طرح مباحث مهدوى را آنتی‌تز انقلاب اسلامى فرض کرده و از آن محملى براى زمینه‌سازى براندازى ساخته‌اند.
حال اگر حساب کسانى را که با مسکوت نگه‌داشتن این موضوع دل به تئوری‌هاى سیاسى، اجتماعى و اقتصادى دوران معاصر خوش ساخته و دانسته و نادانسته ره به سرزمین غربى می‌پویند و گفت وگو از امام عصر(ع) را مانع بسط اغراض خود می‌شناسند از نظر دور نداریم درمی‌یابیم که این گفت وگو در زمره یکى از مهم ترین مباحث فرهنگى و اعتقادى عصر ماست که می‌تواند منشأ تحولات و حوادث بسیارى باشد.

گاه مشاهده می‌شود که در میان تب تند هوادارى از حقوق بشر، دمکراسى، گفت وگوى تمدن ها و… برخى نادانسته بر طبل تأیید و تکریم بی‌جا از اربابان فرقه‌ها و مسلک هاى غیر اسلامى و غیر شیعى می‌کوبند و حتى از فعالیت هاى آشکار و رسمى بسیارى از این دست مسلک هاى منحرف حمایت می‌کنند چنان که رگه‌هاى وهابیگرى و بهایی‌گرى را در گوشه‌هاى مختلف کشور می‌توان مشاهده کرد. واقعه‌اى که کیان فرهنگى و جغرافیاى خاکى این سرزمین را به مخاطره می‌اندازد و این در حالى است که شیعیان اهل بیت(ع) در هیچ یک از نقاط عالم و حتى کشورهاى به ظاهر اسلامى از مصونیت برخوردار نیستند.

هیچ انسان منصفى نمی‌تواند بپذیرد که در سرزمین ایران و در وقت حاکمیت علماء شیعه تا این حد فرهنگ و تفکر ولایى و امام زمانى زیر تازیانه‌هاى: سکولاریزم، لیبرالیسم، صوفی‌گرى، وهابی‌گرى، بهایی‌گرى و… مظلوم واقع شود.

از همین روست که لازم است همه مردم و به ویژه جوانان علاقه‌مند به معارف مهدوى به دور از هرگونه هوادارى بی‌تأمل، با هوشیارى به این مباحث بنگرند و با اتکاء تام به کلام ائمه دین(ع)، بزرگان از علماء سلف و همچنین فرزانگان امروزى که آشنا با جریان هاى فکرى و سیاسى عصر حاضرند خود را از حیث اعتقادى، اخلاقى و عملى مجهز و با هوشیارى و حضور فعال منتظر فرا رسیدن پیک پی‌خجسته ایمان و رستگارى بمانند. و خود را از جماعات و جریانات مدعى ملاقات و نیابت (و خاموش در برابر ظلم و ستمى که بر مسلمین و شیعیان در عالم می‌رود) دور نگه دارند تا ناخواسته خود را در مغاک تیره‌بختى گرفتار نبینند.

بی‌گمان حادثه شریف ظهور ناگهانى چون شهاب ثاقب رخ می‌نماید چنان که بسیارى از دوستان نیز آن را باور نمی‌آورند. و این همه ما را متذکر آمادگى جسمى، اخلاقى، علمى، اعتقادى فردى و جمعى می‌سازد. نمی‌بایست فراموش کرد که همه عزت، شرف و دارائى آشکار و نهان ما از حجت حى خداوند است و وظیفه جدى و مؤکد ما دعا به درگاه آن بی‌نیاز تا شاید از روى لطف و کرم اذن ظهور دهد و جمله مسکینان و مستضعفان را از رنج دورى و غیبت برهاند. ان شاءاللَّه

قربان شما – سردبیر
 

موعود شماره ۳۲