خوی کشتار و خونریزی صهیونیست ها

نوشته:ناصر الفضاله

بن گوریون اولین نخست وزیر رژیم اشغالگر قدس می‌گوید:"دولت اسرائیل دارای ملتی نابغه و برگزیده است و به همین خاطر هم باید آقا و سرور تمامی ملت های جهان باشد."
یهودیان صهیونیست در واقع این گونه می اندیشند و از این باور است که به سایر ملت ها به دید تحقیر می نگرند. خداوند بلند مرتبه در قرآن کریم در مورد آن ها می فرماید:"ذلک بأنهم قالوا لیس علینا فی الأمیین سبیل" معادل این اصطلاح "الأمییون" در زبان عبری "جوییم" به معنای "دیگران، اغیار و افراد غریب" یعنی کسانی که هیچ ارزشی ندارند و نه خون و نه مقدسات و نه ناموس آن ها از هیچ ارزش و اعتباری برخوردار نیست.

این چنین اندیشه نسل کشی و سرکوب در اذهان آن ها ریشه دوانیده و تمامی مفاهیم انسانی و رحم و مروت را از آن ها دور ساخته است و به جای آن لذت قتل و کشتار دیگران (فلسطینیان" به خوی و خلق اصلی نظامیان صهیونیست مبدل شده است. خود نظامیان صهیونیست در شهادت های آشکار از زبان خود بر این مدعا صحه می‌گذارند و می‌گویند:

ـ نباید به فلسطینیان رحم کرد. در یکی از خیابان های اردوگاه جبالیا یک فلسطینی را دیدم و با دوربین نصب شده بر سلاح به دقت سر او را نشانه گرفتم و به سویش تیراندازی کردم. دیدم که روی زمین می غلطد. این بهترین احساسی است که در جهان به من دست می دهد و درست مانند احساسی است که پس از پیروزی در مسابقات فوتبال به انسان دست می دهد.

ـ پس از آن یک فلسطینی دیگر را دیدم و به سویش تیراندازی کردم. با وجودی که سالخورده بود اما در داخل اتاق داشت پرواز می‌کرد. اگر با احساس بدی از خواب بیدار شدی، فلسطینی خواهی کشت و اگر جوانی ۱۴ ساله بود حتما باید او را بکشی

ـ علاوه بر آن می توانی زنان را هم بکشی تا دیگر بچه به دنیا نیاورند و باید دختر بچه کوچک را هم بکشی زیرا وی بزرگ شده و ازدواج خواهد کرد و حداقل ده بچه به دنیا می آورد.

این گفته های نژادپرستانه یک نظامی صهیونیست است که در مصاحبه با روزنامه معاریو عنوان کرد و این گونه از احساس مستی که پس از قتل فلسطینیان به او دست می دهد، سخن گفت. وی در ادامه سخنانش می‌گوید:"پس از پایان عملیات قتل فلسطینیان به پایگاه نظامی خویش باز می‌گشتیم و سربازانی که امروز بیش تر از دیگران فلسطینی کشته بودند، به خود می‌بالیدند. هرگز نسبت به این کارها پشیمان نیستم و بی صبرانه منتظر خروج از پایگاه برای کشتن فلسطینیان هستم… ای خدا کی از این پایگاه بار دیگر برای قتل آن ها بیرون می رویم."

ـ یک نظامی‌به نام شای عضو یگان تروریست "گفعاتی" هم می‌گوید:"برای تعقیب و قتل فلسطینیان بیرون رفتیم. دیدم که یک فرد مسلح می دود. به سویش تیراندازی کردم. با شلیک اولین گلوله او را به قتل رساندم و فریاد زدم و به دوستم آفی گفتم که او را کشتم… او را کشته بودم، اما احساس کردم که این کافی نیست، بنابراین تصمیم گرفتم که بیش تر بکشم. بار دیگر گلوله شلیک کردم اما به هدف اصابت نکرد. گلوله ای دیگر شلیک کردم که به او اصابت کرد و بر زمین افتاد. به او نزدیک شدیم، دیدیم که بدنش کاملا سرد شده است. افسر مسؤول به من دستور داد تا مطمئن شوم که او کشته شده است، بار دیگر به سویش تیراندازی کردم و اطمینان حاصل کردم که او به قتل رسیده است."

ـ دودو یک نظامی صهیونیست دیگر است که به قتل یک جوان فلسطینی افتخار می‌کند. وی ضمن اعلام این نکته که از قتل فلسطینیان لذت می‌برد، می‌گوید:"در انتظار رسیدن فلسطینیان به نوار غزه بودیم، وقتی چند جوان را مشاهده کردیم به سوی آن ها تیراندازی کردیم. آنها فرار کرده و مخفی شدند. به این چند جوان نزدیک شدیم. یکی از آن ها که چاقویی به همراه داشت، از مخفی گاه بیرون آمد. به سویش تیراندازی کردم و او را کشتم. او یک عرب نجس بود. همه نظامیان خواهان اجرای چنین عملیات هایی هستند تا آن ها هم چون من احساس لذت کنند. همیشه یک دوربین عکس برداری با خود می‌بردیم تا در کنار اجساد فلسطینیان عکس یادگاری بگیریم. این عکس های یادرگاری احساس آرامش خاصی به تو می دهد و باعث می‌شود که به خود ببالی.!!"

همچنین در کتاب تحریف شده آن ها آمده است:"برخیز و (دیگران را) زیر بگیر، ای دختر صهیون. من شاخ های تو را آهنی و نعل هایت را مسی می سازم تا ملت های زیادی را از بین ببری." سفر میخا ۴/۱۲

این همان آموزهای دینی یهودیان است که چگونگی تعامل با دیگران را به آن ها آموزد. آیا حقیقت عقاید و اندیشه های آن ها که حامل شر و بدی نسبت به هر غیر یهودی است، برای ما آشکار نشده است. گذشته هم بر بعد عقیدتی به عنوان عامل اساسی نبرد میان یهودیان و مسلمانان تاکید می‌کند. آیا روشنفکران و صاحبان قدرت و بزرگان ما به این نکته پی می‌برند؟

روزنامه اخبار الخلیج چاپ بحرین