موعود پایگاه اینترنتی موعود
اندوهگین بودن و گریستن در فراق امام عصر(ع)
از نشانه‌های دوستی و اشتیاق شیعیان به امام عصر (ع) و دلیل معرفت و محبت قلبی آنان به امام، اندوهگین بودن از فراق‌آن حضرت و گریستن بر مصیبت‌ها و رنج‌های ایشان است، چنانکه در دیوان منسوب به آقا و مولایمان امیرالمؤمنین‌علی(ع) در بیان دلایل و نشانه‌های دوستی راستین آمده است:
و از نشانه‌ها: خندیدنش در میان مردم است، درحالیکه دلش مالامال از اندوه باشد.
همانطور که هر یک از دوستان و خویشان بر گردن ما حقی دارند و اگر به گرفتاری و مصیبتی مبتلا شوند، ما نیز به خاطرغم و اندوه آنان اندوهگین می‌شویم، مطمئناً این حق برای پیشوا و مولایمان، حضرت حجت (ع)، بر تمامی مؤمنین‌سزاوارتر است. اگر بدانیم که غیبت طولانی امام چه محرومیت بزرگی را نصیب ما کرده است و تحمل این همه سال انتظار، چقدر برای خود ایشان سخت است، بدون شک روزها و شب‌هایمان بی‌ذکر یاد او نخواهد گذشت.
امام صادق (ع) درباره فضیلت اندوهگین بودن در فراق آن حضرت فرموده‌اند:
شخص مهموم به خاطر ما که غم و اندوهش از جهت ظلمی است که بر ما رفته، نفس کشیدنش‌تسبیح‌گویی است و هم او به خاطر ما عبادت است … (و) هر کس دیده‌اش در راه ما گریان شود به خاطرخونی که از ما به ناحق ریخته شده یا حقی که از ما سلب گردیده یا حرمتی که از ما هتک شده یا به خاطر یکی‌از شیعیانمان خداوند تعالی به آن اشک سال‌ها جایگاهش را در بهشت قرار خواهد داد.
غیبت مولایمان و آنچه از ناراحتی‌ها و حوادث ناگوار بر آن حضرت و بر شیعیان وارد گردیده، از بزرگترین و مهمترین‌علل حزن و اندوه ائمه معصومین (ع) بوده است، چنانکه مفضل بن عمر، از اصحاب خاص امام صادق (ع) در توصیف‌احوال آن امام، آورده است:
زمانی ایشان را دیدم که بر روی خاک نشسته و همچون کسی که فرزند از دست داده و جگرش سوخته باشد می‌گرید.حزن و اندوه چهره‌اش را فراگرفته و رنگش را تغییر داده و اشک، چشمانش را پر کرده بود، می‌فرمود:
ای آقای من! غیبت تو خواب از سرم ربوده و زمین را بر من تنگ نموده و راحتی از دلم برده. ای آقای‌من! غیبت تو مصیبتم را به اندوه‌های ابدی پیوسته… از جهت مصیبت‌های گذشته و بلایای پیشین اشکی ازچشمم جاری نشود و ناله‌ای از سینه‌ای سر نکشد مگر اینکه در برابر چشمم مجسم می‌گردد محنت‌های (تو)که از آن ها بزرگتر و سخت‌تر است…
پس عرض کردم این کدام محنت سخت است که سبب شده اینچنین در ماتم و سوگ بنشینید؟
امام آهی برکشید و پریشانی‌اش بیشتر شد و فرمود:
به درازا کشیدن و طول عمر (قائم)مان و گرفتاری مؤمنین در آن زمان و شک و تردیدهایی که بر اثرطولانی شدن غیبت او بر ایشان پدید می‌آید و بیشترشان از دین برمی‌گردند و رشته اسلام یعنی ولایت را ازگردن بیرون می‌افکنند.
