موعود پایگاه اینترنتی موعود
انقلاب ایران یک انقلاب هویّتاً اسلامی‌بود. انقلابی بود که با انگیزه‌های اسلامی و با خطّ مشیّ اسلامی و با رهبری اسلامی و با شعارهای اسلامی و بالأخره حتّی با تاکتیک‌های اسلامی پیش رفت. در این مبارزه، ما حتّی از تاکتیک‌های ضدّ اسلامی و غیر اسلامی استفاده نکردیم؛ یعنی رهبر ما حتّی یک دروغ مصلحتی هم نگفت.
۱. ماهیّت انقلاب اسلامی
مقام معظّم رهبری درباره ماهیّت انقلاب اسلامی می فرمایند:
انقلاب ایران یک انقلاب هویّتاً اسلامی‌بود. انقلابی بود که با انگیزه های اسلامی و با خطّ مشیّ اسلامی و با رهبری اسلامی و با شعارهای اسلامی و بالأخره حتّی با تاکتیک های اسلامی پیش رفت. در این مبارزه، ما حتّی از تاکتیک های ضدّ اسلامی و غیر اسلامی استفاده نکردیم؛ یعنی رهبر ما در طول مبارزه حتّی یک دروغ مصلحتی هم نگفت و این یک شیوه و یک منش اسلامی است. انقلابی هویّتاً اسلامی. (۱/۳/۱۳۵۸)
ایشان در جایی دیگر در این باره می فرماید:
پس ببینید من منشأ این انقلاب را چه می دانم. من می‌گویم منشأش در تدیّن و در ایمان است. (۱۵/۱۲/۱۳۷۷)
٭ ٭ ٭
رهبر انقلاب اسلامی در یکی دیگر از سخنان خود به وجه فرهنگی انقلاب اسلامی اشاره کرده و می فرماید:
انقلاب ما، انقلابی مبتنی بر یک منش و نگرش فرهنگی بود و هر حرکت ارزشی، این خصوصیّت را دارد. (۵/۵/۱۳۷۱)
۲. آسیب ها و تهدیدها
به اعتقاد مقام معظّم رهبری دو دسته از عوامل، انقلاب اسلامی و دستاوردهای آن را تهدید می‌کند؛ یکی عوامل درونی و دیگری بیرونی.
۱ـ ۲. آسیب ها و تهدیدهای درونی
ایشان درباره عوامل درونی می فرماید:
عوامل درونی، یعنی مواردی که در درون خود ما انقلابیون و ما مؤمنان است؛ اینها کم نیست، زیاد است. من می خواهم عرض کنم که اگر ما این آسیب های درونی را علاج کنیم، آن آسیب های بیرونی، مشکلی برایمان به وجود نخواهد آورد.
ببینید قرآن به طور صریح در این زمینه با ما حرف می زند و می‌گوید: «ذَلِکَ بِأَنَّ اللهَ لَمْ یَکُ مُغَیِّرًا نِّعْمَه أَنْعَمَهَا عَلَی قَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنفُسِهِمْ؛ ۱ این [کیفر] بدان سبب است که خداوند نعمتی را که بر قومی ارزانی داشته تغییر نمیدهد؛ مگر آنکه آنان آنچه را در دل دارند، تغییر دهند.» نعمتی که خدا به شما داد، محال است از شما بگیرد، مگر شما شرایط خودتان را عوض کنید. چون نعمت الهی بی حساب و کتاب نیست؛ خدا تحت شرایطی نعمتی را به کسی می دهد؛ اگر آن شرایط را حفظ کردید، محال است که نعمت از بین برود و پس گرفته شود. این جزو مضامین و مسلّمات و بیّنات دعاهای ماست. انسان در «صحیفه سجّادیه» و جاهای دیگر که نگاه می‌کند، برایش مسلّم می‌شود که این گونه است؛ خدا نعمت را نمی‌گیرد، مگر ما آن شرایط را عوض کنیم. الآن این اتاق روشن است و این چراغ ها نور می دهند؛ چرا؟ لابد شرایطی وجود دارد، سیم هایی، امکاناتی و فضاهایی هست. اگر اینها تغییر پیدا کند، طبیعی است که این هم نخواهد بود. این چیز واضحی است. تقدیر الهی، یعنی اندازه گیری های دقیق پروردگار، این لایتخلّف است؛ چنانچه ما اندازه ها را عوض کردیم، خدای متعال هم نتایج را عوض خواهد کرد. (۱۵/۱۲/۱۳۷۷)
٭ ٭ ٭
رهبر معظّم انقلاب اسلامی، از تهدید درونی با عنوان سایش جبهه خودی یاد کرده و در این باره می فرماید:
من احساس می‌کنم این جبهه، آفتِ سایش شده است. انسان سایش پذیر است. هر انسان دیگری جز معصومان(ع) در برخوردها و سایش ها و اصطکاک ها، ساییده و کم می‌شود و برجستگی های روحی اش تغییر می‌کند؛ باید مراقبش بود. اینکه ذکر دائمی‌گفته‌اند، برای خاطر این است. انسان دائماً باید متذکّر باشد و الّا خراب خواهد شد. بزرگان و ائمه و معصومان ما، مواظب خودشان، خودسازی شان، نمازشان، ذکرشان، دعایشان، توجّهات و توسّلاتشان بودند، برای اینکه ضایع و خراب نشوند. ماها خراب می‌شویم. (۱۰/۱۰/۱۳۶۹)
ایشان مهم ترین تهدیدهای درونی انقلاب اسلامی را این گونه برمی‌شمارد:
۱ ـ ۱ ـ ۲. یکی از عوامل سایش در جبهه خودی، این است که مسئولان خودی فرهنگ، مانند وزارت ارشاد و بعضی دستگاه های دیگر، به آن کم توجّهی کردند. از ابتدا که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تشکیل شد، بایستی دفتر گزینش دایر می‌کرد و به سراغ کسانی که اهل نویسندگی، شعر، فیلم سازی، موسیقی حلال و دیگر رشته های هنری بودند، می رفت.
۲ ـ ۱ ـ ۲. امّا عامل دیگر، خود باختگی عناصر جبهه خودی در مقابل شخصیّت های جبهه دشمن به خاطر احساس برتری صنفی آن شخصیّت ها بر این عناصر بود. این حقیقت قابل انکار نیست. مثلاً فرض بفرمایید وقتی یک هنرمند این جبهه، در رشته ای از هنر، سرافراز و بی اعتنا مقداری پیش می رفت و بعد در جایی احساس خستگی می‌کرد و می خواست لحظه ای بایستد و نفس تازه کند و تا چشمش به هنرمند رشته خودش در جبهه مقابل می افتاد، مرعوب او می‌شد.
۳ ـ ۱ ـ ۲. عامل دیگری که وجود دارد، این است که در جبهه خودی، بعضاً به دلایلی، در پای بندی نظام به حرف ها و آرمان های خودش تردید شد. اگر بخواهیم مثال کاملاً واضحی بزنیم ـ و البتّه در خصوص این مثال، عاملی هم وجود داشت که مشکل را تا حدودی برطرف می‌کرد ـ مسئله قبول قطعنامه ۵۹۸ و پایان جنگ بود که عدّه ای را مردّد کرد. منتها گفتم در آن قضیه عاملی وجود داشت که همان وجود امام بود. چون امام، کُر بود، دریا بود و مورد تردید قرار نمی‌گرفت.
۴ ـ ۱ ـ ۲. یک عامل دیگر از عوامل هضم جبهه خودی و سایش آن، کشیده شدن پای عناصر این جبهه به دعواهای خطّی است که در برهه ای از زمان، در این کشور واقعاً فاجعه آفرید. ناگهان بین سیاسیون، نمایندگان مجلس و برخی دیگر از مسئولان، دعواهایی بروز کرد که اصل آن دعواها موجّه نبود. هر دو خط، بدون تردید، در حدّی جرم داشتند. هر دو خط، هم آدم های بسیار خوب داشتند، هم آدم های ناباب داشتند و هم آدم های متوسط داشتند.
امّا تعبیر دوم از تهاجم فرهنگی این است که فرهنگ انقلابی حاکم بر ذهنیّت جامعه را مورد هجوم قرار دهد. در داخل جامعه به فرهنگ جامعه بپردازند، برای اینکه آن فرهنگ را دست کاری کنند؛ ذهن ها را مردّد کنند و دل های مؤمن و مستقر را از حالت استقرار خارج و دچار تردید کنند. اقدام به این کار دشوار نیست؛ مقابله با آن هم ـ اگر درست انجام بگیرد ـ دشوار نیست؛ امّا اگر از آن غفلت شد، خیلی سخت می‌شود. مثلاً فرض کنید اگر کسی بخواهد اصل وجود خدا را ـ که جزو مسلّمات است ـ مورد تردید قرار دهد و استدلال بر عدم کند، کار او مشکل است؛ امّا ایجاد تردید آسان است. در مقابل این، باید یک حرکت وجود داشته باشد. (۱۸/۱۲/۱۳۶۷)
انقلاب اسلامی؛ فرصت ها و تهدیدها
انقلاب ما بسیار عظیم و بسیار بالاتر و برتر از تقویم ها و تقدیرهای ناظران بین المللی است. از لحاظ بنیه، بسیار قوی است. به همین دلیل با وجود اینکه علیه این انقلاب، تهاجم ها و ضربه ها و محاصره ها، بیش از همه انقلاب هایی که من می‌شناسم بوده، آسیب پذیری این انقلاب، از همه انقلاب های بزرگ دنیا به مراتب کمتر بوده است.
بنابراین وقتی که ما مقایسه می‌کنیم، می‌بینیم انقلاب ما بعد از بیست سال، آسیب های گوناگون یک انقلاب بزرگ مثل انقلاب فرانسه، یک انقلاب پر سر و صدا مثل انقلاب «شوروی» و یک انقلاب ـ به اصطلاح ـ اسلامی مثل انقلاب الجزایر را مطلقاً نداشته است و این نشان دهنده بنیه این انقلاب است. (۱۵/۱۲/۱۳۷۷)
٭ ٭ ٭
انقلاب ایران یک انقلاب هویّتاً اسلامی‌بود. انقلابی بود که با انگیزه های اسلامی و با خطّ مشیّ اسلامی و با رهبری اسلامی و با شعارهای اسلامی و بالأخره حتّی با تاکتیک های اسلامی پیش رفت. در این مبارزه، ما حتّی از تاکتیک های ضدّ اسلامی و غیر اسلامی استفاده نکردیم؛ یعنی رهبر ما حتّی یک دروغ مصلحتی هم نگفت در طول مبارزه و این یک شیوه و یک منش اسلامی است. انقلابی هویّتاً اسلامی. چون این انقلاب هویّتاً اسلامی است دشمن هایش در دنیا مشخّص می‌شوند. این دشمن ها چه کسانی هستند؟ اگر یک جنبش و یک انقلاب صرفاً ضدّ امپریالیستی باشد، غارتگران بین المللی با آن انقلاب مبارزه خواهند کرد؛ امّا اگر نه فقط ضدّ غارتگری، بلکه ضدّ هر گونه سلطه جویی بیگانگان باشد؛ یعنی سلطه فرهنگی، سلطه سیاسی و سلطه اقتصادی، آن وقت نه فقط سیاست های استعماری و استثماری با او مخالفت خواهند کرد؛ بلکه حتّی فرهنگ ها و ایدئولوژی های سلطه طلب هم با آن جنبش مخالفت می‌کنند و این درست چیزی است که برای جنبش اسلامی ایران پیش آمده و شما این را مشاهده می‌کنید. ما در سطح بین المللی فقط با کارشکنی غارتگران روبه رو نیستیم؛ بلکه حتّی با فرهنگ های سلطه جو و با سیاست های سلطه جو هم روبه رو هستیم. آنها هستند که کارشکنی می‌کنند؛ لذاست که شما می‌بینید در طول دوران مبارزات ما، هیچ یک از قدرت های عالم، به معنای واقعی کلمه برای مبارزان ما و مبارزه ما، کف نزدند، از ما تجلیل نکردند، ما را حتّی جدّی نگرفتند. با اینکه می دیدند مستضعفان در این مملکت مشغول مبارزه هستند، با مستکبران ساختند؛ حتّی کسانی که ادّعای حمایت از مستضعفان را دارند. این به دلیل اسلامی‌بودن جنبش ماست. (۱/۳/۱۳۵۸)
٭ ٭ ٭
مجموعه ما باید تصمیم بگیرد که خطّ انقلاب را به معنای حقیقی کلمه و بدون هیچ گونه کمبود و کسری و پذیرش ساییدگی در گوشه ای از این هدف ها، با قاطعیّت و قدرت به سمت هدف های انقلاب ادامه دهیم. صحنه، صحنه وسیعی است. همه جایش می‌شود حضور داشت و این احساس را کرد؛ هر جا که باشیم، بایستی تصمیم را بر این قرار بدهیم که با هماهنگی کامل و با یاد امام به سمت هدف ها حرکت کنیم. (۱۸/۵/۱۳۶۸)
