از دیگر مواردى که به عنوان تکلیف (عاطفى و اخلاقى) منتظران و دوستداران امام عصر، علیه السلام، در زمان غیبت، برآن تاکید گردیده است صدقه دادن براى حفظ و سلامتى آن وجود مقدس و مبارک است.
انگیزه انسان در صدقه دادن براى خود و عزیزانش، بى تردید از محبت و دوستى او نسبت به آنان سرچشمه مى گیردو هرچه این دوستى بیشتر باشد، اعمال عاطفى او نسبت به آن عزیز از جمله صدقه دادن نیز، فزونتر خواهد بود.
اکنون تو خود بیندیش در این زمان چه کس براى ما عزیزتر است؟ جز مولا و سرورمان، امام عصر، حضرت صاحب زمان؟
از رسول گرامى اسلام صلى الله علیه و آله روایت شده که فرمود:
«ایمان نیاورده احدى از شما تا آن گاه که من و اهل بیتم نزد او از جان و فرزند وى و تمامى مردم محبوتر باشم ».
و چگونه چنین نباشد و حال آن که همه نعمتهاى ظاهرى و باطنى مانند اصل وجود من و تو، زندگى، دین، عقل، صحت و عافیت و دیگر نعمتها همه از پرتو وجود مقدس امام زمان و عنایت اوست. وجود عزیزان و نزدیکان من و تو نیز که براى سلامتى آنان صدقه مى دهیم، آن هم به برکت وجود مقدس آن یگانه عزیز دوران است.
پس هم ایمان آدمى اقتضا مى کند و هم محبت او که به یاد مولا و امام زمانش صدقه دهد; حتى بر آنان هم که براى خودو عزیزانشان صدقه مى دهند سزاوار است که ابتدا براى آن حضرت صدقه دهند; زیرا وجود و سلامتى آنان نیز از عنایت آن عزیز و به طفیل وجود و سلامتى حضرتش تامین مى گردد.
و اما حال آنان که همواره آتش محبت و عشق نسبت به مولایشان در دل شعله ور دارند و جز آن وجود مقدس کسى را لایق هستى و سزاوار عافیت و تندرستى نمى دانند، به خوبى روشن است. انگیزه آنان نه ثواب صدقه است، و نه حتى حفظ عزیزان خویش در پرتو سلامتى مولایشان; بل فقط و فقط براى او صدقه مى دهند و بس; و تو تردید مکن که عنایت وگوشه چشمى از آن سرور کائنات، هماره به سوى اینان و عزیزانشان سرازیر است.
× با استفاده از کتاب «پیوند معنوى با ساحت قدس مهدوى » از على اکبر صدرالاسلام همدانى
مجله موعود شماره ۱۷