موعود پایگاه اینترنتی موعود
چرا باید دعای ندبه بخوانیم؟
🔸شاید برخی تصوّر کنند خواندن دعا برای انسان و جامعه امری غیرضروری و تشریفاتی است، هیچ پیوندی با نیازهای ما ندارد، در حالی که مسئله کاملاً عکس آن است. انسانیت انسان، شخصیت، جهات مادی و معنوی، رشد و تعالی و شکوفایی او و تحقّق هدف آفرینش وی، همه به دعا و ارتباط با خدای متعال بستگی دارد.
🔸حضرت حق، خود درباره ارزش و منزلت انسان فرموده است: اگر دعای شما نباشد، خداوند هیچ توجه و اعتنایی به شما نخواهد داشت(سوره فرقان، آیه ۷۷).
در واقع، اعتنای خداوند به بنده، دقیقاً به مقدار اعتنای بنده به خدا و دعا به درگاه او است و آن گاه که دعا صبغه ای ولایی پیدا می کند و با امام و حجت خداوند ارتباط می یابد مانند دعا برای ظهور و سلامتی آن حضرت، دعای عهد، دعای ندبه و امثال اینها، این صبغه از عیاری والاتر و ارجمندتر برخورد می گردد.
🔸براین اساس، خواندن دعای ندبه و ارتباط روحی با امام عصر(ع) پاسخ به یک نیاز جدی و حقیقی انسان و جامعه است. آنان که با خدا و ولی اعظم او ارتباط و پیوند ندارند، در حقیقت در وادی پوچی و بی معنایی سیر می کنند. در این وادی، حیات، شخصیت و وجود انسان بی معنا است و هیچ قدر و منزلتی ندارد.
🔸آری، ما دعای ندبه می خوانیم تا معنا پیدا کنیم، شخصیت و زندگی مان اعتلا یابد، محتوا و اصالت پیدا کند و انسان شویم.
شاید برخی تصوّر کنند خواندن دعا برای انسان و جامعه امری غیرضروری و تشریفاتی است، هیچ پیوندی با نیازهای ما ندارد، در حالی که مسئله کاملاً عکس آن است. انسانیت انسان، شخصیت، جهات مادی و معنوی، رشد و تعالی و شکوفایی او و تحقّق هدف آفرینش وی، همه به دعا و ارتباط با خدای متعال بستگی دارد.
🔸حضرت حق، خود درباره ارزش و منزلت انسان فرموده است: اگر دعای شما نباشد، خداوند هیچ توجه و اعتنایی به شما نخواهد داشت(سوره فرقان، آیه ۷۷).
در واقع، اعتنای خداوند به بنده، دقیقاً به مقدار اعتنای بنده به خدا و دعا به درگاه او است و آن گاه که دعا صبغه ای ولایی پیدا می کند و با امام و حجت خداوند ارتباط می یابد مانند دعا برای ظهور و سلامتی آن حضرت، دعای عهد، دعای ندبه و امثال اینها، این صبغه از عیاری والاتر و ارجمندتر برخورد می گردد.
🔸براین اساس، خواندن دعای ندبه و ارتباط روحی با امام عصر(ع) پاسخ به یک نیاز جدی و حقیقی انسان و جامعه است. آنان که با خدا و ولی اعظم او ارتباط و پیوند ندارند، در حقیقت در وادی پوچی و بی معنایی سیر می کنند. در این وادی، حیات، شخصیت و وجود انسان بی معنا است و هیچ قدر و منزلتی ندارد.
🔸آری، ما دعای ندبه می خوانیم تا معنا پیدا کنیم، شخصیت و زندگی مان اعتلا یابد، محتوا و اصالت پیدا کند و انسان شویم.
سوختن برای انسان ها
🔸منتظری که دعای ندبه می خواند، به جای ستمدیدگان و مستضعفان جهان می سوزد و به جهت خسارتی که از قبال غیبت منجی بشریت متوجه آنان می شود، سخت فریاد برمی آورد. آنجا که در دعای ندبه، سخن از ضجه و فریاد و شیون برای غیبت امام عصر (ع) به میان می آید؛ بلکه امر به آن می شود، در حقیقت به منزله تلنگر و بلکه نگاه های شدید و بزرگی است که متوجه انسان ها می گردد.
🔸گویی این دعا خود فریاد برمی آورد که ای انسان ها، بیدار و هشیار شوید و بنگرید که چه خسارت جبران ناپذیری قرن هاست هر لحظه تاکنون به جانتان افتاده است؛ خسارتی که هرکس اندکی نیز متوجه ژرفا و گستره آن شود، آتش درونش شعله ور گشته و از بند بند وجود و ذره ذره سلول هایش فریاد جگرخراش خواهد کشید.
🔸آری، همین حقیقت « فَلْيَبْكِ الْبَاكُونَ وَ إِيَّاهُمْ فَلْيَنْدُبِ النَّادِبُونَ وَ … يَضِجَّ الضَّاجُّونَ وَ يَعِجَّ العَاجُّون…».
در واقع منتظر در این فرازها، برای مظلومان جهان می سوزد؛ زیرا درمی یابد که انسان ها خصوصاً منجی حقیقی را نمی شناسند ـ تا چه حد از غیبت امام در سختی و رنج و خسارت قرار دارند؛ امّا خود درک نمی کنند یا نمی دانند باید چه کنند و چه کسی را فریاد زنند و از او استمداد جویند.
🔸دعای ندبه، به انسان های فهیم، منتظر و دلسوز یادآوری می کند که گریه کنندگان باید بگریند، ناله زنان ناله بزنند؛ بلکه ـ این نیز کافی نیست، پس ـ باید ضجه و فریاد نمایند و شیون و زاری کنند تا شاید آنان که در خواب فرورفته اند و از این صدا و فریاد بیدار شوند و بنگرند غیبت امام چه بر سر آنان آورده و چه بسا صحیح تر اینکه بنگرند ستمگران عالم از غیبت منجی سوء استفاده کرده و چه بلایی سترگ بر آنان وارد کرده اند.
منبع : با دعای ندبه در پگاه جمعه انتشارات موعود
