موعود پایگاه اینترنتی موعود
در حسرت یک نگاه!
بیش از هزار سال است که مسجد مقدس جمکران میعادگاه منتظران و سجده گاه مشتاقان کوى مهدى، علیه السلام، است. و هر شب چهارشنبه هزاران عاشق دلسوخته از گوشه و کنار ایران اسلامى و دیگر کشورها به این مسجد رو مى آورند تا شاید نشانى از آن یار غایب از نظر بیایند.
به منظور فراهم آوردن امکان ارتباط گسترده تر خوانندگان موعود با مسجد شریف جمکران بر آن شدیم که در هر شماره صفحاتى را به این مسجد اختصاص دهیم.
مطالبى که در این صفحات درج مى شود همگى توسط معاونت فرهنگى مسجد مقدس جمکران تهیه و تدوین شده و در اختیار علاقه مندان موعود قرار گرفته است.
اگر چه قابل انکار نیست که راههایى براى دیدن امام زمان، علیه السلام، وجود دارد، اما باید دانست که دیدار آن بزرگوار، آن هم در دوران غیبت، یک اصل اساسى و ضرورى نیست. در زمان ظهور پیامبر، صلى الله علیه وآله، و حضور امامان بزرگوار، علیهم السلام، نیز بسیارى از پیروان صادق و شیعیان راستین بودند که حتى براى یک بار هم توفیق دیدار نیافتند.
آنچه در دوران غیبت، اصل اساسى و وظیفه شیعیان به شمار مى رود، انتظار صادقانه و کسب آمادگیهاى لازم براى یارى رساندن به امام زمان، علیه السلام، و همراهى با او در احیاى ارزشهاى اسلام و قرآن است.
کسى که همواره در حالت انتظار به سر مى برند و با اصلاح خویش، نسبت به پیروى و اطاعت از مولاى غایب خود اصرار مى ورزد، اگرچه بظاهر امام زمان، علیه السلام، را نبیند، ولى همواره خود را در محضر او، و وجود گرامى او را در کنار خویش احساس مى کند.
در روایت آمده است که:
«هرکس در انتظار قائم، علیه السلام، به سر ببرد، همچون کسى است که در خیمه امام زمان، علیه السلام، و در خدمت او باشد.»
به گونه اى دیگر مى توان گفت: اگر مقصود ما از دیدار امام زمان، علیه السلام، فقط دیدن چهره او باشد، بدون اینکه از معنویات حضور شریفش بهره اى برگیریم و با مدد تعالیم او به مقام قرب و اطاعت خدا نزدیکتر شویم، این خود یک خسارت بزرگ است.
و اگر مقصود ما آشناتر شدن دلمان با نور محبت و ولایت او و شدت یافتن عزیمت و تلاش مان براى اطاعت و فرمانپذیرى از خداست، این خود بدون دیدار آن حضرت نیز حاصل مى آید.
کسى که با نقش امام زمان، علیه اسلام، در شریعت آشناست و فرمایشها و دستورات آن بزرگوار را مى شناسد و به آنها عمل مى کند، بدون تردید مورد عنایت آن مولاى موعود است و چه بسا در فرصتى پیش بینى نشده توفیق دیدن و شناختن او را نیز پیدا کند.
اما کسى که بدون توجه به حقوق امام زمان، علیه السلام، و بدون رعایت تکلیف خود نسبت به او، همواره فقط در جستجوى دیدن امام زمان، علیه السلام، است، اگرچه آن حضرت را ببیند، از این جستجو و دیدار بهره اى بایسته نخواهد برد.
البته همواره شیفتگانى سوخته دل و عاشقى پاکباخته بودند و هستند که پس از طى مراحل عالى معرفت و اطاعت از مولا، و به دنبال مبارزه هاى طولانى با نفس و پشت پا زدن به جلوه هاى رنگارنگ و دلفریب دنیا، دم از اشتیاق جانکاه و شوق هستى سوز خود نسبت به دیدار آن حجت الهى زده و مى زنند.
در آن مرحله، خود این عشق و اشتیاق راهگشاست، و آن محبوب حقیقى، خود راه دیدار را نشان مى دهد، و به وعده گاه وصال دعوت مى فرماید. زیرا مسلم است که محبت و شوق آن بزرگوار نسبت به آنان، شدیدتر و فراوانتر از محبت و شوق آنان نسبت به اوست.
با این همه باز هم پذیرفتنى است که مردم عادى نیز در پى کسب فضیلتى یا به منظور برآورده شدن حاجتى، انگیزه دیدار آن پیشواى عالمیان را داشته باشند.
در این زمینه:
× تصمیم صادقانه بر ترک گناه یا گناهانى خاص،
× پیمان انجام همیشگى کارى استحبابى همچون نماز اول وقت،
× استمرار بر نماز شب، زیارت عاشورا، زیارت جامعه،
× زیاد صلوات فرستادن و دعا براى تعجیل فرج نمودن،
× تداوم هر روزه دعاى عهد و دعاى فرج،
× مقید بودن به دعاى ندبه و زیارتهایى خاص همچون زیارت «آل یس »،
× دوره کردن قرآن کریم و حج بیت الله الحرام به نیابت از آن حضرت،
× رفتن به زیارت معصومین، علیهم السلام، و مساجدى خاص همچون مسجد سهله و مسجد جمکران و انجام اعمال مخصوص آن طى چهل هفته،
× خواندن آیات و روایاتى ویژه پس از هر نماز.
راههاى تجربه شده و وسایلى مورد اطمینان هستند که در فرمایشهاى خود امام زمان، علیه السلام، یا امامان دیگر، علیهم السلام، مورد تصریح قرار گرفته، یا از بررسى تشرفات برخى صالحین قابل استنتاج مى باشد.
در طلب دیدار امام زمان، علیه السلام، شایسته است به نکاتى چند توجه شود:
۱. اعتماد به عنایت الهى.
۲. ترک انگیزه هاى مادى و دنیاگرایانه.
۳. پرهیز از افراط و تفریط و اقداماتى که ضرر قطعى براى روان و بدن دارد.
۴. پرهیز از عزلت و کناره گزینى و بى توجهى به مسؤولیتهاى اجتماعى.
۵. کناره گیرى و اجتناب از تماس گرفتن با افرادى که در لباسهاى گوناگون، این ابزار مقدس را دستمایه اهداف دنیایى و مقاصد ناصواب خویش قرار داده اند.
۶. ناامید نشدن از تاخیر فیض دیدار به خاطر مصلحتهایى خاص.
۷. عدم نگرانى از برآورده نشدن حاجتى که ممکن است در علم الهى امام، علیه السلام، به ضرر انسان باشد.
۸. مراقبت نسبت به نادیده گرفته نشدن کامل اسباب و علل عادى، و خارج نشدن زندگى انسان از مسیر دیانت و عرف دینداران.
۹. تلاش براى ایجاد قابلیت و شایستگى لازم در جهت استمرار عنایت و فیض دیدار.
۱۰. همت والا داشتن و ارزش شایسته نهادن به نعمت جستجو و دیدار، در راستاى بهره گیرى معنوى و الهى و اکتفا نکردن به حاجتهاى مادى و بهره هاى زودگذر.
اللهم ارنى الطلعه الرشیده والغره الحمیده واکحل ناظرى بنظره منى الیه.
ماهنامه موعود شماره ۱۳
