موعود پایگاه اینترنتی موعود
در حالی که مسلمانان “روهینگیا” در میانمار همچنان مورد ظلم و ستم قرار می‌گیرند، سایر کشورهای جهان از جمله مسلمان نیز به صورت جدی از آنها حمایت نمی‌کنند.
“الجزیره” گزارشی از “عبدالعظیم الشیخ” تحت عنوان “روهینگیا، از بازتاب مصیبت تا چشم پوشی جهان” منتشر کرده که در این گزارش می خوانیم:
«ملت “روهینگیا” در کشور میانمار یا همان برمه سابق در واقع ملت مظلوم و ستم دیده ای است، چرا که از یک سو مصیبت ها و فاجعه های زیادی آنها را در بر گرفته و هموطنانشان بدترین شیوه های آزار و اذیت را در حق آنها به کار می‌گیرند، از سوی دیگر جامعه بین الملل از جمله سازمان های بین المللی و دولت های جهان نیز از این ملت روی برگردانده و برداران دینی مسلمانان “روهینگیا” در تمامی‌کشورهای اسلامی و غیر اسلامی جهان نیز آنها را فراموش کرده و از مصیبت هایشان چشم پوشی می‌کنند.
مساله شگفت آور اینکه راهبان بودایی دارای قدرت و نفوذ در میانمار، روز یک شنبه گذشته با برپایی راهپیمایی در شهر “مندلای”، دومین شهر بزرگ این کشور واقع در جنوب شرق آسیا، از طرح ژنرال “تین سین”، رئیس جمهوری میانمار مبنی بر اخراج مسلمانان “روهینگیا” حمایت کردند.
این راهپیمایی تازه ترین نشانه نفرت اکثریت بودایی های میانمار از مسلمانان این کشور است، نفرتی که در خشونت های چند ماه اخیر میانمار نمایان شد و به کشته شدن دست کم ۸۳ مسلمان و آواره شدن ده ها هزار تن از آنها به دست بودایی ها انجامید.
حال باید از خود پرسید که چرا راهبان بودایی دست به چنین اقدامی می زنند؟ پاسخ به این پرسش بسیار روشن است، در واقع بودایی های میانمار هیچ گونه حقی در این کشور برای مسلمانان قائل نیستند و میانمار را تنها متعلق به بودایی ها می دانند، جایی که رهبر راهبان بودایی میانمار در مورد انگیزه های آنها برای برگزاری راهپیمایی در حمایت از طرح رئیس جمهوری این کشور و مخالفت با حقوق شهروندی مسلمانان “روهینگیا” اظهار کرد: باید تمامی جهانیان بدانند که “روهینگیا” هیچ جایی در میان اقلیت های میانمار ندارند.
در حالی که بر اساس آمار رسمی دولت میانمار در سال جاری میلادی، جمعیت اقلیت “روهینگیا” در این کشور نزدیک به ۸۰۰ هزار نفر است، آمارهای رسمی میانمار از آواره شدن ۷۰۰ هزار نفر از مسلمانان “روهینگیا” در این کشور به دلیل موج خشونت ها علیه آنها و سوزاندن بیشتر خانه هایشان توسط بودایی ها خبر می دهد که این مساله نشان از حجم فاجعه در میانمار و مظلومیت مسلمانان این کشور دارد.
برخی بر این باورند که میل شدید بودایی های میانمار برای از بین بردن اقلیت مسلمان “روهینگیا”، دلیل اصلی خشونت های اخیر این کشور است.
در این باره، دکتر “حبیب صدیقی”، نویسنده و پژوهشگر بنگلادشی و فعال حقوق بشر و مخالف جنگ بر این باور است که نگرش اشتباه اکثریت بودایی های میانمار مبنی بر اینکه چند قومیتی و چند مذهبی باعث پسرفت این کشور شده و برای دستیابی به پیشرفت باید تمامی میانماری ها از یک نژاد باشند، باعث تشدید کینه شدید آنها نسبت به مسلمانان این کشور شده است.
این فعال حقوق بشر و مخالف جنگ بنگلادشی می افزاید: در ایالت “اراکان” میانمار که اکثریت مسلمان “روهینگیا” در آن زندگی می‌کنند، رهبران بودایی شیفته الگوی اجرا شده در ژاپن هستند که بر نژاد اصیل ژاپنی و عدم اختلاط با “نژادهای سطح پایین تر از خود” متکی است.
دکتر “حبیب صدیقی” ادامه می دهد: بنابراین رهبران بودایی در ایالت “اراکان” میانمار خواهان تشکیل کشوری دارای تنها یک نژاد و یک مذهب و بدون وجود سایر اقلیت های قومی و مذهبی هستند.
رئیس جمهوری میانمار نیز پیش از این به صورت علنی اعلام کرده بود که ملت “روهینگیا” باید از این کشور اخراج شوند و از کمساریای عالی امور پناهندگان سازمان ملل خواسته بود که مسئولیت مسلمانان “روهینگیا” را بر عهده بگیرد چرا که به گفته وی آنها پناهندگانی بیش نیستند، اما از کمساریای عالی امور پناهندگان به شدت با این مساله مخالفت کرد.
خواسته ژنرال “تین سین” که رسانه ها وی را “رهبر اصلاحات در میانمار” معرفی می‌کنند، نخستین خواسته برای اخراج مسلمانان “روهینگیا” از خاک میانمار نبود، چرا که دولت های نظامی حاکم در میانمار طی نیم قرن اخیر، همواره سیاست های “بودایی کردن” و “میانماری کردن” را در پیش گرفته بودند.
به نظر می رسد موضع رسمی رهبران میانمار در مورد ملت “روهینگیا” مورد قبول اکثریت بودایی های این کشور است و احتمال دارد که در مورد این مساله توافق ملی وجود داشته باشد، به طوری که حتی “آنگ سان سوچی”، رهبر حزب “اتحادیه ملی برای دمکراسی” مخالف دولت میانمار و برنده جایزه صلح “نوبل” نیز که رسانه های غربی وی را مدافع حقوق بشر معرفی می‌کنند، در برابر ظلم و ستم علیه مسلمانان “روهینگیا” و خشونت بودایی ها غلیه آنها سکوت اختیار کرده است.
“آنگ سان سوچی” که خود نیز مورد ظلم و ستم نظامیان حاکم در میانمار قرار گرفت و نزدیک به ۱۵ سال را در زندان به سر برد، هنگامی‌که مساله مربوط به مسلمانان این کشور بود، سکوت اختیار کرده و هیچ حرکت مثبتی انجام نداد.
اما ما چگونه می توانیم تنها اکثریت بودایی های میانمار و کشورهای غربی را سرزنش کنیم، در حالی که بودایی ها از ظلم وستم به مسلمانان “روهینگیا” سود می‌برند و غربی ها نیز بهانه ها و دلایلی برای عدم دخالت در امور این کشور و سکوت در برابر جنایت ها علیه ملت “روهینگیا” در اختیار دارند، چه چیزی باعث شده که ملت ها و دولت های اسلامی در این مورد سیاست سکوت و بی توجهی را در پیش گرفته که در واقع نشانه اعتراف به شکست مسلمانان جهان در این زمینه است.
نکته جالب اینکه مسلمانان یک کشور واقع در جنوب شرق آسیا دچار این مصیبت و فاجعه شده‌اند، منطقه ای که بیشترین تعداد مسلمانان جهان را در خود جای داده است.
در اینجا نیز باید از خود بپرسیم که چرا رهبران کسلمانان در کشورهای آسیای جنوب شرقی از نفوذ خود بر نظامیان حاکم در میانمار استفاده نمی‌کنند تا از جنایت علیه مسلمانان این کشور جلوگیری کند.
مساله خنده دار اینکه‌اندونزی، بزرگ ترین کشور جنوب شرق آسیا و دارای بیشترین تعداد مسلمان در جهان نقشی اصلی در اتحاد میان کشورهای جنوب شرق آسیا و تاسیس “انجمن ملل آسیای جنوب شرقی” یا همان “آسه آن” ایفا کرده، انجمنی که علاوه بر دو کشور مسلمان دیگر یعنی مالزی و برونئی دار السلام، کشور میانمار نیز عضو آن است.
“حارس ازهر”، هماهنگ کننده گروه مدافع حقوق بشر “کونتراس” در اندونزی در این باره می‌گوید: نظام های حاکم در جنوب شرق آسیا از ترس اینکه خود نیز به دلیل نقض حقوق بشر تحت فشار قرار بگیرند، نسبت به اعمال فشار علیه مسئولان دولت میانمار در مورد مساله مسلمانان “روهینگیا”، مردد هستند، چرا که بیشتر این دولت ها تا این اواخر همچنان حقوق بشر را جزو مسائل ممنوع در کشورهای خود می دانستند.
در همین حال، سازمان همکاری اسلامی‌که ۵۷ کشور دارای اکثریت مسلمان عضو آن هستند، در واکنش به اقدامات خشونت بار علیه ملت “روهینگیا” در میانمار تنها به این مساله بسنده کرد که در تلاش برای اتخاذ اقدامات عملی جهت گردآوری حمایت از مسلمانان “روهینگیا” در میانمار است.
سازمان های اسلامی غیر دولتی در کشورهای عضو “آسه آن” نیز در کنفرانسی که در ماه آگوست گذشته در “کوالالامپور”، پایتخت مالزی برگزار شد، از آغاز اقدامات لازم برای تشکیل ائتلافی جدید میان این سازمان های اسلامی غیر دولتی به منظور حمایت از اقلیت مسلمان میانمار و بررسی راه حل های پیش رو جهت پایان دادن به مشکلات و سختی های آنها خبر دادند.
“زهیدی زین العابدین”، نماینده پارلمان مالزی و رئیس موسسه بین المللی همکاری اسلامی این کشور در این باره اظهار کرد: ائتلاف جدید به مساله اقلیت مسلمان میانمار در چارچوب فعالیت های دیپلماتیک می پردازد به طوری که این فرصت را به وجود می آورد که تلاش های رسمی در سطح کشورهای عضو “آسه آن” و در سطح بین المللی نیز برای پایان دادن به چند دهه مظلومیت و محرومیت مسلمانان “روهینگیا” در میانمار به کار گرفته شوند.
سکوت جامعه بین المللی با کشورهای مسلمان و غیر مسلمان آن و عدم تحرک آنها در برابر کشتار دسته جمعی و تصفیه نژادی ملت “روهینگیا” در میانمار نه تنها به نفع این اقلیت مسلمان نیست بلکه ارزش های انسانی را نیز زیر سوال می‌برد.
در اینجا باید این مساله را نیز متذکر شویم که شورای امنیت سازمان ملل در چارچوب بند هفت منشور این سازمان دارای اختیاراتی است که به این شورا جازه می دهد اقدامات لازم جهت گسترش صلح و امنیت بین المللی و حفاظت از آن در برابر خطرهای موجود اتخاذ کرده و در مورد جنایت های علیه بشریت از جمله تصفیه نژادی و کشتار دسته جمعی، همانند آنچه در بوسنی و هرزگوین و رواندا روی داد، تصمیم گیری کند.
اما آیا می توان در مورد مساله ای که مربوط به حقوق اقلیتی از مسلمان در کشوری غیر مسلمان است، به شورای امنیت سازمان ملل اعتماد کرد؟ در حالی که تجربه ها به ما نشان داده‌اند که بر اساس دیدگاه اکثریت مسلمانان در سراسر کشورهای اسلامی، انتظار ابراز همدردی شورای امنیت در چنین حالت هایی، نتیجه ای جز تلف کردن زمان و شان و منزلت در پی نخواهد داشت.
اکثریت مسلمانان جهان بر این باورند که اگر می خواهیم به مصیبت های مسلمانان “روهینگیا” پایان داده و جنایت علیه آنها را به پایان برسانیم، باید دولت ها، موسسه ها و سازمان های اسلامی در برابر نظام حاکم در میانمار موضع تندی در پیش بگیرند، تا بتوانند حاکمان میانمار را مجبور کنند از حقوق مشروع اقلیت “روهینگیا” در این کشور حفاظت کرده و قوانین موجود مبنی بر ممنوعیت ثبت اسناد و قراردادهای بازرگانی و سرمایه گذاری به نام “مسلمانان “روهینگیا” را لغو کنند.
