موعود پایگاه اینترنتی موعود
جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو با نمایش فیلم‌های ضد ایرانی و ضد فلسطینی در حمایت از اسرائیل با هالیوود هم‌دست شده است.
به گزارش فارس، پایگاه تحلیلی کانادایی «گلوبال ریسرچ» در مقاله‌ای نوشته «اریک والبرگ» جشنواره اخیر فیلم بین‌المللی کانادا در جهت‌گیری جدید خود و با همکاری هالیوود، تلاش می‌کند ایران را به عنوان دشمن اول غرب معرفی کند. فیلم آمریکایی «آرگو» اولین بار، چند ساعت پس از تعطیلی سفارت کانادا در تهران، در این جشنواره به نمایش گذاشته شد.
«جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو» (TIFF) امسال جهت جدیدی به خود گرفته است: دشمن امروز ایران است؛ اما در عین حال نباید هرچه را اسرائیل انجام می‌دهد تأیید کنیم.
* هالیوود مأمور تبلیغات علیه مخالفان غرب
امپراتوری غرب، به یک دشمن پر آب و تاب نیاز دارد تا مردم را از نقاط ضعف خود منحرف کند. هالیوود در دوران جنگ سرد با تولید فیلم‌های هیجانی ضد کمونیستی و نشان دادن روس‌ها به عنوان کاراکترهای منفی، به شکل تحسین‌برانگیزی این نیاز را برطرف کرد. اوج این جریان در دوره کابوس‌مانند ریاست‌جمهوری ریگان بود؛ زمانی که «طلوع سرخ» و «راکی ۴» سیاست‌های بین‌المللی را تا سطح داستان‌های مصور بی‌اهمیت جلوه دادند.
* پخش فیلم ضد ایرانی در جشنواره امسال فیلم کانادا: خبری از حضور ایران نیست
با توجه به این که دشمن رسمی غرب امروز مشخص است، دیگر تعجبی ندارد که جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو، که به حضور ۷۲ کشور افتخار می‌کند، امسال بخش «سینمای ایران، زیر نورافکن» را نداشت. در عوض آخرین فیلم تبلیغاتی ضد ایرانی موسوم به «آرگو» (نام یک کشتی اسطوره‌ای یونان) را نمایش داد که داستان فرار شش دیپلمات آمریکایی از ایران را در جریان تسخیر سفارت آمریکا در تهران در نوامبر سال ۱۹۷۹ روایت می‌کند. در این تاریخ، ۵۲ آمریکایی در ایران به گروگان گرفته شدند و دانشجویان معترض در وسط خیابان پرونده‌های دیپلماتیک سفارت‌خانه را از بین بردند؛ اقدامی تماشایی شبیه به ویکی‌لیکس در گذشته.
* داستان فیلم آمریکایی آرگو
آرگو بر اساس روایت «کنت تیلور» سفیر وقت کانادا ساخته شده که این شش آمریکایی را در جریان گروگان‌گیری، در سفارت کانادا مخفی کرد و سپس برای آن‌ها پاسپورت‌های تقلبی کانادایی صادر کرد. در سال ۱۹۸۱ به خاطر کمکی که «تیلور» انجام داده بود، به وی نشان درجه دوم لیاقت کانادا و مدال طلای کنگره آمریکا را دادند.
جریان نمایش ابتدایی این فیلم در جشنواره هم گویی به دست هالیوود نوشته شده بود؛ آرگو تنها چند ساعت پس از آن به نمایش درآمد که کانادا سفارت‌خانه خود در تهران را بست و به آب و تاب این فیلم افزود.
* آرگو تلاش می‌کند مقامات ایرانی را ساده‌لوح نشان دهد
این فیلم توسط «جورج کلونی» تولید و توسط «بن افلک» کارگردانی شده است. «افلک» خود نقش اول مرد را نیز در این فیلم بازی می‌کند: «تونی مندز» مأمور سی آی ای که خود را به جای کارگردان یک فیلم علمی تخیلی دروغین کانادایی به اسم آرگو جا زده است. «مندز» مقامات ایرانی را متقاعد می‌کند که مناظر بیابانی ایران می‌تواند محیط خوبی برای فیلم‌برداری به عنوان منطقه‌ای از سیاره‌ای دیگر باشد. هالیوود در این‌جا به طور ضمنی نشان می‌دهد که مقامات ایران هم به سادگی فریب می‌خورند.
* «افلک» علی‌رغم مخالفت با سیاست‌های جنگ‌طلبانه آمریکا، در تور سربازان این کشور در خلیج فارس شرکت کرد
«کلونی» و «افلک» آن‌قدرها صهیونیستی نیستند؛ حتی به خاطر طرفداری از فلسطین نیز مورد انتقاد واقع شده‌اند(هرچند طرفداری از فلسطین در هالیوود معنا ندارد) و به مخالفت با جنگ‌افروزی‌های نئومحافظه‌کارهای آمریکایی مشهور هستند. بنابراین، ساخت این فیلم تبلیغاتی و مزدورانه نشان می‌دهد که آمریکا تا چه حد از تنها کشوری که امروز توانسته با موفقیت در مقابل کاخ سفید و اسرائیل بایستد نفرت دارد. گویی انتقادهای خفه شده علیه دولت آمریکا را می‌خواهند با ایجاد حس میهن‌پرستی جبران کنند. «افلک» حتی در دسامبر سال ۲۰۰۳، علی‌رغم اعتقادش به جنگ‌طلبی آمریکا، مسئول سرگرم کردن نیروهای سوار بر ناو هسته‌ای و هواپیمابر «اینترپرایز» در جریان تور خلیج فارس بود؛ مراسمی‌که با حمایت مالی سازمان‌های خدماتی آمریکا (USO) انجام می‌شد. در طول این تور، موشکی ساختگی هم از پایگاه دریایی آمریکا در بحرین به سوی ایران پرتاب شد.
* «آلن آرکین» بازیگر فیلم آرگو هم سابقه ساخت فیلم اسرائیلی را دارد
«آلن آرکین» بازیگر وابسته به سی آی ای و هالیوودی که سازنده فیلم جعلی آرگو (درون فیلم اصلی) است هم یکی دیگر از نمادهای لیبرالیسم و ضدیت با جنگ است؛ هرچند وی در فیلم «روس‌ها دارند می‌آیند، روس‌ها دارند می‌آیند» (۱۹۶۶) به کارگردانی «نورمان جوئیسون» و همچنین اقتباس سینمایی رمان ضد جنگ «کچ-۲۲» (۱۹۷۰) بازی کرده است. «آرکین» در فیلم تلویزیونی «اسلحه قیامت» (۱۹۹۴) شبکه HBO هم نقش بازی کرد؛ این فیلم درباره یک اسلحه‌ساز کانادایی است که به اسرائیل کمک کرده تا از بلندی‌های جولان «دفاع» کند؛ اما متأسفانه تصمیم بگیرد به سراغ معامله پرسودتری برود: صدام حسین که می‌خواهد سلاح‌های کشتار جمعی را در اختیار بگیرد. «آرکین» در این فیلم، نقش یک افسر اطلاعاتی اسرائیلی را بازی می‌کند که بسیار مؤدبانه نظر معامله‌گر کانادایی را تغییر می‌دهد. بی‌شک بوش پسر همین نکته را می‌دانست که به دنبال سلاح‌های کشتار جمعی به عراق حمله کرد.
* کانادا، تل‌آویو را پس از قتل‌عام بیش از هزار تن از ساکنین غزه، به عنوان شهر صلح معرفی کرد
بسیاری درخواست کردند که به آرکین برای فیلم آرگو اسکار اهدا شود. با توجه به وفاداری وی به اسرائیل در فیلم «اسلحه قیامت» و اکنون پیوستنش به اسرائیل‌اولی‌های آمریکا، دیگر می‌توان سابقه لیبرالیسم ضد جنگی او را بخشید. زمان‌بندی نمایش فیلم جریان سفارت کانادا باید با بسته شدن سفارت این کشور در ایران همراه می‌شد؛ که این هم خود مستحق یک اسکار است. پخش آرگو در این تاریخ، دلیل دیگری نمی‌تواند داشته باشد. جشنواره سال ۲۰۰۹ تنها چند ماه پس از حمله اسرائیل به غزه، با بودجه سفارت اسرائیل و بنیاد فرهنگی کانادا – اسرائیل، بخشی به اسم «تل‌آویو زیر نورافکن شهر به شهر» را ارائه داد؛ بنیاد فرهنگی کانادا – اسرائیل خود گل سر سبد کمپین «برند اسرائیل» توسط «امیر گیسین» سرکنسول اسرائیل است. «گیسین» در آن زمان با بی‌شرمی تمام تورنتو را «میدانی برای اسرائیل از منظر روابط عمومی، فرهنگی و اقتصادی» خواند. قرار بود از «تل‌آویو به عنوان شهر صلح» تقدیر شود؛ آن هم فقط چند ماه پس از کشتن بیش از هزار شهروند غزه در عملیات «رهبر بازیگران».
* اعتراض اهالی هالیوود به تبلیغات اسرائیل
چاپلوسی جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو نسبت به ماشین تبلیغاتی اسرائیل به یک رسوایی جهانی تبدیل شد؛ جنبشی اعتراضی بین چند فیلم‌ساز به یک رویداد بین‌المللی تبدیل شد و در نتیجه آن ۱۵۰۰ تن از مقامات عمومی اسرائیل از جمله «جین فوندا»، «جولی کریستین»، «آلیس واکر»، «نائومی کلاین»، «گای مادین» و «هری بلافونته» همگی پای «بیانیه تورنتو» را امضا و از اسرائیل و جشنواره تورنتو انتقاد کردند. آبروریزی بزرگی به وجود آمد و نشان داد که دیگر حتی طرفداران پر و پا قرص هالیوود هم تبلیغات اسرائیل را قبول نمی‌کنند.
*بعد از رسوایی جشنواره کانادا، اکنون با هماهنگی کاخ سفید، فیلم‌های منتقد به اسرائیل هم در این جشنواره پخش می‌شود
از آن موقع به بعد، خبری از چاپلوسی از اسرائیل در این جشنواره نیست. اکنون برای آن که نشان دهند که ذهنشان باز است، حتی فیلم‌های عربی را نشان می‌دهند که به بدرفتاری اسرائیل با فلسطینی‌ها انتقاد می‌کنند؛ البته باز هم در چارچوب مواضع آمریکا در قبال فلسطین، سوریه و غیره. فیلم‌های امسال شامل موارد زیر است:
• «پس از نبرد» اثر «یوسری نصرالله» از مصر: درباره شخصی به نام محمود که با گرداندن توریست‌ها روی اسب و نشان دادن اهرام مصر به آن‌ها زندگی بی‌ارزشی را می‌گذراند؛ اما در جریان انقلاب اخیر مصر، فریب می‌خورد و وارد «نبرد شترها» می‌شود. وی اکنون بی‌کار و منزوی است و با یک زن مطلقه و ثروتمند لیبرال اهل «زمالک» برخوردی دارد که سرنوشتش را عوض می‌کند.
• «انگار داشتیم کبری می‌گرفتیم» اثر «حلی العبدالله»: درباره سنت ترسیم کاریکاتور در مصر و سوریه؛ فیلم‌برداری شده در جریان انقلاب‌های سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ و همچنین قبل و بعد از آن‌ها.
• «ناگزیر» اثر «روبا نادا» کارگردان عرب-کانادایی: درباره یک افسر سابق پلیس ارتشی سوریه که پس از ناپدید شدن دختر جهان‌گردش مجبور می‌شود به دمشق بازگردد.
• «فیدای» و «زابانا» به مناسبت پنجاهمین سالگرد استقلال الجزایر: فیلم اول تاریخی و فیلم دومی‌بیوگرافی درباره مبارز و آزادی‌خواه اسطوره‌ای الجزایر که در سال ۱۹۵۶ به دست فرانسوی‌ها سرش زیر تیغ گیوتین رفت و در نتیجه آن «نبرد الجزایر» به راه افتاد.
• «حمله» اثر «زیاد دویری» کارگردان لبنانی: درباره یک دکتر فلسطینی ساکن سرزمین‌های اشغالی که با تبعیض نژادی مواجه می‌شود و همسرش نیز در عملیاتی انتحاری شرکت می‌کند.
• «وقتی تو را دیدم» اثر «آنه ماری جاسیر» کارگردان فلسطینی و تهیه‌کنندگی «اسامه بواردی» که فیلم «بهشت همین الآن» را نیز تهیه کرده است.
• «جهانی که مال ما نیست» اثر «مهدی فلیفل»: درباره زندگی «عین الحلوه» قرارگاه فراریان فلسطینی در لبنان.
• «کشور ۱۹۴» مستندی از «دان ستون»: درباره برنامه‌های «سلام فیاض» نخست‌وزیر فلسطین برای این کشور و با حضور خود «فیاض».
• «انشاءالله» اثر «آنائیس باربئو لاوالت»: درباره دکتری اهل استان کبک کانادا که در یک کلینک بهداشت بانوان در فلسطین کار می‌کند؛ اما آپارتمان محل زندگی‌اش آن سوی دیوار حائل و در سرزمین‌های اشغالی است.
* طرفداری از فلسطینی‌ها هم تا جایی در جشنواره کانادا مجاز است که به منافع اسرائیل آسیبی نرسد
قیام علیه دیکتاتورهای عربی، بزرگداشت استقلال الجزایر، بیان احساس نگرانی فلسطینی‌ها و از سوی دیگر تقدیر از خیانت بزرگی که به مردم فلسطین شده است. یکی دیگر از علایم آخرالزمان هم این که اکنون پس از جشنواره فیلم بین‌المللی تورنتو، «جشنواره فیلم فلسطین تورنتو» (TPFF) هم اوایل اکتبر برگزار می‌شود؛ در این مراسم، فیلم‌های تحقیقی‌تر به نمایش گذاشته می‌شود و فیلم‌سازهای فلسطینی دعوت شده به جشنواره بین‌المللی (امسال شامل: «جاسیر»، «بواردی» و «فلیفل») می‌توانند با فعال‌های محلی دیدار کنند که با آپارتاید اسرائیلی‌ها مقابله می‌کنند.
برخی از مستندهای بی‌پرده‌ای که در مراسم امسال به نمایش گذاشته شد از این قرارند:
• «جنگ پیرامون ما» اثر «عبدالله عمیش»: درباره حمله سال ۲۰۰۸ اسرائیل به نوار غزه
• «نقشه راه تا آپارتاید» اثر «آنا نوگویرا»
• «این سرزمین من است… الخلیل» اثر «جولیا آماتی» و «استیون ناتانسون»: درباره «الخلیل» جایی که ۶۰۰ نفر از ساکنین اراضی اشغالی با حمایت ۲۰۰۰ سرباز اسرائیلی، مصمم هستند تا ۱۶۰ هزار فلسطینی را از سرزمین خود اخراج و خانه‌هایشان را اشغال کنند.
اگر حامیان جشنواره فیلم فلسطین تورنتو واقعاً مستقل باشند، تورنتو دیگر «میدانی برای روابط عمومی اسرائیل» نخواهد بود.
