موعود پایگاه اینترنتی موعود
سه عنصر مسیحیت، سرمایه و اسلحه نقش محوری در سیاست‌های نئومحافظه‌کاران دارد.
با گذشت نزدیک به یک هزاره از خطابه‌ی آغاز جنگ‌های صلیبی اول که توسط پاپ اوربان دوم، رهبر کاتولیکها در ۲۶ نوامبر ۱۰۹۵ عنوان شد، جورج بوش دوم، رییس جمهور آمریکا خطابه آغاز جنگ صلیبی دوم را خواند. اوربان دوم از ویرانی کلیساها به دست ترکها سخن می‌گفت، بوش دوم نیز آن گاه در فکر ایراد خطابه جنگ افتاد که به ادعای وی اعراب برج‌های دوگانه سازمان تجارت جهانی را با خاک یکسان کردند.(۱)
به گزارش دفتر مطالعات بین‌الملل خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) دولت بوش یک دولت عملگرا با گرایش نئومحافظه‌کاری است. در این دولت روشنفکران جایگاهی ندارند به گونه‌ای که در میان وزیران کابینه‌ی بوش تنها ژنرال، سرمایه‌دار، کشیش‌زاده، تکنوکرات، قاضی و سیاستمدار یافت می‌شود، اما کسی مانند ال‌گور که روزنامه‌نگار یا نویسنده کتابی علمی درباره افزایش گرمای کره زمین باشد؛ دیده نمی‌شود. برای این دولت جنگ یا صلح فرقی نمی‌کند و حتی جنگ برای صدور ایدئولوژی آمریکایی (جمع سکولاریسم مسیحی، سرمایه‌داری، نظامی‌گری و عمل‌گرایی) مناسبت‌تر است.(۲)
یکی از اصطلاحاتی در دوران جدید و بویژه از زمان روی کار آمدن بوش و سیاست‌های اتخاذ شده از سوی دولت وی در فرهنگ لغت سیاسی کاربرد بیشتر و فزاینده‌ای پیدا کرده است؛ اصطلاح نئومحافظه‌کاری است. نئومحافظه‌کاری نوعی بنیادگرایی آمریکایی و مسیحی است و وقتی به پیشینه این بنیادگرایی نگاه می‌کنیم می‌بینیم که ریشه در اعتقادات ” پیوریتن‌هایی“ دارد که در سده ۱۷ و ۱۸ میلادی خود را مردم برگزیده از طرف خداوند و مروج یک بشارت جدید ملی می‌دانستند….
