مدّتهاست تب وسایل تکنولوژیکی در کشور، همهگیر شده است و بر اساس آمار در هر خانواده حدّاقل یک دستگاه تلفن همراه هوشمند یا تبلت و… موجود است؛ وسایلی که هر تجارتی راکد شود، آنها همچنان پرفروش به کار خود ادامه میدهند.
مدّتهاست تب وسایل تکنولوژیکی در کشور، همهگیر شده است و بر اساس آمار در هر خانواده حدّاقل یک دستگاه تلفن همراه هوشمند یا تبلت و… موجود است؛ وسایلی که هر تجارتی راکد شود، آنها همچنان پرفروش به کار خود ادامه میدهند.
در «ایران» نیز این تب، تمامی اقشار را درگیر کرده و حتّی شاهدیم بسیاری از افراد که وضعیت مالی متوسّط و حتّی پایینی دارند، اقدام به خرید گوشیهای مارکدار با ارزشهای ۲ تا ۳ میلیون تومانی میکنند؛ حتّی شده به قیمت وام گرفتن و قرض کردن.
بسیاری از این افراد حتّی از تکنولوژیهایی که در این گوشیها تعبیه شده است، آگاهی ندارند و به صرف اینکه یک مدل جدید وارد بازار شده، به دنبال آن هستند. تا جایی که حباب قیمت این گوشیها در سه چهار ماه اوّل تولیدشان، بسیار بزرگ است و بعد از یک سال تا نصف قیمت هم میرسد!
امّا در کنار این تب همهگیر، شاید برایتان جالب باشد، بدانید، افرادی که در همین حوالی شما هستند تا ۶۰۰ میلیون تومان هم حاضرند برای خرید یک موبایل هزینه کنند؛ آن هم نه موبایلی با امکانات بالا؛ بلکه موبایلی که به صرف خاص بودن و برند بودن، با این قیمتها معامله میشود.
خریداران این گوشیها با گفتن یک جمله خرید میکنند: گرانترین گوشیاتان را برایم بیاورید! اینها موبایلهای لوکس، طلاکاری و الماسکاری شدهای هستند که از خارج، وارد کشور و به صورت سفارشی عرضه میشوند تا این وسیله ارتباطی ساده را نیز درگیر بازی تجمّلگرایی کنند.