موعود پایگاه اینترنتی موعود
مولای ما «عهد و میثاق» است
قولها و عهدها، کوچک و بزرگ دارند. بسته به اینکه به چه کسی قول می دهیم و چه وعده ای می‌کنیم، میزان اهمیت عهد و میثاق، متفاوت می‌گردد. اینکه به خواهرزاده مان قول بدهیم که برایش از سر کوچه عروسک بخریم، هر چند مهم است هرگز به پای قولی که مادرمان می دهیم، نمی رسد. از همه ی عهدها مهمتر، عهدی است که بسیاری از ما فراموش کرده ایم.
عهدی که در روز نخست آفرینش، به آن بلی گفتیم: «قول می دهیم که تو را خدا خودمان بدانیم و خاندان محمد (صلوات الله علیه و آله) را فرستادگان خاص تو؛ قول می دهیم مومن باشیم.»
آقای ما خود عهد است! یعنی عهدی که درباره ی ایشان بسته شده است، آن قدر بزرگ و گسترده است که انگار، آقای ما همان عهدی است که خداوند بسته است. به همین خاطر در زیارت آل یاسین به ایشان می‌گوییم: «السلام علیک یا میثاق الله الذی اخذه و وکّده؛ سلام بر تو ای عهد خداوند که از مردم آن را گرفته و محکم کرده است.»
مولای ما، همان میثاقی است که خداوند نه تنها از ما، بلکه از تمامی پیامبران و برگزیدگانش گرفته است.
از حضرت محمد باقر (ع)، روایت شده است که فرمودند: «خداوند از پیامبران اولی العزم پیمان گرفت که من پروردگار شما هستم و محمد (ص) رسول من است و علی (ع) امیرمؤمنان و جانشینان پس از او والیان امر من و گنجینه های علم من اند. به درستی که به وسیله ی مهدی (عج)، دینم را یاری می‌کن و دولتم را ظاهر می سازم و از دشمنانم انتقام می‌گیرم و به وسیله ی او، خواه ناخواه، پرستشم محقق می‌گردد.»(۱)
نکته ی آخر: آقای ما، عهد کرده است رنجهای غیبت را به جان بخرد… چه می‌شود ما نیز به عهد خود وفا کنیم تا دوران رنج آقایمان را کوتاه کنیم…؟
پی‌نوشت:
۱. اصول کافی، ج ۲، ص ۸؛ به نقل از بحرینی، مجتبی، سلام بر پرچم برافراشته (تفسیر زیارت آل یاسین)، ج ۱، نشر منیر، ص ۱۱۰.
