دین پژوهانی که با تسامح و کم اطّلاعی، ادیان مختلف را بررسی کردهاند نیز معتقدند، قوم بنی اسرائیل تأکید بیمورد راجع به ممتاز بودن خود مینمایند. در تورات می خوانیم:
و از این جهت که پدران تو را دوست داشته، ذریّت ایشان را بعد از ایشان برگزیده بود تا تو را به حضرت خود، با قوّت عظیم از مصر بیرون آورد.
و ایشان قوم من خواهند بود و من خدای ایشان خواهم بود.
آنها حتّی با آن همه سابقهی ضدیّت با خدا و انواع شیطنتهای کفرآمیز، خود را فرزندان خدا دانسته و هدایت الهی را منحصر به خود میدانند. «قرآن کریم» میفرماید:
«وَ قَالُواْ کُونُواْ هُودًا أَوْ نَصَارَی تَهْتَدُواْ؛
و [اهل کتاب] گفتند یهودی یا مسیحی باشید تا هدایت یابید».
هر چند «قرآن کریم» نیز فضیلت بخشیدن بنی اسرائیل بر جهانیان را مطرح نموده، امّا بلافاصله هشدار داده است که این فضیلتهای دنیوی نیز ـ اگر منجر به ناسپاسی و سرپیچی از فرمان خدا بشود ـ فردای قیامت سودی به حال افراد نخواهد داشت.
برتری بنی اسرائیل صرفاً برتری بر اقوام زمانهی خودشان بوده؛ چرا که اساساً هدایت حضرت موسی(ع) منحصر به بنی اسرائیل بوده و ایشان دارای رسالت جهانی نبودهاند.
امّا احبار و مفسّران یهود با تجاهل به این نکته، حاضر نبودند تا آیین آنها در میان سایر ملل و اقوام گسترش یابد؛ زیرا طبق اعتقاد آنها، خدا یهود را به عنوان قوم برتر برگزیده و تمام ابنای بشر را بردگان ایشان قرار داده است.
به همین علّت یهودیان مردم غیر یهود را «جوییم» [گوییم]؛ یعنی حیوانهایی به شکل بشر میخوانند.
برخی این اعتقاد افراطی قوم یهود به برگزیده بودن یا خود را تافتهی جدا بافته دانستن را به کتاب «تلمود» نسبت میدهند.
‼️ اهمّیت این موضوع مهم وقتی آشکار میشود که بدانیم خیلی از قوانین و پروتکلهای رسمی صهیونیسم در دوران معاصر، تفاسیر جدید خاخامهای یهودی [مشاوران خدا!!] از منابعی مانند تلمود است. البتّه وقتی که طبق تصریح تلمود:
تفاوت میان یهودی و غیر یهودی همان قدر است که میان انسان و حیوان فرق وجود دارد؛
منبع: کتاب اخلاق یهودی و تمدّن غربی. از سری انتشارات هلال.