دارالسلام کرمان

مهدیه شهداى مسجد مقدس صاحب‏الزمان کرمان

گزارش: مریم ضمانتى‏یار

با جمکران همه آشنایید که جمکران نه مسجدى مقدس در نزدیکى قم که بنایى مقدس در نهانخانه وجود هر شیعه دوستدار حضرت مهدى، علیه‏السلام، است. چه بسیارند کسانى که هرگز جمکران نرفته‏اند اما در خلوت و تنهایى خود هزار ندبه جمکرانى خوانده‏اند و به سعادت دیدار، حضرت نایل آمده‏اند و چه بسیار کسانى که هرگز »سهله« نرفته‏اند اما چهل شب چهارشنبه که نه، صدها شب، در خلوت، سجاده گشوده و به حسرت یک لحظه دیدار، نذرها کرده‏اند و سجاده‏هاى خیس اشکشان گواه سجده‏هاى عاشقانه‏شان در سهله دل است.
از آنها که سرداب مبارک سامرا را زیارت نکرده‏اند بپرسید چند بار در خلوت سامراى تنهایى‏شان »آقا« را زیارت کرده‏اند و نه براى رفع نیازهاى مادى یا درمان دردهاى جسمانى که فقط به عشق یک لحظه دیدار سیماى آسمانى‏اش اشکها ریخته‏اند و التماسها کرده‏اند…؟
پس حرف اول را نه جمکران و سهله و… مى‏زند که حرف اول را دل عاشق مى‏زند و پاى همه چیزش هم مى‏ایستد. آخر عاشقى به دنبال خودش غربت و دلتنگى دارد، تنهایى و بى‏کسى و هجران جانسوز دارد ولى عاشق همه اینها را به جان مى‏خرد و در خلوت غریبانه‏اش اشک مى‏ریزد و دعا مى‏کند که غربت و تنهایى محبوبش به سر آید که همه چیز تحمل کردنى است جز اینکه محبوب آسمانى، غریب باشد و تنها…
اینها، همه را گفتم که بگویم در شیعه خانه امام زمان، علیه‏السلام، در ایران اسلامى، شهرى است به نام کرمان در دل کویر که در دامنه کوههاى سر به فلک کشیده‏اش، مسجدى قدیمى است که به نام مقدس صاحب‏الزمان، علیه‏السلام، متبرک است. اگر صبحهاى جمعه قبل از طلوع آفتاب راهى آنجا شوى و در مسیر خیابانى بلند قدم بزنى که در دو سویش جنگلى سر سبز و زیبا به نام مقدس »قائم« شهرت دارد و بیش از پنجاه سال است که به این منطقه صفا بخشیده است، مى‏بینى که مردان و زنانى راهى دامنه کوه هستند و در بین آنان جوانانى را مى‏بینى که با پاى برهنه تمام این مسیر طولانى را پیاده طى مى‏کنند. آنها که مى‏توانستند صبح جمعه را در خواب و بیخبرى بگذرانند یا در تفریح و… راهى دامنه کوه صاحب‏الزمان شده‏اند و هنوز آفتاب طلوع نکرده مسجد از جمعیت موج مى‏زند. نه تبلیغى، نه فراخوانى، نه ظاهراً دعوتى از سوى کسى، جز اذن دوست، جز عشق محبوب و جز نگاه عنایت و دعوت خود حضرت، هیچ چیز این جمعیت چند هزار نفرى را از میان جنگل سبز قایم به سمت کوه صاحب‏الزمان فرا نمى‏خواند.
از همان اولین میدان، تابلویى بزرگ نگاهت را جلب مى‏کند: »یا اباصالح المهدى ادرکنى…« و خیل جمعیت با دیدگانى مشتاق و اشکبار به سوى مسجد روان است. مسجدى که از یک سو گلدسته‏هایش سر به آسمان آبى کویر مى‏ساید و از سویى همجوار خفته‏گان در خاک است. همسایه دیوار به دیوار خورشیدهایى که در خون غروب کردند تا در رکاب مولایشان، در صبح صادق موعود، طلوع کنند. و صداى مداحى که هر جمعه در مهدیه شهداى مسجد صاحب‏الزمان کرمان، دعاى ندبه مى‏خواند و دعایش در تمام آن ناحیه سرسبز و باصفا به گوش مى‏رسد و آنها را که توان و پاى رفتن از دامنه کوه و بالا رفتن از پله‏هاى ساختمان مسجد نیست، در گوشه و کنار، در جوار گلزار شهدا، در میان چمنهاى سبز و شبنم‏زده، همصدا با میهمانان حضرت در مسجد، بهره‏مند مى‏کند. مى‏بینى یکى به خلوت دامنه کوه پناه برده، یکى به درختى تکیه کرده، آن دیگرى کنار قبر شهیدش زانو زده و مسجد هم از جمعیت موج مى‏زند…
اینها صبح جمعه را با »ندبه« انتظار آغاز مى‏کنند به این امید که »سمات« را با آواى دلنشین مهدى، علیه‏السلام، و در پایان هزاران جمعه انتظار نجوا کنند.
مهدیه شهداى مسجد مقدس صاحب‏الزمان کرمان دلسوختگانى از سراسر استان و حتى کشور دارد که از راههاى دور و نزدیک هر شب جمعه به آنجا مى‏آیند تا صبح جمعه، ندبه را در مهدیه زمزمه کنند. در طول این سالها، لحظاتى گذشته که اگر پاى صحبت عاشقان مهدى، علیه‏السلام، در مهدیه بنشینى یک دنیا گفتنى دارند اما ناگفته‏هاى بسیارى هم در دلها مکنون است تا مبادا واگویه کردن لحظه‏هاى نورانىف وصال آنها را از حلاوت تکرار محروم سازد.
حجهالاسلام و المسلمین حاج آقا نیشابورى از روحانیون سرشناس استان کرمان و مدیر حوزه علمیه، از اعضاء هیأت امناى مهدیه شهداى مسجد مقدس صاحب‏الزمان، علیه‏السلام، و امام جماعت مسجد طالبى، درباره این بناى مقدس چنین مى‏گوید:
از زمان کودکى من یعنى بیش از هفتاد سال پیش این مکان مقدس مورد علاقه و عنایت مردم کرمان بوده است. دامنه پایین مسجد و کوههاى اطراف آن از دیرباز محل پناه مردم بوده و از جمله نشانه‏هاى به جا مانده از آن دوران مى‏توان به ستونهاى محکم و خشتى و عمارت بسیار قدیمى مسجد که هنوز هم پابرجاست، اشاره کرد. در آن دوران، در این مکان آب‏انبارهایى وجود داشت که از آب باران پر مى‏شد و آب مردم شهر را تأمین مى‏کرد و در کنار این آب‏انبارها، به جز مسجد بناى دیگرى نبود.
مرحوم آیهالله حاج میرزا محمدرضا… که از اعاظم بزرگ آن زمان بوده، مى‏فرمودند در این دامنه مقدس بزرگانى دفن شده‏اند که به حرمت آنان باید قدر این مکان را بیش از پیش بدانید.
از جمله آثار به جا مانده در این مکان مقدس از سالها قبل، مى‏توان به سنگ نوشته‏هایى به طول ۲ متر و قطر چندین متر اشاره کرد که بر روى آنها مطالبى درباره پیشینه زندگى مردم و همچنین درباره وقوف عرفا و بزرگان در این مکان مقدس نوشته شده است.
در آغاز دوران جنگ تحمیلى، با توجه به نام مبارک صاحب‏الزمان، علیه‏السلام، و قداست این مکان، بهترین محل براى گلزار شهدا در اینجا پیش‏بینى شد و ساختمان جدید مهدیه شهدا در کنار بناى قدیمى مسجد صاحب‏الزمان و با همت مردم بزرگوار و عاشق امام زمان، علیه‏السلام، در طول چندین سال ساخته شد چون مردم از دیر باز شبهاى چهارشنبه و جمعه در مراسم مذهبى مسجد قدیمى صاحب‏الزمان شرکت مى‏کردند، با شروع احداث بناى جدید مهدیه، روز به روز بر جمعیت مشتاق امام زمان، علیه‏السلام، افزوده شد و بعدها که دعاى ندبه صبح جمعه هم به برنامه مسجد اضافه شد، محافل رونق خاصى گرفت و امروزه این جمعیت کثیر و غیر قابل توصیف، هر صبح جمعه از شهرهاى دور و نزدیک و حتى از استانهاى دیگر خود را به این محل مى‏رسانند تا از فضاى معنوى آن بهره‏مند شوند.
حاج محمد قاضى‏زاده مدیر اجرایى مهدیه شهدا و عضو هیأت امناء نیز درباره مهدیه و این مکان مقدس مى‏گوید:
بزرگترین مسؤولیت این مجموعه که به نام مقدس صاحب‏الزمان، علیه‏السلام، فعالیت مى‏کند بالا بردن سطح درک و شناخت استقبال‏کنندگان و مشتاقان مهدیه شهدا است تا هر چه بیشتر نسبت به امام زمان خویش معرفت یابند.
در مهدیه علاوه بر صبحهاى جمعه با سخنرانى و قرائت دعاى ندبه، شبهاى چهارشنبه و جمعه نیز با قرائت دعاى توسل، زیارت آل یس، دعاى کمیل، زیارت عاشورا و زیارت جامعه این مکان مقدس در خدمت عموم هموطنان عزیز است که همه هفته از اقصى نقاط کشور و شهرهاى استان، شب جمعه را در اینجا تا صبح به راز و نیاز با خدا و درد دل با امام عصر، علیه‏السلام، مى‏پردازند و میهمان امام زمان، علیه‏السلام، هستند.
از دیگر فعالیتهاى ناچیز مهدیه، تولید و پخش یک برنامه رادیویى با موضوعیت امام زمان، علیه‏السلام، با مشارکت صداى جمهورى اسلامى مرکز کرمان است که این برنامه از یکسال پیش هر هفته پنج‏شنبه‏ها به مدت نیم ساعت با برنامه‏هاى متنوع ضمن پرداختن به موضوع مهدویت و انتظار با اجراى مسابقه بوى گل نرگس و طرح سؤالاتى در رابطه با امام عصر، علیه‏السلام، پخش مى‏شود و تاکنون بیش از ۵۰ هزار نفر از مشتاقان موفق به تماس تلفنى با این برنامه و شرکت در مسابقه شده‏اند که هر هفته نیز از سوى مهدیه جوایزى از جمله سفرهاى زیارتى، سیاحتى و دهها جوایز ارزنده دیگر اهدا شده است. که این برنامه هم اینک نیز ادامه دارد.

حاج آقا سعادت‏فر استاد دانشگاه و عضو هیأت امناى مهدیه شهدا نیز درباره این مکان مقدس مى‏گوید:
خداوند انسانها و بندگانش را به عبادت امر فرموده و این عبادت باید در اماکن مقدس و مشخصى صورت گیرد. چرا که همه توسلها و دعاها و عبادات نیاز به مکانى خاص و مشخص دارد و خداوند نظر و توجه خاصى به این اماکن مقدس دارد. چون ویژگى مکانى یکى از خصوصیات استجابت دعاست که با طهارت ظاهرى و باطنى و توجه قلب و رعایت آداب خاصى، امکان حضور داده‏اند.
مهدیه شهدا به جهت نزدیکى و قرب به قبرستان از امتیاز خاصى برخوردار است. چرا که بزرگان دین، ما را براى تأمل و تفکر به این مکان یعنى قبرستان رجوع داده‏اند چون قبرستان ما را به تدبر و تفکر وامى‏دارد. یکى دیگر از خصوصیات این مکان مقدس نزدیکى آن به گلزار شهدا است، چرا که شهیدان طبق کلام خدا زنده‏اند و نزد او روزى مى‏خورند. و چون شهدا بزرگترین سرمایه خود را در طبق اخلاص تقدیم خدا کردند، پروردگار نیز بزرگترین و بهترین برکات خود را همواره بر آنان نازل مى‏کند.
دیگر خصوصیت این مکان مقدس قرار گرفتن آن در دامنه کوهى به نام صاحب‏الزمان است که از دیرباز مورد توجه همگان بوده است.

امروز مهدیه صاحب‏الزمان با زیربناى ۴۰۰۰ متر مربع و چندین سالن بسیار بزرگ پذیراى جمعیت چندین هزار نفرى صبحهاى جمعه است و در حال حاضر با نظارت هیأت امناء اداره مى‏شود. این هیأت بر تمام کارهاى فرهنگى، طرحهاى عمرانى، توسعه مهدیه و مسجد و تمامى امورات جارى مهدیه نظارت دارند. رسالت اصلى مهدیه شهدا نیز اشاعه فرهنگ غنى و انسان‏ساز اهل‏بیت، علیهم‏السلام، در جامعه و معرفى چهره واقعى امام زمان، علیه‏السلام، و تبیین فلسفه انتظار، رفع شبهات از انتظار امام عصر، علیه‏السلام، حضور بیشتر فرهنگ و تفکر امام زمان، علیه‏السلام، در زندگى روزمره مردم و جذب جوانان پاک و معصوم این مرز و بوم به سمت فرهنگ مهدویت است.
 


ماهنامه موعود شماره ۱۶

Check Also

من مهدى هستم‏

سيد جمال الدين حجازى‏اين ماجرا مربوط به شخصى است كه «حسن عراقى» نام داشت. او در زهد و معنويت به جايى رسيد كه همرديف بزرگان عصر خويش قرار ...

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *