چرا وقتی لقب «‌ قائم » علیه السلام را می شنویم می ایستیم؟

وجود دو روایت، دلیل چنین کاری است که یکی، قول امام و دیگری، فعل امام است.
امام صادق علیه السلام فرموده است: « فَلْیَقُمْ و لْیطْلُب من الله تعجیلَ فَرَجَه » پس بایستد و از خدا تعجیل فرج را طلب کند.[۱]درباره امام رضا علیه السلام نقل شده است: « وضع الرضا علیه السلام یده علی رأسه و تواضع قائماً و دعا له بالفرج» امام رضا علیه السلام دستش را بر روی سرش قرار داد و متواضعانه ایستاد و برای فرج او دعا کرد.[۲]از این دو روایت، معلوم می‌شود هنگام برده شدن نام امام زمان علیه السلام مطلوب است برخاسته و برای فرج حضرت دعا کنیم. البته در روایت اول برخاستن را ویژه زمانی می‌داند که لقب قائم ذکر شود و فقط بلند شدن و دعا کردن را می‌رساند. اما روایت دوم، لقب خاص را نمی‌رساند، بلکه هرگاه یادی از امام شود، برخاسته و دعا می‌کنیم و نیز علاوه بر این در روایت دوم، دست روی سر نهادن نیز بیان شده است.
امام صادق علیه السلام سبب این کار را فرموده است: « زیرا غیبت ایشان طولانی است و چون رأفت امام به کسانی که دوستش دارند، زیاد است، هرکس او را به این لقب ـ که اشاره به دولت ایشان دارد ـ یاد کند، امام به او نظر می‌کند و از جمله چیز‌هایی که نشانه ی تعظیم است، برخاستن بنده هنگام نگاه کردن مولا به او است ».[۳]از این روایت معلوم می‌شود، برخاستن، نشانه ی تعظیم و احترام و بزرگ شمردن امام است و در مورد روایت دوم نیز هر چند کلام امام نیست، اما برداشت راوی ـ به عنوان کسی که حاضر در مجلس است ـ همین تواضع است. راوی می‌گوید: « وتواضع قائماً » یعنی از باب تواضع، امام علیه السلام به پا خاستند. پس برای بزرگ شمردن امام و کوچک انگاشتن خود، چنین عملی انجام می‌شود.

[۱] منتخب الاثر: ص۶۴۱.
[۲] منتخب الاثر: ص۶۴۰.
[۳] منتخب الاثر: ص۶۴۱.