روزی که برای همیشه بیایی…

روزی، ما دوباره کبوتر هایمان را پیدا خواهیم کرد
و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت.
روزی که کمترین سرود
بوسه است
و هر انسان
برای هر انسان
برادری است.

روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی‌بندند
قفل
افسانه یی ست
و قلب
برای زندگی بس است.

روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است
تا تو به خاطر آخرین حرف، دنبال سخن نگردی.
روزی که آهنگ هر حرف
زندگی ست.
تا من به خاطر آخرین شعر، رنج جست و جوی قافیه نبرم.
روزی که هر لب ترانه یی ست
تا کمترین سرود، بوسه باشد.

روزی که تو بیایی -برای همیشه بیایی-
و مهربانی با زیبایی یکسان شود.

روزی که ما دوباره برای کبوترهایمان دانه بریزیم…

و من آن روز را انتظار می‌کشم
حتی روزی که دیگر نباشم

احمد شاملو