حضرت بهارآفرین موعود

اسفند که از نیمه می‌گذرد، از لابه‌لای انجماد زمین، بوی بهار به مشام می‌رسد. زمستان در هوای روزهای سیطره بیشتر، همه قوای خویش را فرا می‌خواند تا در هجمه‌ای دیگر بار، همه مجال زایندگی و رویش را از زمین و ساکنانش باز ستاند؛ امّا روح بهار، سرزندگی را چون خونی گرم به میان رگ‌های فسرده می‌دواند تا آخرین ضربات تازیانه سرما تاب آورده شود.
گویی کسی در گوش‌ها می‌خواند که دیگر بار، لاله‌ رنگین آرزوها سر بر می‌آورد و غنچه فرو بسته‌ دل، باز می‌شود.

اسفند که از نیمه می‌گذرد، دیگر کسی زمستان و سرما را جدّی نمی‌گیرد؛ حتّی اگر یورش باد و بوران، زوزه‌کشان، همه پنجره‌ها را در هم بکوبد. در این غوغا که گاه فریاد رعد و خروش طوفان، مجال گفت و شنید را از همه باز می‌ستاند، کسی از کنج خلوت دل نوید می‌دهد؛ روزگار دیگری در راه است و بهارانی که همه زندگی و شادمانگی را دامن دامن نثار آدمی می‌کند.
گویی بهار، از پشت در، به دیدار می‌آید تا طفلان زمین، همه ایّام تازش و خیزش باد و بوران زمستان را از یاد ببرند. شکوفه دهند، شکوفا شوند و هم‌صدا با جوانه‌ها بر نومیدی زمستان قهقهه زنند.
اسفند که از نیمه می‌گذرد، از زیر آوار سرما و یخبندان، جوانه بانگ برمی‌آورد، من هستم. سرشار از رنگ و بو و زندگی، حتّی اگر زمستان و اسفند و بوران، باور نیاورند و انکارم کنند.
در چشم بر هم زدنی، دشت و دمن از بوی نسرین و نسترن، دلکش و روح‌افزا می‌شود و باغ، جشن مهمانی گل‌ها و غنچه‌ها را بر پا می‌دارد تا جمله دل‌های فسرده از رنج زمستان، شادمانگی را به تجربه‌ای دلنشین بنشینند.
اسفند که از نیمه می‌گذرد، باید همه را صدا زد، برای استقبال از بهار فرا خواند،
باید بانگ برآورد: بهار تازه نفس که از راه برسد، زمین و آسمان و انسان، تولّدی دیگر بار را به تجربه خواهند نشست.
«السّلام علی ربیع الانام و نضره الایّام؛ سلام بر بهار آفریده‌ها و خرّمی روزگاران»
فرا رسیدن فصل تجدید عهد با مظهر اسم حیّ و زندگی «حضرت بهارآفرین موعود» را به همه موعودیان منتظر، صمیمانه تبریک می‌گوییم. امیدواریم هماره در ذیل عنایت امن امام همام، تندرست و موفّق باشید. ان‌شاءالله

مؤسّسه فرهنگی موعود عصر(عج)