این روزها با آغاز ماه های گرم سال و افزایش دما، روند بدپوششی در معابر عمومیشهر رو به گسترش نهاده است و برخی با چنان لباس هایی در خیابان های شهر قدم می زنند انگار از صحنه فشن شو در حال عبور هستند.
ماجرای بدپوششی و بدحجابی اتفاقی نیست که به امروز و دیروز و امسال و سال گذشته باز گردد. سالیان دراز است که برخی از افراد با استفاده از پوشش های نامناسب در محیط های عمومی، نمونه ای از رفتارهای نابهنجار را از خود به نمایش میگذارند. البته اینکه بدحجابی الان بیشتر است یا ده سال پیش، دقیقا قابل قضاوت نیست در هر حال موج بدحجابی در سالهای ابتدایی دهه هشتاد که باعث شده بود که شلوارهایی پایین زانو بر تن برخی از دختران و زنان ایرانی بنشنید، موجی از اعتراضات را به دنبال آورد. این مسائل باعث شد که دولت نهم از همان ماه های ابتدایی به دنبال کنترل بدپوششی در سطح جامعه بیفتد و در نهایت این تمهیدات به تاسیس نهادی به نام گشت ارشاد زیر لوای طرح امینت اخلاقی در تهران و سایر کلانشهرهای انجامید. برخورد های سلبی و سلیقه ای و افراط و تفریط های متعدد در عملکرد گشت ارشاد اما باعث شد که این نهاد تنها بتواند به صورت ظاهری آن هم به صورت محدود، مسئله بد پوششی را برطرف کند و صورت مسئله کماکان به قوت خود باقی بماند.
با وجود این، این روزها موج جدیدی از بدحجابی راهی خیابان های پایتخت شده است. موجی که گویا از سوی نهادی هدایت میشود. بدحجابی کنونی مرز بی حجابی را هم ربوده است و در کمال تعجب این روزها بسیاری از مردان و حتی جوانان که در ظاهر شایید چندان بدشان نیاید از چنین پوشش هایی واکنش های سختی را در قبال چنین پوشش هایی از خود نشان می دهند.
بدپوششی نوعی دهن کجی است
این که برخی از جوانان و نوجوانان با ظواهر عجیب و غریب و نابهنجار در معابر عمومیشهر حاضر میشوند شاید بیش از هر چیز نوعی دهن کجی نسل جدید به بزرگ ترهایی باشد که از نظر آنها قادر به درکشان نیستند. این نوجوانان و جوانان را نمی توان با برخورد های ضربتی و سلبی و بگیر و ببند، بهنجار کرد و چنین رفتارهایی تنها به تشدید رفتارهای نابهنجارانه این نسل می انجامد.
لزوم برخورد فرهنگی با بدحجابی
بی نتیجه ماندن فعالیت ۸ ساله گشت ارشاد نشان می دهد که برخورد های سلبی نمی تواند پادزهری بر مشکل بدحجابی عمومیباشد. در این میان این رسانه ها و مدیران فرهنگی هستند که باید تدبیری برای تغییر در روند بدپوششی در سطح جامعه داشته باشد. کما اینکه برگزاری نمایشگاه های مد و لباس ایرانی و اسلامی در سالهای اخیر و معرفی لباس هایی که با معیارهای دینی و عرفی ما هماهنگی دارند، باعث شد که این روزها حجم بالایی از مانتو های فروشگاه های سطح شهر را مدل های سنتی و ایرانی تشکیل دهند در حالی که چند سال پیش این مدل از مانتو ها را شاید تنها در چند فروشگاه محدود در کل کشور میشد پیدا کرد. از سوی دیگر رسانه ها فرهنگ ساز مانند تلویزیون و سینما هم با نشان دادن پوشش های بهنجار بر تن بازیگران و مجریان خود می توانند اشاعه این مدلهای در سطح کشور تداوم بخشند تا نوجوانان و جوانان ایرانی برای لباس هایشان به دنبال پوشش مدل ها و بازیگران غربی و هالیوودی نباشند.
متاسفانه این روزها با مد شدن شلوارهایی که بیشتر شبیه به جوراب های ثقدیم هستند، بسیاری از زنان و دختران ندانسته خود را در معرض دید افکار عمومی قرار می دهند! مانتوهای جذب جدید نیز دست کمی از چچنین ساق های ندارند و گویا با افزایش دمای هوا، بدحجابی نیز داغ تر از قبل شده است.