مسیحا

 دیریست که ما منتظر روى تو هستیم
ما بند نجابت به تن اسم تو بستیم
 دیریست که دلداده ما خانه نشین است
جاى قدمش بوسه به صد چاک زمین است
پلک دلم امشب به نبودت پر درد است
 این فصل کبود از غم هجران تو سرد است
اى ساقى دلهاى جهان مست نگاهت
 این ماه فرومانده زچشمان سیاهت
دیریست که ما منتظر و خانه بدوشیم
 وقتى که قمر نیست همه تار و خموشیم
اى صاحب این ثانیه ها پس تو کجایى
 فهمیده ام این جمعه گذشت و نمى آیى
دیریست که در جمعه همه مست غروبیم
 از ناله پریم و غزل سنگ و رسوبیم
اى نام تو شیرین به لبان و دل سارا
 کى وصف جمال تو بگفته است مسیحا 
    
 

موعود شماره ۴۰