تربت زهرا(س)

مرغ دل یک بام دارد، دو هوا
گه مدینه می‌رود، گه کربلا
این اسیر بند «قاف» و «شین» و «عین»،
گاه می‌گوید حسن، گاهی حسین
می‌پرد گاهی به گلزار بقیع
می‌نشیند پشت دیوار بقیع
می‌زند سر بر سر زانوی دین
اشک‌ریزان در غم بانوی دین
عرضه می‌دارد که ای شهر رسول!
در کجا مخفی بود قبر بتول؟
از تمام نخل‌ها پرسیده‌ام
آری! امّا پاسخی نشنیده‌ام
یا امیرالمؤمنین! روحی فداک
آسمان را دفن کردی زیر خاک
آه را در دل نهان کردی، چرا؟
ماه را در گِل نهان کردی، چرا؟
یا علی جان! تربت زهرا کجاست؟
یادگار غربت زهرا کجاست؟
تا ز نورش دیده را شیون کنم
بر مزارش شعله‌ها بر تن کنم
آه از آن ساعت که آتش در گرفت
جام را از ساقی کوثر گرفت
یاد پهلویش نمازم را شکست
فرصت راز و نیازم را شکست
آهِ زهرا تا ابد جاری بُوَد
دست مولا تشنه یاری بُوَد