موعود پایگاه اینترنتی موعود
روزی در خدمت حضرت آیت‌الله بهاءالدینی(ره)، از مرحوم آیت‌الله آخوند ملاعلی همدانی، درباره فضیلت و اثر صلوات جریان ذیل نقل شد که مرحوم آیت‌الله آخوند گفته است:
فردی بود که پیش ما می‌آمد. زمانی آمد، دیدم بوی خوشی از او استشمام می‌کنم. بوی عطری که من تا آن وقت چیزی به آن معطری نبوییده بودم. به او گفتم: عطر خوبی استعمال کرده‌ای گفت: من عطر نزده‌ام گفتم: پس جریان چیست؟ گفت: شبی نبی خاتم(ص) را در خواب دیدم. عده‌ای در خدمت حضرت عده‌ای بودند. حضرت فرمود: کدام‌یک از شما بیشتر به من درود و صلوات فرستاده‌اند؟ من که دائم الصلوات هستم، خواستم بگویم و خود را معرفی کنم. امّا احتیاط کردم و با خود گفتم شاید از این افراد کسی باشد که بیش از من صلوات فرستاده باشد. مرتبه دوم نبی خاتم فرموده خود را تکرار کرد. باز همان شبهه برای من پیش آمد. برای سومین بار حضرت فرمود. عرض کردم خودتان بفرمایید. فرمود: بیا جلو! نزدیک رفتم. حضرت لب‌های مرا بوسیدند. از آن زمان، این بوی خوش در من هست. مرحوم آیت‌الله فرمود: هر گاه او پیش من می‌آمد، آن بوی خوش را استشمام می‌کردم و بالاتر این‌که، با در زدن او می‌گویم در را باز کنید! فلانی است. چون با در زدن او، بوی خوشی را استشمام می‌کنم.
آیت‌الله بهاءالدینی پس از نقل این ماجرا، در پاسخ فردی که درباره برتری ذکر صلوات پرسیده بود، بیان نمودند: ما به زیارت اهل قبور هم که می‌رویم، به جای قرآن و حمد و سوره، صلوات می‌فرستیم؛ سه صلوات به جای یک حمد. چون همه خیرات از نبی خاتم است،
« بنا عبدالله بنا عرف الله». عبادت و عرفان خدا، توسط ما به مردم رسید. اگر ما نبودیم، خدا، عبادت و شناخته نمی‌شود. همه معنویات و معارف و علوم از آن حضرت است « لو لاک لما خلقت الافلاک» مادیات نیز به برکت آن وجود مقدس است.
شافعی ـ فقیه اهل سنت ـ در شعر مشهورش می‌گوید: اگر در نماز صلوات بر پیامبر و آلش نباشد، نماز درست نیست.
یا آل بیت رسول حبّکم
فرضٌ من الله فی القرآن انزله
کفاکم فی عظیم القدر انکم
من لم یصل علیکم لاصلوه له
امام صادق(ع) فرمود: روزی پیامبر(ص) به علی(ع) فرمود: آیا بشارت بدهم تو را؟ عرض کرد: بله یا رسول‌الله، تو همیشه بشارت‌دهنده‌ای. پیامبر فرمود: جبرئیل به من خبر عجیبی داد. علی پرسید چه بود آن خبر؟ فرمود: مرا خبر داد که هر گاه فردی از امت من درود بر من بفرستد و آل و اهل بیت مرا نیز یاد کند، درهای آسمان به روی او گشوده شود و ملائکه هفتاد صلوات و درود بر او می‌فرستند و گناهان او مانند برگ درخت می‌ریزد و خدا می‌فرماید: لبیک بنده من. ای ملائکه من! شما هفتاد صلوات بر او فرستادید، من هفتصد درود و صلوات بر او می‌فرستم. اما اگر صلوات بر من بفرستد و آل و اهل بیت مرا در صلوات یاد نکند، هفتاد پرده حجاب بین آن درود و آسمان قرار داده می‌شود و خدا می‌فرماید: لالبیک و لاسعدیک، ای ملائکه من! دعای او را بالا نبرید، مگر این‌که اهل بیت پیامبر را در صلوات یاد کند. و این حجاب و مانع هست تا اهل بیت مرا در صلوات به من ملحق کند.
پی‌نوشت:
٭ برگرفته از: سیری در آفاق، یادنامه آیت‌الله بهاءالدینی، ص ۳۱۰.
ماهنامه موعود شماره ۷۶
