موعود پایگاه اینترنتی موعود
طالوت(علی نبینا و آله و علیه السلام)، با لبخندی بر لب، زرهش را بر تن داوود (ع) پوشانید و راهی میدانش کرد. آنگاه دید که چگونه او سنگ را به سر جالوت فرو کرد و او را از بلندای فیل مخمل پوشش سرنگون ساخت. از همان لحظه ای که زرهش به تن داوود(ع) نشسته بود، فهمیده بود که داوود جانشین او و فرمانروای بنی اسرائیل خواهد بود. حالا که پیشگویی ها محقّق شده بود و جالوت به دست این جوان کوتاه قد به هلاکت رسیده بود، دلش بسیار آرام شد. دیگر زمان او گذشته بود و زمان داوود(ع) رسیده بود.(۱)
وقتی سپاه جالوت، وحشت زده از زیر دست و پای فیلهای رم کرده شان می‌گریختند و به این سو و آن سو می دویدند، بنی اسرائیل، مات و مبهوت، بر جای ایستادند و به داوود(ع) نگریستند. این همان مردی بود که یوشع بن نون(ع) مژده ی آمدنش را داده بود. این مرد ورزیده و چالاک که خانواده اش فقط روی گوسفندچرانی او حساب باز می‌کردند، امروز سرور و فرمانروای بنی اسرائیل شده بود.(۲)
بنی اسرائیل، چهارصد سال انتظار این روز را کشیده بودند.(۳)
برخی گریستند. برخی زانو زدند و وقتی طالوت(ع)، تابوت و دیگر وسایل نبوّت را به دست داوود(ع) سپرد، سر فرود آوردند. وقت گردهم آیی دیگری برای بنی اسرائیل بود. گرد هم آیی گرد داوود(ع). مردی که‌اندوه و رنج هایش را با دوستی و محبّت و نیایش با پروردگار عالم فرو می نشاند.(۴)
آغاز فرمانروایی حضرت داوود(ع)
حضرت داوود نبی(ع) از پیامبرانی است که در «قرآن کریم» بارها و بارها اسم شریفش به میان آمده و ویژگی های بسیاری از ایشان بیان شده است. برخی از ویژگی های اخلاقی ایشان عبارتند از:
۱. صبر و مقاومت.
۲. مقام عبودیت و بندگى.
۳. بازگشت مداوم به خدا و رابطه تنگاتنگ با او.
۴. داشتن حکومت استوار و مقتدرانه.
۵. علم و حکمت سرشار.
۶. منطقى گویا، و بیانى لطیف و شیوا.(۵)
خداوند به حضرت داوود(ع) قدرتهای خاصّی بخشیده بود. مثلاً به ایشان علم و قدرت ذوب کردن آهن و شکل دادن به آن را آموخته بود و بدین ترتیب، ایشان زره می‌بافتند (۶) و آن را می فروختند و زندگی خود را از راه زره بافی و سبدبافی با لیف خرما می‌گذراندند.(۷)
از جمله ویژگی های خاصّ حضرت داوود(ع)، همنوا شدن کوه ها و پرندگان در تسبیح با خداوند همراه ایشان بود.(۸) در روایات آمده است حضرت داوود(ع) مناجات هاى کتاب زبور را با آن صداى خوشش در محرابش مى خواند. پرندگان آن چنان مجذوب آن صدا مى شدند که از هوا مى آمدند و بر روى دوش داوود نبی (ع) می نشستند. حیوانات وحشى هم براى شنیدن آن، پیش مردم مى آمدند و از آنها نمى رمیدند؛ زیرا همه، حواسشان غرق در لذت صداى داوود (ع) مى شد.(۹)
حضرت داوود(ع) با آنکه فرمانروای سرزمین شامات بودند (۱۰) با این حال بسیار ساده می زیستند. حضرت امیرمؤمنان علی(علیه السلام) در خطبه های خودشان، از مردم پیروی از زندگی ساده زیستانه ی داوود نبی(ع) را طلب می‌کردند و می فرمودند:
«[می توانی] داوود(ع)، صاحبِ نى هاى نوازنده و خواننده ی بهشتیان را الگوى خویش سازى که با هنر دستان خود از لیف خرما زنبیل مى بافت و از همنشینان خود مى پرسید چه کسى از شما این زنبیل را مى فروشد؟ و با بهاى آن به خوردن نان جو قناعت مى کرد…»(۱۱)
بارزترین خصوصیات این پیامبر الهی، «نحوه ی خاصّ قضاوت» ایشان بود. در قسمت بعدی پیشوایان نور از این ویژگی بیشتر سخن خواهیم گفت؛ ان شاء الله.
پی نوشت:
۱. روایتی بلند از رسول اکرم، صلی الله علیه و آله، به نقل از ابن بابویه، محمد بن على، کمال الدین، ترجمه پهلوان، قم، دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۸۰، ج۱، ص: ۳۰۷- ۳۰۹؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث نور ۳/۵.
۲. همان.
۳. همان همچنین البقره : ۲۵۱.
۴. روایتی از امام رضا علیه السلام. ابن بابویه، محمد بن على، علل الشرائع، ترجمه ذهنى تهرانى، قم، چاپ اول، ۱۳۸۰، ج۱؛ ص۲۶۱؛ با استفاده از همان نرم افزار.
۵. تفسیر فخر رازى، ج ۲۶، ص ۱۸۳ (با استفاده از آیات ۱۷ تا ۱۹ صاد)؛ به نقل از محمّدی اشتهاردی، محمّد، «قصّه های قرآن»، ذیل داستان حضرت داوود(ع).
۶. روایتی از امیرمؤمنان علی(علیه السلام) به نقل از صادق آل محمّد(صلوات الله علیهم اجمعین). ابن بابویه، محمد بن على، ترجمه من لا یحضره الفقیه، تهران، نشر صدوق، چاپ اول، ۱۳۶۷، ج۴، ص: ۲۱۵؛ با استفاده از همان.
۷. روایتی از امیرمؤمنان علیه السلام. شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، ترجمه دشتى، ایران، قم، چاپ اول، ۱۳۷۹، ص۲۹۹-۳۰۱.
۸. ص: ۱۸- ۱۹.
۹. بحار، ج ۱۴، ص ۱۵؛ به نقل از محمّدی اشتهاردی، محمّد، همان.
۱۰. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوار (ط، بیروت)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ ق. ج۱۴؛ ص۲؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث.
۱۱. روایتی از امیرمؤمنان علیه السلام. شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج البلاغه، همان.
منبع: مستور
