موعود پایگاه اینترنتی موعود
او در بیداری به خدمت حضرت بقیهالله(ع) رسید و بر سینه آن حضرت، نواری را به رنگ سبز به عرض بیست سانت و طول شصت سانت مشاهده کرد که عبارتی به رنگ سفید، به خطوط نور بر آن نقش شده بود…
بسیاری از دانشمندان شیعه که امروز نگهبان مرزهای تشیع‌اند در محضر آن بزرگوار درس‌ها گرفته و پندها آموخته‌اند.
آن بزرگوار، هنگامی‌که مشغول به تحصیل بود، در برخورد با روش‌ها و مشرب‌های گوناگون «فلسفی» و «عرفانی» به حیرت و نوسان کشیده می‌شود و اضطراب عجیبی بر روحش سایه می‌افکند. پریشانی و آزردگیِ حاصل از بلاتکلیفی، انقلاب فکری در او ایجاد می‌کند به گونه‌ای که نمی‌داند چه بکند و به کجا برود و به کدام سیر، از سیرهای معنوی و علمی آن زمان رو کند.
سرانجام برای نجات از این دغدغه خاطر، به حضرت ولی عصر(ع) متوسل می‌شود و چارهمشکل را ازآن حضرت می‌طلبد. به گفته خود آن بزرگوار در صبحگاهی در حالی که با قلبی شکسته و دیده‌ای گریان طالب دیدار بوده، در «وادی السلام» و در کنار قبر حضرت هود و صالح(ع)، صاحب‌الامر(ع) تجلی می‌فرمایند و راه را به او می‌نمایانند…
جریان دیدار او این‌گونه بود:
طلب المعارف من غیر طریقنا أهل البیت مساوق لإنکارنا و قد أقامنی الله و أنا حجهابن الحسن (که کلمه حجهابن الحسن به شکل امضا نقش یافته بود.)
جستجوی معارف، جز از راه ما خاندان پیامبر، مثل انکار نمودن ماست و خداوند امروز مرا برپا داشته است و من حجت خدا پسر حضرت عسکری(ع) هستم.
و بعد، آن حضرت غایب می‌شوند.
این پیام گهربار حضرتش، مرهمی‌بر قلب سوزان او می‌گردد و راه حق روشن و آشکار برایش نموده می‌شود و به دنبال این توسل و عنایت، مرحوم میرزا به چشمه جوشانی از معارف الهی و شخصیتی فرزانه هدایت می‌شود که نامش را هرگز بر زبان نمی‌آورد، و از او تنها به «صاحب علم جمعی» تعبیر می‌نمود.
درس گهربار امام(ع) مشعل و چراغ زندگی او می‌گردد که خلاصه اگر ما را قبول دارید، باید معارف را از ما یاد بگیرید و در همه زمینه‌ها، یعنی خداشناسی و نفس شناسی و روح‌شناسی و آخرت شناسی و بلکه آفاق‌شناسی از ما تبعیت کنید. بعدها مرحوم میرزا به منظور زنده نمودن معارف اهل بیت(ع) عازم ایران می‌شود و درس‌هایی را که آمیزه‌ای از قرآن و علوم عترت(ع) بود، برای دانشوران مطرح می‌فرماید؛ برخی از آثار ارزنده و علمی آن مرحوم نزد بعضی از شاگردان بزرگوارش موجود است.۱
ماهنامه موعود شماره ۸۵
پی‌نوشت:
۱. برگرفته از: عنایات حضرت مهدی(ع) به علما و طلاب، به نقل از: شیفتگان حضرت مهدی، ج۳، ص۶۰؛ مجالس حضرت مهدی(ع) ص۱۵۷ (این قضیه در بعضی جزئیات مختلف نقل شده است)؛ عنایات حضرت مهدی موعود، ص۱۰۲.