موعود پایگاه اینترنتی موعود
روزی چاقوی استاد که خیلی به آن علاقه داشت، گم میشود و وی هر چه می‌گردد آن را پیدا نمی‌کند و به تصور آنکه بچه هایش برداشته و از بین برده‌اند نسبت به بچه ها و خانواده عصبانی میشود، مدتی بدین منوال می‌گذرد و چاقو پیدا نمی‌شود. و عصبانیت آقا نیز تمام نمی‌شود.
ایت الله العظمی‌بهجت
حجه السلام قدس می‌گوید:
« روزی آقا فرمودند: در تهران استاد روحانیی بود که لُمعَتین را تدریس می‌کرد، مطلع شد که گاهی از یکی از طلاب و شاگردانش که از لحاظ درس خیلی عالی نبود، کارهایی نسبتاً خارق العاده دیده و شنیده میشود.
روزی چاقوی استاد ( در زمان گذشته وسیله نوشتن قلم نی بود، و نویسندگان چاقوی کوچک ظریفی برای درست کردن قلم به همراه داشتند ) که خیلی به آن علاقه داشت، گم میشود و وی هر چه می‌گردد آن را پیدا نمی‌کند و به تصور آنکه بچه هایش برداشته و از بین برده‌اند نسبت به بچه ها و خانواده عصبانی میشود، مدتی بدین منوال می‌گذرد و چاقو پیدا نمی‌شود. و عصبانیت آقا نیز تمام نمی‌شود.
روزی آن شاگرد بعد از درس ابتداءً به استاد می‌گوید:
« آقا، چاقویتان را در جیب جلیقه کهنه خود گذاشته اید و فراموش کرده اید، بچه ها چه گناهی دارند. » آقا یادش می آید و تعجب می‌کند که آن طلبه چگونه از آن اطلاع داشته است.
از اینجا دیگر یقین می‌کند که او با (اولیای خدا) سر و کار دارد، روزی به او می‌گوید: بعد از درس با شما کاری دارم. چون خلوت میشود می‌گوید: آقای عزیز، مسلم است که شما با جایی ارتباط دارید، به من بگویید خدمت آقا امام زمان(عج) مشرف می‌شوید؟
استاد اصرار می‌کند و شاگرد ناچار میشود جریان تشرف خود خدمت آقا را به او بگوید. استاد می‌گوید: عزیزم، این بار وقتی مشرف شدید، سلام بنده را برسانید و بگویید: اگر صلاح می دانند چند دقیقه ای اجازه تشرف به حقیر بدهند.
مدتی می‌گذرد و آقای طلبه چیزی نمی‌گوید و آقای استاد هم از ترس اینکه نکند جواب، منفی باشد جرأت نمی‌کند از او سؤال کند ولی به جهت طولانی شدن مدت، صبر آقا تمام میشود و روزی به وی می‌گوید: آقای عزیز، از عرض پیام من خبری نشد؟ می‌بیند که وی ( به اصطلاح ) این پا و آن پا می‌کند. آقا می‌گوید: عزیزم، خجالت نکش آنچه فرموده‌اند به حقیر بگویید چون شما قاصد پیام بودی ( و ما علی الرسول إلا البلاغ المبین )
آن طلبه با نهایت ناراحتی می‌گوید آقا فرمود: لازم نیست ما چند دقیقه به شما وقت ملاقات بدهیم، شما تهذیب نفس کنید من خودم نزد شما می آیم. »
منابع:
سید مهدی ساعی، به سوی محبوب
رضا باقی زاده، برگی از دفتر آفتاب