موعود پایگاه اینترنتی موعود
ترجمه متن دومین نامه مبارک که در روز پنجشنبه، ۲۳ ماه ذیحجه سال ۴۱۲ هجرى به دست شیخ مفید رسیده است.
بنام خداوند بخشاینده بخشایشگر!
درود خدا بر تو اى یارى رسان حق! و آنکه با گفتار راستین و شایسته، مردم را به سوى حق فرامىخوانى!
ما در نامه خویش به تو، خداى جهان آفرین را که خدایى جز او نیست و خداى ما و خداى نیاکان ما است، سپاس مىگذاریم و از بارگاه با عظمتش بر سرور و سالارمان محمد (ص) آخرین پیام آور خدا و خاندان پاک و مطهرش، درودى جاودانه مىطلبیم.
و بعد! دوست راه یافته به حقیقت! خداوند، بدان وسیلهاى که به سبب دوستان ویژهخود، به تو ارزانى داشته است، وجودت را حفظ و تو را از نیرنگ دشمنانش حراست فرماید.
ما ناظر نیایش تو با خدا بودیم و از خداى جهان آفرین برآورده شدن آن را خواستیم.
ما اینک در قرارگاه خویش، در مکانى ناشناخته، بر فراز قلهاى سر به آسمان کشیده، اقامت گزیدهایم که به تازگى به خاطر عناصرى بیداد پیشه و بىایمان، بناگزیر از منطقهاى پر دار و درخت بدین جا آمدهایم و به زودى از اینجا نیز به دشتى گسترده که چندان از آبادى دور نیست، فرود خواهیم آمد و از وضعیت و شرایط آینده خویش، تو را آگاه خواهیم ساخت تا بدان وسیله در جریان باشى که به خاطر کارهاى سازنده و شایستهات نزد ما مقرب هستى و خداوند به مهر و لطف خود، تو را به انجام و تدبیر این کارهاى شایسته توفیق ارزانى داشته است.
از این رو تو – که خداى جهان آفرین با چشم عنایتش که هرگز آن را خواب نمىگیرد. وجودت را حفظ کند – باید در برابر فتنهاى که جان آنانى که آن را در دل هایشان کشتهاند به نابودى خواهد افکند، بایستى! و باطل گرایان بد اندیش را بترسانى۱ چراکه از سرگبى آنان، ایمان آوردگان، شادمان و جنایتکاران، اندوه زده خواهند شد.
و نشانه حرکت و جنبش ما از این خانه نشینى و کنارهگیرى، رخداد مهمى است که در سرزمین وحى و راسلت، مکه معظمه از سوى پلیدان نفاق پیشه و نکوهیده، رخ خواهد داد، از جانب عنصرى سفاک که ریختن خونهاى محترم را حلال شمرده و به نیرنگ خویش، آهنگ جانف ایمان آوردگان خواهد کرد، اما به هدف ستم بار و تجاوزکارانه خویش دست نخواهد یافت، چراکه ما پشت سر توحید گرایان شایسته کردار، بوسیله نیایش و راز و نیازى که از فرمانرواى آسمان و زمین پوشیده نمىماند، آنان را حفاظت و نگهدارى خواهیم کرد.
بنابراین، قلبهاى دوستان ما به دعاى ما به بارگاه خدا، آرامش و اطمینان یابد و آسوده خاطر باشند که خداوند آنان را بسنده است و گرچه درگیریهاى هراس انگیزى، آنان را به دلهره مىافکند، اما از گزند آن عنصر تبهکار در امان خواهند بود و سرانجام، کار با دست توانا و ساخت تدبیر نیکوى خدا – تا هنگامى که پیروان ما از گناهان دورى گزینند – شایسته و نیکو خواهد بود.
هان اى دوست پراخلاص که همواره در راه ما بر ضد بیدادگران در سنگر جهاد و بیکارى! خداوند همانسان که دوستان شایسته کردارف پیشین ما را تأیید فرمود، تو را نیز تأیى نماید! ما به تو اطمینان مىدهیم که هرکس از برادران دینىات، پرواى پروردگارش را پیشه سازد و آنچه را به گردن دارد به صاحبان حق برساند، در فتنه نابود کننده و گرفتاریهاى تیره و تار و گمراهگرانه، در امان خواهد بود و هر آن کس که در دادن نعمتهایى که خداوند به او ارزانى داشته، به کسانى که دستور رسیدگى به آنان را داده است، بخل ورزد، چنین کسى در این جهان و سراى دیگر، بازنده و زیانکار خواهد بود.
دوست واقعى! اگر پیروان ما – که خداى آنان را در فرمانبردارى خویش توفیق ارزانى بدارد – به راستى در راه وفاى به عهد و پیمانى که بردوش دارند، هم دل و یک صدا بودند، هرگز خجستگى دیدار ما از آنان به تأخیر نمىافتاد و سعادت دیدار ما، دیدارى براساس آگاهى عمیق و خالصانه نسبت به ما، زودتر روزى آنان مىگشت.
از این رو (باید بدانند که) جز برخى رفتار ناشایسته آنان که ناخوشایند ما است و آن عملکرد را زیبنده اینان نمىدانیم، عامل دیگرى ما را از آنان دور نمىدارد. خداوند ما را در یارى، بسنده و نیک، کارساز است و درود او بر سرور و بشارت دهنده و بیم دهنده ما محمد (ص) و خاندان پاکش باد!
»این نامه در آغاز شوال به سال ۴۱۲ هجرى، نگارش یافت«.
رونویسى از دستخط شریف که درود خدا بر نگارنده آن باد!:
»این نامه ما بسوى توست، اى دوستى که حقیقت والایى به تو الهام شده – که به املاى ما و خط یکى از افراد مورد اعتمادمان نوشته شده است – پس، آن را از همگان پوشیده بدار و آن را پیچیده و به کسى نشان مده و نسخهاى از آن بردار و آن گروه از دوستانى را که به درستى و امانتداریشان اعتماد دارى، بر دریافت آن آگاه ساز که خداوند به خواست خویش، آنان را به برکت ما، مشمول (برکات) خویش سازد!
سپاس از آن خداى یکتاست و درود بر سرورمان محمد (ص) پیام آور خدا و خاندان پاک و پاکیزهاش باد!«1
ماهنامه موعود شماره ۴۷
پىنوشتها:
۱ . احتجاج طبرسى، ج ۲، ص ۶۰۳-۵۹۶، امام مهدى (ع) از ولادت تا ظهور، ص ۳۵۹-۳۵۵ و ۳۸۵-۳۸۱.
براى آگاهى از شرح و توضیح بیشتر در مورد این دو نامه ر.ک: تاریخ غیبت کبرى، محمد صدر، ترجمه دکتر افتخارزاده، صص ۲۰۷-۱۶۵، و امام مهدى (ع) از ولادت تا ظهور، صص ۴۰۰-۳۶۰.
