سیره و صفات مهدی موعود در کلام امام حسین(ع)

yahosein yjnkyji1mj - سیره و صفات مهدی موعود در کلام امام حسین(ع)نعمانی نقل کرده که حضرت امام حسین(ع) در این باره فرمودند: «تعرفون المهدی بالسّکینه و الوقار؛ ۱شما مهدی را با آن سکینه و وقار مخصوص و ویژه حضرتش می‌شناسید.»

 

آیت‌الله علی کریمی جهرمی


نعمانی نقل کرده که حضرت امام حسین(ع) در این باره فرمودند: «تعرفون المهدی بالسّکینه و الوقار؛ ۱شما مهدی را با آن سکینه و وقار مخصوص و ویژه حضرتش می‌شناسید.»

این جمله حاکی از آن است که حالت وقار، طمأنینه و سنگینی از بارزترین و شاخص‌ترین صفات و مزایای آن حضرت است و این حالت با خصوصیّات ظاهری در سیمای مقدّس و ملکوتی آن حضرت متجلّی و متبلور است و همه بر اثر رؤیت آن حالت، وجود مقدّس مهدی موعود(ع) را به خوبی می‌شناسند و می‌فهمند که مهدی موعود آخرالزّمان اوست.

روشن است که مقداری از این حالت در بسیاری از اصحاب رسول الله(ص) و بزرگان موجود بود و نوعاً از این صفت عالی و از متانت و وزانت کامل بهره‌مند بودند. حرکات زشت و سبک از آن بزرگواران که معدن آبرومندی هستند، سر نمی‌زند که این حالت وقار و وزانت، پایگاه انسان را در نظر مردم و طبقات مختلف جامعه، قوی و نیرومند و محترم می‌سازد.

ولی از روایت فوق استفاده می‌شود که حضرت مهدی(عج) در یک سطح عالی و اعلایی از آن برخوردارند، به طوری که چشم‌گیر و مورد توجّه دیگران خواهند بود و چشم‌ها به این حالت آن بزرگوار خیره و متوجّه خواهد شد.

امّت اسلامی و پیروان مکتب امام حسین(ع) بدین جمله که آن حضرت در مورد فرزندش امام زمان(ع) فرموده و او را مظهر طمأنینه و سکینه و وقار قلمداد کرده‌اند، توجّه دقیق کنند و اگر به راستی امام زمان و ولیّ دوران در عهد ظهور و در عین اقتدار و غلبه و فراهم بودن انواع امکانات خوشی و رفاه، این چنین سنگین و با وقار حرکت می‌کنند و با وزانت کامل با اشخاص روبه‌رو و مواجه می‌گردند، شیعیان و پیروان مکتب آن بزرگوار را نمی‌سزد که سبک و بی‌شخصیّت و بی‌وزنه و خارج از روش‌های آبرومندانه جلوه و حرکت بنمایند.

دوست‌دارانش می‌بایست در روش زندگی و اعمال اجتماعی خود، به گونه‌ای باشند که با آن شخصیّت بی‌نظیر، حدّاقل بیایند تا دیگران این نکته را که پذیرش اینان از منتظران حضرت بقیّـ[الله(عج) هستند، داشته باشند.

ماهنامه موعود شماره ۱۱۹

پی‌نوشت:
۱. غیبت نعمانی، ص ۱۲۷.

Check Also

من مهدى هستم‏

سيد جمال الدين حجازى‏اين ماجرا مربوط به شخصى است كه «حسن عراقى» نام داشت. او در زهد و معنويت به جايى رسيد كه همرديف بزرگان عصر خويش قرار ...

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *