اهل بیت(ع)، جلوه تامّ و کامل مهر و محبّت و مهرورزی به انسانها در تمام ابعاد و زمینهها هستند. آن ذوات مقدّس با تمام وجود از حقّالنّاس دفاع نموده و حاضر نبودند ذرّهای به حقوق انسانها، تعدّی شود. جلوهای از این حقیقت، در روایت بسیار با ارزشی از حضرت امام صادق(ع) بیان شده است که:
حضرت غلامیبه نام مصادف داشت که روزی او را نزد خود خواست و هزار دینار به او عنایت کرد و فرمود: «برای داد و ستد آماده رفتن به «مصر» باش، زیرا اهل و عیال من فراوان شدهاند و من ناچار از کسب و کارم.» او بار سفر بست و همراه تاجران به سوی مصر روانه شد، هنگامیکه نزدیک شهر رسیدند با قافلهای که از مصر بیرون میآمد روبهرو شدند، از ارزش متاعی که با خود داشتند و مورد نیاز همه مردم بود و میخواستند در مصر به فروش برسانند، پرسیدند، اهل قافله گفتند: زمینه این جنس به کلّی در بازار مصر خالی است، دارندگان متاع همقسم شدند که متاعشان را با سودی به قیمت خود متاع و به قول امروزیها، تومان به تومان بفروشند و چیزی از سود آن نکاهند!.
هنگامیکه جنس را فروختند و به مدینه بازگشتند، مصادف به خدمت امام صادق(ع) رسید و دو کیسه که در هر یک هزار دینار بود، تقدیم امام کرد و گفت: یک کیسه اصل مال و کیسه دیگر سود مال است. حضرت فرمود: «سود فراوانی است، مگر نسبت به جنس چه کردید؟» مصادف داستان برخورد با قافله و همقسم شدن با دوستانش را در فروش جنس تومان به تومان برای حضرت حکایت کرد، حضرت فرمود: «سبحان الله! چگونه بر ضدّ گروهی از مسلمانان سوگند خوردید که جنس را تومان به تومان به آنان بفروشید.»
سپس یکی از دو کیسه را گرفت و فرمود: «این اصل مال و سرمایه من و به کیسه دیگر (که از راه فشار بر مسلمانان به دست آمده) نیازی ندارم»، آنگاه فرمود: «ای مصادف! جنگ با شمشیر از به دست آوردن [مال]حلال آسانتر است.»
٭ برگرفته از کتاب «با کاروان نور» استاد شیخ حسین انصاریان.
ماهنامه موعود شماره ۱۱۹