موعود پایگاه اینترنتی موعود
بسم الله الرّحمن الرّحیم
▫️ آیا ویروس کرولال همان ویروس کروناست چند صباحی از شیوع ویروس کرونا می‌گذرد. ذهن و زبان همه ما را به خود مشغول داشته و برای در امان ماندن از سرایت آن، چونان غریق به هر گیاه سستی دست می‌یازیم. از در و دیوار هم نسخه‌های بهداشتی و درمانی می‌بارد. ترسی فراگیر همه را به کنج خانه‌ها رانده و حتّی حرم‌ها و مساجد و هیئت‌ها نیز به تعطیلی کشیده شده است.
دیگر کسی دل و دماغ ندارد. کسب و کار هم معطّل مانده و در آستانه عید، ذوقی برای استقبالش در شهر و کوی و برزن به چشم نمی‌خورد؛ به عبارت دیگر، نوعی اضطراب فراگیر و اضطرار دامن‌گیر، همه را در هم پیچیده و گویا صاحب عقلی هم برای دفع کامل این بلا در میانه پیدا نیست.
قبل از آنکه ویروس کرونا ما را به این حال و روز بیندازد، ویروس «کر و لال» آمده بود ودر همه جا و میان همه‌کس، جا خوش کرده بود.
ویروس کرولال : باورش نمی‌آوریم؟!
ویروس کر و لال، مثل کرونا به ریه‌ها هجوم نیاورده بود؛ مرکز قلب و ذهن ما را آلوده کرده و پیش‌تر از همه اعضا، گوش و زبان را از کار انداخته بود. حق دارید که تعجّب کنید؛ با گذر زمان آنقدر این ویروس کر و لال، «مزمن» و «همه‌گیر» شده بود که دیگر کسی احساسش نمی‌کرد.
آن روز که امام مبین و حجّت خداوند از ترس جان و در اثر غفلت و ناسپاسی خلق روزگار، ناگریز پرده‌نشین شد، آماج بلاها شدیم. بی‌پناه شدیم و مستعدّ تیرهای زهرآگین آشکار و نهان.
آن روز که گوش‌هایمان استعداد شنیدن و زبان‌هایمان قوّه گفتن از او را از دست داد و همه همّ و غمّ ما هواجس نفسانی‌امان شد، به ویروس «کر و لال» مبتلا شده بودیم.
امامی از پی امامی، شهیدی از پی شهیدی با خون خود نوشت:
«هل من ناصرٍ ینصرنی؟»
گوشی برای شنیدن نبود و زبانی که به وضوح و صراحت تمام اعلام کند «و نُصرَتی لکُم مُعدّه»!
گوش‌ها خود را به نشنیدن زدند و زبان‌ها خود را به ناتوانی در بر زبان راندن یا در توطئه‌ای بزرگ، ویروس کر و لال در میان ما ساری و همه ما را بدان مبتلا ساختند.
همه از یاد بردیم که کسی، ما را فرامی‌خواند و خودمان را به نشنیدن زدیم.
همه از یاد بردیم که رفتن به سوی او و یاری دادن او در تکلیف ماست و نرفتیم تا آنکه برای سال‌ها و قرن‌ها، پشت و پناهمان، حافظ و نگهدارمان، نور جسم و جانمان،پدر مهربان ما، قوّه دست و پایمان، چراغ راهنما و بلد راهمان در پس پرده غیبت «طرید» و «فرید» و «شرید» ماند.
بی‌پرده به خودم نهیب می‌زنم:
واسپس هر کرونا، کرونایی مخوف‌تر در راه است، اگر به سوی او بازنگردیم!
سردبیر : اسماعیل شفیعی سروستانی
همه مسئولیم به کمک به دیگران در دوران کرونا و هر کسی سهمی دارد
