برای فریاد، یک کلمه کافی است…

کسی می‌گفت:
وقتی محرم می‌شود،
می‌شود در حسینیه ها،
فریاد زد
درد را؛
اما رنج فاطمه (س)
بغضی است،
استخوان می‌شکند
در سکوت.

می‌گویم:
نیازی به روضه ی مداح نیست،
برای شیون کردن،
اشاره ای بس است؛
شرح واقعه نمی خواهد
چند کلمه کافی است:
«در»،
«نگاه علی (ع)»،
«ریسمان»،
«کوچه»؛

ما تا قیامت
خواهیم گریست…