این جا، کعبه جان است و قبله آرزوى جهان.
این جا، تجلیگاه دلبر است و پناهگاه دلهاى مضطر.
این جا، میعادگاه مردم دانا و هنگامه قیامت کبراست.
این جا، شفاخانه دردهاى نهان و حرمخانه آیینه جان است.
این جا، حصن حصین عارفان و عرش برین عاشقان است.
این جا، بیت الولاى مؤمنان و دارالشّفاى مسلمانان است.
این جا، منزلگه مستضعفان، و برتر از فردوس جنان است.
این جا، خلوتگه اهل یقین و جایگاه مؤمنان است.
این جا، کهف المراد شیعیان و بیت جان جانان است.
این جا، معبد اولیا و قبله گاه دعاست.
این جا، همه بیقرارند و چشم انتظار لحظه دیدار.
این جا، صداها مى مانند و فقط او را مى خوانند.
این جا، سینه ها پر آهند و نگاهها بر راه بقیهاللَّه(عج).
این جا، کاشانه خلق جهان و خانه صاحب زمان است.
این جا، بزم سرور و هنگامه شوق و شور است.
این جا، همه صاحب نظرند و در انتظار سحر.
این جا، جایگاه حضور است و فضایش غرق در نور.
این جا، گنجینه یار است و مخزن اسرار.
این جا، همه در حال نمازند و دلها پر از سوز و گداز.
این جا، همه او را مى جویند و از آرزو مى گویند.
این جا، دردمندان را شفا مى دهند و بر زخمها، مرهم مى نهند.
این جا، همه واله اند و شیدا و چشمها، فقط در انتظار تماشا.
این جا، چشمها خواب ندارند، و دلها، تاب.
این جا، چشمه حیات است و بر لبها، ذکر صلوات.
این جا، از باغ نرگس، گل محمدى مى چینند و ارباب صفا، هردم، هزار پرده مى بینند.
این جا، حریم حضرت حجت و دریاى مهر و محبت است.
این جا، همه چشمها دیدنى است و همه آواها، شنیدنى.
این جا، عطر یوسف گمگشته مى آید و هر دلى از عشق مى سراید.
این جا، همه، فرصتها را غنیمت مى شمارند و زنگ تفریح ندارند.
این جا، نفس باد صبا، مشک افشان است و چشم عشاق، به هر سو نگران.
این جا، نه هیچ دلى غریب است و نه هیچ معجزه اى عجیب.
این جا، هر کس مى میرد، جواز بهشت مى گیرد.
این جا، همه تشنه وصالند، نه در خواب و خیال.
این جا، بنیادش بر تقواست و پر از عشق و صفا…
این جا، بهترین جاى دنیاست؛ جاى پیوستن به خدا.
این جا، نیایشگاه فقیهان و میکده عارفان است.
این جا، بر فرش مى نشینند و عرش را مى بینند.
این جا، مقام زاده زهرا(س) و مصداق رمز »علم الاسماء« است.
این جا، کانون عشق و محبت و قبله اهل ولایت است.
این جا، اصل معجزات مسیحا و وادى طور و سیناست.
این جا، خاکش براى اهل بصیرت، توتیا؛ و براى دردمندان، شفاست.
این جا، مهد امان و پناهگاه عاشقان است.
این جا، مسجدالاقصاى ایران و نمایشگاه عشق و عرفان است.
این جا، همه اهل دل اند؛ نه از آب و گل.
این جا، چشمها در انتظارند و دلها، امیدوار.
این جا، مى توان نواى لبیک خداوند را شنید، و حجتش را دید.
این جا، همه مست مستند و پایبند پیمان »الست«.
این جا، حرفها را مى توان از نگاهها خواند و آرزوها را، از آه ها.
این جا، همه مى کوشند و لباس تقوا مى پوشند.
این جا، دلها بزرگ مى شوند و اراده ها سترگ.
این جا، همه خوبیها را برمى گزینند و با پلیدیها مى ستیزند.
این جا، هر کس به خود مى آید، در یک شب، ره صد ساله مى پیماید.
این جا، آنچه در دل دارند، در نامه هاى عاشقانه مى نگارند.
این جا، همه اهل تبرى و تولّى اند و در جست وجوى تسلّى.
این جا، سرشار از صمیمیت و صفا وگریه هاى بى صدا است.
این جا، همه مى سوزند و مى سازند و فقط دل به عشق مى بازند.
این جا، بهار در بهار است و لحظه، لحظه اش خوش ترین ایام روزگار.
این جا، تکه اى از آسمان است: »مسجد جمکران«.
ماهنامه موعود -شماره ۳۸