موعود پایگاه اینترنتی موعود
گویند: روزى، ناصرالدین شاه از »ملک الشعرا« درباره معنى این شعر حافظ شیرازى سؤال نمود:
بلبلى برگ گلى خوشرنگ در منقار داشت
واندر آن برگ و نوا خوش ناله هاى زار داشت
علت سؤال شاه این بود که بلبل وقتى به وصال رسد (و برگ گل خوش رنگ) در منقار داشته باشد باید عشق بورزد نه این که ناله زار داشته باشد. ملک الشعرا از جواب شاه عاجز ماند و به »هماى شیرازى« متوسل شد. هما در پاسخ او، در حالتى که در بستر بیمارى بود، نوشت:
صاحبا در حالتى کاین بنده غم بسیار داشت
مطلبى آمد به دستم کان جناب اظهار داشت
گفتى آیا مقصد حافظ چه از این بیت بود
بلبلى برگ گلى خوشرنگ در منقار داشت
نیمه شب غواص گردیدم به بحر ابجدى
تا ببینم این صدف آیا چه در دربار داشت؟
بلبلى باشد على زان رو که‌اندر روزگار
از فراق ایندو تن بس ناله هاى زار داشت
بلبلى برگ گلى شد سیصد و پنجاه و شش
با على و با حسین و باحسن معیار داشت
برگ گل سبز است و دارد او نشانى از حسن
چونکه در وقت شهادت سبزى رخسار داشت
اصل گل سرخ است دارد او علامت از حسین
چونکه در وقت شهادت جبهه گلنار داشت
یادم آمد از حسین و اصغرش در کربلا
برگ گل گوئى که اصغر بود در منقار داشت
این دلیل رؤیتى آنهم حساب ابجدى
مدعى زین نکته بر مى گو چرا انکار داشت×؟
پى نوشت:
× برگرفته از: المخازن، سید عباس کاشانى، ص۴۵۳.
موعود شماره چهل و دو
