دعای غریق

به زودی شبهه‏ای به شما روی خواهد آورد و شما نه پرچمی خواهید داشت که دیده شود و نه امامی‌که هدایت کند. تنها کسانی از این شبهه نجات خواهند یافت که دعای غریق را بخوانند.

دوران غریبی است دوران غیبت. امواج شبهه و فتنه از هرسو رو می‏کند و تا به خود بیایی چون کشتی شکسته‏ها در دل دریای بیکران، حیران و سرگردان دست و پا می‏زنی که آیا دستگیری هست؟ آیا فریادرسی هست؟ آیا کسی برای نجات این غریق بی‏پناه می‏آید؟ امّا همیشه روزنه امیدی هست. از میان تاریکی‏ها، نوری می‏درخشد و تو را به خود می‏خواند که ای غریق دریای فتنه‏ها و ای سرگردان در میان شبهه‏ها، نجاتت را تنها از من بخواه!

 آنچه گفته شد مقدّمه‏ای بود برای حدیثی از امام‏صادق(ع).
عبدالله بن سنان، یکی از یاران امام صادق(ع) نقل می‏کند که روزی آن حضرت خطاب به ما فرمودند:
به زودی شبهه‏ای به شما روی خواهد آورد و شما نه پرچمی خواهید داشت که دیده شود و نه امامی‌که هدایت کند. تنها کسانی از این شبهه نجات خواهند یافت که دعای غریق را بخوانند.
گفتم: دعای غریق چگونه است؟
فرمود: می‌گویی:
یا الله یا رَحمنُ یا رحیمُ یا مُقَلِّبَ القُلُوبِ ثبِّت قَلبِی عَلی دِینکَ.۱
ای خدا، ای بخشنده، ای بخشایشگر، ای کسی که قلب‏ها را دگرگون می‏سازی! قلب مرا بر دینت پایدار فرما.
 بیایید دست‏هایمان را بلند کنیم و از خدا بخواهیم که تا ظهور حجتش قلب‏های ما را بر صراط مستقیم پایدار بدارد و از  در افتادن در امواج فتنه‏ها و شبهه‏های آخرالزّمان نگه دارد.

ماهنامه موعود شماره ۷۹

  پی‌نوشت‌ها:
۱.صدوق، محمّد بن علی بن حسین، کمال الدّین و تمام النعمه، ج ۲، ص ۵۱۲.