عبّاس(ع)، پرنده ی اعلی علیّین

گر جگر خشک شود خشکی لب ها؛ حتمی است
رفتن ناله ی لب تشنه به بالا حتمی است

آب اگر یافت نشد مرگ رباب بی شیر
بر سر درس جگر سوز «الف با» حتمی است

قطره ای آب اگر نذر سر او بکُنند
بر علی اصغرمان معجز عیسا حتمی است

دختر شاه بخواهد؛ احدی مانع نیست
طلب آب کُند؛ ‌ حل معمّا حتمی است

العطش باز اگر بر جگری لطمه زند
مشک اگر پُر نشود؛ مُردن سقا حتمی است

آب اگر موج زند باز هم ایمان داریم
این که او لب نزده بر لب دریا حتمی است

بی کُلَه خود اگر بر سر او گُرز زنند
از روی اسب؛ زمین خوردن آقا حتمی است

نالهٔ «ابنیَ العباسِ» زنی ثابت کرد
این که او شد پسر حضرت زهرا حتمی است

تیر انداز هر آن قدر که ناشی باشد
تیر خوردن به تو با این قد و بالا حتمی است

دست دادی و به تو بال بهشتی دادند
لفظ طیّار تو در جنّت الاعلی حتمی است

گر روی خاکِ بلا، پا بکشی آقا جان
بر حسین بن علی خنده ی اعدا حتمی است

اگر آقا نبَرد پیکرتان را به حرم
تکّه تکّه شدن این قد رعنا حتمی است…

سعید توفیقی