معناى زهرا(س)

روایت مفصلى از امام صادق(ع) در شرح ولادت حضرت صدیقه(س) نقل شده که ضمن آن فرمودند:
وقتى [مولود فرخنده خدیجه به دنیا آمد و] فاطمه دیده به جهان گشود، نورى از او درخشید که تا درون خانه هاى مکه نفوذ کرد و در شرق و غرب زمین هیچ جایى نماند مگر شعاع آن نور در آن تابید.
ابن عماره از پدرش گزارش نموده که گفت:
از امام صادق(ع) درباره حضرت فاطمه(س) پرسیدم که چرا زهرا نامیده شد؟
فرمودند: زیرا هرگاه در محرابش مى ایستاد، نور او براى آسمانیان چنان مى درخشید که نور ستارگان براى اهل زمین.
این فروغ جسم فاطمه(س) است که وقتى در محراب عبادت قرار مى گرفت، روى تابناکش براى فرشتگان و ملکوتیان بدانگونه جلوه و تلألؤ داشت که ستارگان در شب براى زمینیان شکوه و درخشش دارند. از این رو آن بانوى مجللّه زهرا نامیده شد.
ابو هشام گوید:
از حضرت عسکرى(ع) پرسیدم: چرا فاطمه(س) زهرا نام گرفت؟
امام فرمودند:
چون رخسار او در آغاز روز، مانند خورشید که از مشرق سر برآورد و طلوع کند براى امیر مؤمنان(ع) مى درخشید و در نیمروز بسان ماه تابان جلوه گرى مى نمود و هنگام غروب آفتاب همچون ستاره اى روشن مى تابید.
 

موعود شماره ۴۵

همچنین ببینید

شعر و ادب

...

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *