موعود پایگاه اینترنتی موعود
منم بنده اهل بیت نبی ستاینده خاک پاک وصی
بر این زادم و هم برین بگذرم چنان دان که خاک پی حیدرم
سال 79 هم که به نام امام علی، علیه‌السلام، نامگذاری شده بود آخرین روزهای خودش را می‌گذراند. فقط خدا می‌داند که با این ایام چه می‌کنیم. شاید همه اینها فرصتهایی است که حجت را بر همه ما تمام می‌کند و جایی برای عذر و بهانه برای هیچ کس نمی‌گذارد. چنانکه در هیچ دوره‌ای از حیات این دیار به اندازه امروز قدرت و امکانات و همراهی مردمی و یکپارچگی ملی و بخت رام در اختیار شیعیان اهل بیت، علیهم‌السلام، نبوده است.
از اولین روزهای اعلام این سال به نام آن امام عزیز چنانکه مرسوم همه سازمانها و ادارات رسمی کشور است سیل پوسترها، تراکتها، اعلامیه‌ها در کنار صدها و هزارها مقاله و کتابچه و تابلوهای تزئینی و صدها نمونه دیگر از این دست از زمین و آسمان این دیار باریدن گرفت. شاعران و نویسندگان به خلق آثار ادبی و آهنگسازان به ابداع نغمه‌ها پرداختند و رسانه‌ها با رقابتی سخت سر در پی چاپ و عرضه مجموعه‌ای از مقاله‌ها و سخنرانیها و…نهادند و در کنار اینهمه، مردم شنونده‌ای مات و حیران شدند و به رسم و شیوه سنتی خود در هر صبح و شام یا علی گویان دست بر زانو زدند و از جا برخاستند. یا علی گویان کمرها را سفت بستند و در هوای معاش و رفع حوائج راهی کوچه و خیابان و شهر شدند. در این میان هیچکس نپرسید بحقیقت در لابلای اینهمه تبلیغ و نشر برای سال امام علی، علیه‌السلام، چه کردیم؟ علی، علیه‌السلام، هیچ نیازی به ما ندارد، مستغنی از همه تعریفها و تمجیدهاست. او، در خانه خدا زاده شد. سر در طریق آیین نبی رحمت، صلّی‌اللهعلیه‌وآله، نهاد، همه شریعت نبی را پاس داشت تا آنگاه که با هزاران زخم آشکار و نهان در محراب عبادت کشته «عدالت» خویش شد. شاید اگر از آن بزرگوار سؤال می‌شد که در این سال و یا همه سالهایی که در تحت حمایت و ولایت امام عدل، حضرت صاحب‌الامر، صلوات‌الله‌علیه، به سر برده و می‌بریم چه می‌بایستمان کرد تا بحقیقت نام خود را در فهرست «پاسداران حریم ولایت و امامت» ثبت کنیم جوابی شگفت می‌شنیدیم.
شاید اگر پیش و بیش از هر تصمیم و عمل همه همّ خود را مصروف آن می‌ساختیم تا در میان همه آراء و سنتها و سیره آن امام همام عبارتی، کلامی و فرمانی را بیابیم که عام و شامل و جامع باشد و همه مناسبات فردی و جمعی را در همه ساحات مادی و فرهنگی در برگیرد مواجه با «عدالت» می‌شدیم. چه او خود امام عدل بود. چنانکه این سیره عدالتخواهی او تا آخرین حلقه از زنجیره ولایت و امامت یعنی امام عدل، حضرت بقیه‌الله‌الاعظم، علیه‌السلام، ادامه می‌یابد. بواقع ظلم، همه مسلمین را پس از پیامبر از آبشخور عدالت دور ساخت. بسط آن همه مناسبات را فاسد نمود و استمرار تیرگی ظلم موجب بروز فتنه‌های آخرالزمان و غیبت طولانی امام مهدی، علیه‌السلام، شد. تا به آن روز که دیگر بار «ذوالفقار علی» از نیام زمان بدر آید و عدالت را دیگر بار احیاء نماید. حال باید پرسید وظیفه ما در سال علی مرتضی، علیه‌السلام، چه بود؟
تنها سردادن شعار عدالت و مدح عدالتخواهی یا تصمیم راسخ و عملی برای حذف ظلم و بی‌عدالتی در میان همه مناسباتی که موجب دوری از سیره و سنت ائمه هدی، علیهم‌السلام، شده است؟
کدامیک از سازمانهای رسمی و غیر رسمی ما برای شروع و اجرای این سیره بخشنامه‌ای صادر نمود؟ کدامین حقوق ضایع شده فردی و جمعی مردم این سرزمین را شناسایی و در قالب لایحه و قانون و بخشنامه تدوین کردیم؟ کدامین مجری و مدیر و مسؤول را که در پی خیره‌سری و تمامیت خواهی و نابجا بر مسند امر و امضا تکیه زده به نام امام عدل عزل کرده و خانه‌نشین ساختیم؟
کدامین دستورالعمل برای شناسایی مردان و زنانی که در عین داشتن توانایی، خلاقیت و استحقاق، گوشه عزلت گزیده و یا بعمد خانه‌نشین شده‌اند صادر شد؟ و کدامین فهرست برای گزینش صالحان در اختیار زمامداران قرار گرفت؟
کدامین طرح و پروژه را برای تحکیم خانه عدل طراحی و کدامین را به جرم عدول از عدالت تعطیل کردیم؟ کدامین بخشنامه برای استیفاء حقوق مادی و معنوی مردم از میان اموال غاصبان اموال عمومی صادر شد؟ چه تعداد محکمه برای بازخواست از حیف و میل کنندگان حقوق عمومی مسلمین تشکیل شد؟
در نظام آموزشی رسمی و جاری که عهده‌دار تربیت میلیونها کودک و نوجوان است چگونه نگریستیم؟
آیا تمهیدی برای بسط فرهنگ و ادب ولایی در لابلای متون رسمی و آموزشی فراهم آمد؟
آیا سرفصلهای نابجایی که فرهنگ اهل ظلم و شرک غربی را که موجب بسط از خود بیگانگی، دوئیت، تعاریف بی‌مبنا و انحرافی، نگرشهای ملحدانه به عالم و آدم و امثال اینها می‌شوند شناسایی و حذف شدند؟
آیا تمهیداتی برای تمرین عدالتخواهی و عدالت گستری در میان نوجوانان و جوانان مهیا شد؟
مگر جز این بود که همه کارگزاران و نمایندگان امام ملزم به رعایت حق و عدالت بودند تا آنجا که آنان را به عتاب از نشستن بر خوان اغنیا بر حذر می‌داشت، با چشمان باز همه اعمال و حرکات و دستوراتشان را زیر نظر می‌گرفت تا مباد که حقوق مظلومی، بیوه‌زنی و درمانده‌ای ضایع شود حتی اگر پیرزنی یهودی و غیر مسلمان باشد؟
جای آن نیست که پرسیده شود چگونه سیره امام علی، علیه‌السلام، در صحن مجلس نمایندگانف مردمف تشنه دلجویی و عدالت این دیار جاری شد؟ کدامین طرح و لایحه برای کاستن از امکانات ویژه نمایندگان تصویب گردید و کدامین قانون برای حراست از بیوه‌زنان و ماندگان در بند فقر و سختی به تصویب رسید؟
علی، علیه‌السلام، کشته عدالت بود. همه چیز را در سر جای خویش می‌نهاد و از ظلم تبری می‌جست. آیا شهرسازان و گردانندگان امور شهری و مدنی مصادیق ظلم را در لابلای نظام شهرسازی، معماری و سایر موارد مرتبط با این امر شناسایی کردند؟ و یا آنکه به جای این وظیفه مهم چونان سایر سازمانها از طریق روابط عمومی‌ها سردر ادارات را مزین ساختند و شیرینی و نقل توزیع کردند؟
علی، علیه‌السلام، در میان خاطر و صفحه قلب مردم این دیار معنی ویژه‌ای دارد. معنی خاصی که با هیچ تجمل خواهی و فزون‌طلبی سازگار نیست.
ای کاش بسیاری از مسؤولان و مدیران رسمی و غیر رسمی در این سال عهد می‌بستند که چونان علی سهمی بیش از آنچه که عموم مردم دریافت می‌کنند دریافت نکنند و به دیگری نیز نپردازند.
ای کاش عهد می‌بستند چونان همه مردم با لباس ساده، اتومبیلی ساده و سفره‌ای ساده زیست کنند.
ای کاش چونان مردی که به فرمان امام مهدی، علیه‌السلام، محل نشستن خود را دهلیز خانه قرار داد تا همگان بدو دسترسی داشته باشند در را می‌گشودند تا فریاد و ندای مظلومان را بشنوند.
سال امام علی وقتی آغاز می‌شود که دریافت شود علی در کلمه «عدالت» خلاصه می‌شد.
سردبیر
ماهنامه موعود شماره 24
