حرمت مؤمن

خداوند مؤمن حقیقی را بسیار دوست می‌دارد. در دستورات اسلام به رعایت حرمت و عزّت مؤمن سفارش بسیاری شده است که به برخی از آنها اشاره می‌شود:

خداوند عزّوجل می‌فرماید:«هر کس دوست مرا سبک بشمارد، با من در جنگ است. من در کمک به دوستانم بسیار سریع عمل می‌کنم.»

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: خداوند در روز قیامت یکی از بندگانش را سرزنش می‌کند و می‌فرماید:«ای بنده من! چرا من که مریض شدم به عیادتم نیامدی؟!»
بنده می‌گوید:« سبحانک! خداوندا تو منزّهی از اینکه بیمار شوی.»
خداوند می فرماید:«برادر مؤمن تو مریض شد اما تو او را عیادت نکردی. به عزت و جلالم قسم اگر به عیادتش رفته بودی، مرا آنجا می‌یافتی، آن‌گاه من هم حوائج تو را برطرف می نمودم. چرا که من با کسانی که بندگان مؤمن مرا عزیز می‌دارند،
مهربان هستم.»

امام صادق علیه السلام فرمود:«حرمت مؤمن از حرمت کعبه بیشتر است.»
و نیز فرمود:«خداوند هر کاری از مومن را به خودش واگذار کرده جز اینکه اجازه نداده که خود را ذلیل کند. آیا نشنیده اید که خداوند سوره منافقین، آیه ۸ می‌فرماید:«خدا و پیامبرش و مؤمنین عزیز هستند.» پس مؤمن همیشه عزیز است و هرگز زیر بار ذلت نمی‌رود، بلکه از کوه هم پا برجاتر و مستحکم تر است. حتی کوه هم با کلنگ از جا کنده می‌شود ولی مؤمن هرگز از دینش کاسته نمی‌گردد.»
رسول خدا فرمود:«خداوند عزّوجل مؤمن را از عظمت جلال و قدرت خودش آفرید.»
و نیز فرمود:«هر کس مؤمنی را خوار بشمارد، خداوند او را خوار می‌کند.»
و نیز فرمود:«هر کس مؤمنی را به علت تنگدستی‌اش کوچک بشمرد، خداوند در روز قیامت رسوایش می‌گرداند.»

منابع:
بحار الانوار، ج ۶۷، باب اول/ از ص ۶۰ تا ۷۳.
بحار الانوار، ج ۷۵، باب ۵۶/ ص ۱۴۲ تا ۱۴۷.