از قنوت عارفان

پروردگارا! بزرگ مصیبتى بر ما فرود آمده و سخت درمانده گشته ایم. پرده از کارهامان برداشته شده و امید، خانه دلهامان را ترک گفته است.
خداى من! زمین تو با همه وسعتش برما شوریدگان، تنگ آمده و بیکران آسمانت، مهر خود را از ما دریغ مى دارد.
اى بزرگ ترین! جز تو، ما را یاورى نیست، و جز تو، شکوه هامان را خریدارى نیست.
الها! در هر سختى و آرامش تکیه گاهمان، لطف بى منتهاى توست.
عزیزترینم! راحت سلام ات را بر جان محمد و آل او که صاحبان امر تواند بنشان. آنان که اطاعتشان را بر ماامر فرمودى و جایگاه بلندشان را فرارویمان نمایاندى.
حکیما! تو را به استوارى مقام و منزلت اینان سوگند مى دهم که در چشم برهم زدنى – و کمتر از آن – گشایشى عطا فرمایى.
جانان من! اى محمد و اى على، اى على و اى محمد! یاریم نمایید که یاریگرى شما مرا بس است.
مولاى من! اى صاحب زمان!
اینک و زودتر از زود، فریادم را پاسخ ده که تنها فریادرسم تویى.
وجودم را دریاب که تنها یابنده ام نیز تویى.
اى مهربان مهربانان! به حق محمد و پاکان بیت او، چنین فرما.
دعاى فرج امام عصر(ع)

 

ماهنامه موعود- شماره ۳۹

همچنین ببینید

شعر و ادب

...

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *