مرواریدهاى غلتان

نیستى من ز هستى من است، پس هستى من ز نیستى است. یعنى تا وقتى هستى و شؤوناتى براى خود قائلم، ارزشى ندارم. اما وقتى هستى و شؤوناتى براى خود قائل نیستم با ارزشم.
عبد چون پیدا شود هیچ نمى ارزد وقتى گم شد ارزشمند است.
خدا پیدایى است که هرگز پنهان نبوده و نخواهد بود یا »غالباً من فرط الظهور« اى کسى که از شدت پیدایى پنهانى. حضرت ولى عصر(عج) در مناجات رجبیّه مى فرمایند:
یا باطناً فى ظهوره و ظاهراً فى بطونه و مکنونه. اى خدایى که در عین ظهور و پیدایى، پنهان و مخفى هستى و در عین پنهان و مخفى بودن، ظاهر و آشکارى.
خدا و پیامبر و ائمه و مؤمنین همه مؤمنند. المؤمنون کنفس واحده. این معنى احد سوره قل هواللَّه احد است. به احد که رسید خلقت و دنیإ؛ و برزخ ختم شد و قیامت صغرى آمد. قیامت صغرى ظهور حجت خداست و همسایه قیامت کبرى است.
هستى و جمال خدا براى کسى هستى و جمال نگذاشت.
ان مع العسر یسراً. عسر تاریکى و ظلمت نفس است. اگر درست نگاه کنى در نفست خدا را خواهى دید.
هر صفت خوبى را هر چه هم که زیاد در وجودت پیاده کنى، باز خدا بالاتر از آن است. شاکر شوى خدا شکور است، غفار شوى، خدا غفور است…
هر کس گرفتار است، گرفته یار است.
شکایت خدا را به خدا کردن ایمان محض است، شکایت مخلوق را به خدا کردن شرک است. شکایت مخلوق را به مخلوق کردن کفر محض است.
به نقل از مصباح الهدى
مهدى طیّب
 

 موعود شماره سى وپنج