رباعیات انتظار

رُباعیّات انتظار

بر آمدنت جهان تفأل زده است
خورشید دوباره بر زمین پل زده است
برخیز و بیا که در قدومت، حتّی
پاییز به گیسوی خودش گل زده است
٭٭٭
ای کشف و شهود عشق، پیشینۀ تو
آتشکدهای ز شور در سینۀ تو
خورشید، مجاز و آسمان، ظرف مجاز
در صبح چراغانی آدینۀ تو!
٭٭٭
با آبی آب و چلچراغی در دست
با یک دل بیقرار و شوری سرمست
از شوق زیارت تو حتّی پاییز
مانند بهار طاق نصرت زده است!
٭٭٭
بر لوح غمین دل، شکرخنده ز توست
جام غزل و نشاط، آکنده ز توست
ما راهسپار جادّۀ امروزیم
ای وارث ذوالفقار! آینده ز توست
٭٭٭
زهرا محدّثی خراسانی