سرمقاله

السلام علیک یا ابا صالح المهدى
… در آخرین هفته از اسفند ماه به دعوت گروهى از دانشجویان براى ایراد سخنرانى راهى مشهد شدم. عنوان سخنرانى را «استراتژى انتظار» اعلام کرده بودند، موضوعى که یکبار در یکى از مجلات بدان اشاراتى داشتم، مشاهده نوعى «انفعال » و ایستایى در عمل و نظر بسیارى از جوانان خوب و مؤمن و صدیق انگیزه اى بود تا به طرح این موضوع بپردازم هرچند على رغم ساعتها گفتگو هنوز در اجمال خود مانده و بتفصیل بیان نشده است.

متاسفانه تمامى «معتقدات، آداب و مناسبات مادى » مسلمین بویژه شیعیان در تیر رس حملات سازمان یافته غرب استکبارى و پیروان آنها (از میان خیل روشنفکران و روشنفکر نمایان) قرار گرفته و ضربات این تازیانه شیعیان را بیشتر از دیگران آزرده است چه، باورى دیرینه درباره ظهور مردى که ظلم را از عالم مى پراکند و تمناى بسط عدالت، این جماعت را از استحاله نام در فرهنگ بیگانه و تن سپردن به ابتذال جارى در امان نگه داشته و از آنان نیرویى بزرگ در مقابل طرحهاى استعمارى ایجاد کرده است. اما، جاى طرح این نکته خالیست که; به دلایل مختلف امکان شناسایى کفر و شرک جارى در عصر حاضر (قرن بیستم) فراهم نشده و عموم جوانان از درک رابطه میان صورت تمدن غربى و سیرت فرهنگى و ماهیت نظرى آنان عاجزند. از همین رو (به تبع تبلیغات جارى) ناخواسته در جستجوى راهى براى منطبق ساختن دریافتها و احکام دینى با فرهنگ و مدنیت غربى اند و فرض در افکندن طرحى نو در عالم را از نظر دور داشته اند.

شاید در اجمال ماندن تعالیم و معتقدات دینى و مبدل نشدن آن باورها به فرهنگى فراگیر موجب بوده تا امکان بروز و ظهور آن معتقدات در مناسبات مادى فراهم نیاید و در ظاهر چنین به نظر رسد که آن تعالیم از کارکردى واقعى برخوردار نیستند.

از همین رو، نوعى انفعال در میان جوانان خوب و مخلص ساکن در سرزمین بزرگ اسلامى آشکار شده که در سیر اکمالى خود میدان تردید و تشکیک درباره تعالیم کتاب آسمانى و دریافتهاى ائمه معصومین، علیهم السلام، را مى گشاید. شاید از همین روست که گفتگو از «استراتژى انتظار» شنونده جوان را با انبوهى از سؤالها روبرو مى سازد.

گفتگو از «استراتژى انتظار» گفتگو از یک «عهد» یا بهتر بگویم «تجدید عهد» است. بهمان سان که همه چیز با عهدى که مى بندیم آغاز مى شود. همه دوستیها، همه معاملات، همه نظریه ها و…

این «تجدید عهد» در تمامى هستى خود را مى نمایاند حتى در «بهار». چنانکه در آغاز سال عهدهاى فراموش شده، تجدید مى شوند و علایق گسسته شده پیوند مى خورند.

آیا «حج » چیزى جز رجعت بنده دور شده به مولایش و تجدید عهد او با صاحب اختیارش است. رمیده اى که باز مى آید تا «عهد» خود را نو کند.

و آیا «غدیر» خود عین «عهد بستن » نیست. عهد با انسانى کامل و ولى اى مرشد که حجت بود و واسط میان خالق و مخلوق، تا آدمى همواره در میان «عهد» بماند و با مغناطیس دوستى و ولایت از خوان گسترده اش بهره مند شود. گفتگو از «استراتژى انتظار»، آغاز تجدیدعهد با مردى است که منتظران در هر صبحگاه با این عبارت عهد خود را با او تازه کنند:

«تازه مى گردانم با او در این وقت از صبحگاهان عهدى و بیعتى را که امید دارم هیچ چیز آن را نگسلد» و…

«استراتژى انتظار» آغاز گفتگو از «مقصد» و نقطه مطلوب امیر و ولى اى است که خیل سپاهیانش را به آنسو مى خواند. آرزویى و آرمانى که همه قواى نهفته را گرد مى آورد و تمناهاى خرد و کوچک و تفرقه افکن را زایل مى سازد تا همه نفوس در زیر چتر آن آرزوى متعالى و بزرگ گرد آیند. جاى تاسف است که خصم آرزوى سلطه بر سرزمین واقع در میان نیل تا فرات را مبدل به مقصد و مطلوب قوم خود ساخته و براى تحقق استراتژى خود همه مناسبات فرهنگى و مادى خود را سامان داده و صنایع، اقتصاد، سیاست و تعلیم و تربیت فرزندان خود را طراحى کرده است. اما، ما طى سالهاى گذشته به دلیل غفلت از «استراتژى ویژه شیعیان در عصر غیبت » هرچند صباح حول یک استراتژى کوچک و حقیر درمانده ایم استراتژى توسعه اقتصادى، توسعه فرهنگى، توسعه سیاسى و مباحثى از این قبیل از همین روست که همه مناسبات ما در هم ریخته اند و از سالهاى اولیه انقلاب دور افتاده ایم. گفتگو از استراتژى انتظار، باب گفتگو از نحوه رفتن را هم مى گشاید. رفتن به سبک و روش منتظران. در هواى مردى که عهد را با او تازه کرده ایم; شاید که فیض دیدارش را بیابیم و فیض دستگیرى اش را، فیض رهبرى اش را و فیض ظهورش را که جملگى در گرو بیدارى، آمادگى و تجدید عهد ماست.

«رفتن » در هیات سلوک فردى نمى ماند، «رفتن به سبک و سیاق منتظران » در این گفتگو مبدل به شیوه اى مى شود براى شهرسازى، براى معمارى، براى دگرگون کردن نظام اقتصادى و بالاخره «رفتن » براى تربیت نسل جوان بگونه اى که در عرصه زمین چون منتظر زندگى کند و عهد خود را نگسلد.

گفتگو از استراتژى انتظار، گفتگو از معنى فراموش شده زندگى است.

با عرض تبریک تقارن اعیاد غدیر، قربان و نوروز، امید آن داریم که مقدمات جدید عهد راستین فراهم آید. تجدید عهد با او که ربیع الانام است. والسلام

سردبیر

ماهنامه موعود شماره ۱۳

Check Also

ایرانی و ایران فرهنگی 310x165 - فرهنگ ایرانی و ایران فرهنگی

فرهنگ ایرانی و ایران فرهنگی

۱. قلمرو فرهنگی ایران بزرگ دانش‌آموزان در مدارس، جغرافیای خاکی ایران را، منحصر در ۱۶۴۸۰۰۰ …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *