شیعه در عصر غیبت

شیعه – در وصف شیعیان، حضرت علی بن الحسین(ع) فرمودند:
«ولی خدا، وصی دوازدهم رسول خدا(ص) و آخرین امام پس از او، غیبتی خواهد داشت که مدت آن به طول می‏‌انجامد.

برترین اهل هر زمان

ای اباخالد! همانا اهل زمان غیبت او که معتقد به امامتش و در انتظار ظهورش باشند، برترینِ اهل هر زمان هستند؛

زیرا که خدا – که یادش بلند مرتبه است – آن چنان بهره‏‌ای از عقل و فهم و معرفت به ایشان عطا کرده که غیبت در نزد آنان به منزله مشاهده است، و آنان را در آن زمان در رتبه مجاهدان شمشیرزن در رکاب رسول خدا(ص) قرار داده است.

ایشان صاحبان راستین اخلاص و شیعیان بر حق ما و داعیان به سوی خدا در نهان و آشکارند.»

امام سجاد(ع) ، در این حدیث شریف، مؤمنان زمان غیبت را – که منتظران ظهور امام(ع) هستند «برترینِ مردمِ همه زمان‌‏ها» خوانده است و می‏‌دانیم که در بیان امام معصوم(ع)، اغراق و مبالغه وجود ندارد.

برادران حضرت رسول(ص) در آخر الزمان

در روایتی از رسول خدا(ص) آمده است که فرمودند:
«بوی خوشِ بهشت از طرف قَرَن می‏‌وزد».

کسانی که در زمان غیبت امام عصر، ارواحنا له الفداء، به امامت حضرتش ایمان آورند و ظهور او را انتظار کشند، یادآور اویس قرنی و ایمان والای او هستند.

رسول خدا(ص) این بزرگواران را «برادران» خود، خوانده و در وصف ایشان فرمودند:
«به سیاهی (نوشته) روی سفیدی (کاغذ) ایمان می‌‏آورند.»

با شما دوستیم و با دشمنتان, دشمن!

همراهی ائمه(ع) وصف بی‌‏نظیری است که در کلام امام کاظم(ع) در توصیف شیعیان در عصر غیبت آمده است.

ایشان می‏ فرمایند:
«خوشا به حال شیعیان ما!
آنان که به ریسمان ما در غیبت قائم ما چنگ زنند، و بر ولایت ما و بیزاری از دشمنان ما پابرجا باشند.

آنان از مایند و ما از ایشان.

آنان به راستی ما را امام خود پسندیده‌‏اند و ما نیز ایشان را [به عنوان] شیعه خود پسندیده‌‏ایم. پس طوبی برای آنان که چه سعادتمند و خوشبخت‏‌اند!

به خدا سوگند، آنان در روز قیامت با ما و در مراتب ما خواهند بود.»

از روایت ارزشمند امام موسی کاظم(ع) می‏‌توان به رمز شیعه بودن حقیقی که سه نکته مهم اشاره شده در روایت است، پی برد:

۱. تمسک به ولایت ائمه اطهار(ع) در زمان غیبت امام زمان(ع)
۲. تولی، دوستی حقیقی با دوستان اهل بیت(ع)
۳. تبری، دشمنی با دشمنان اهل بیت(ع)

که شرط استمرار، برای هر سه ویژگی یک اصل جدایی‌‏ناپذیر است.
همان گونه که خدای تعالی در قرآن کریم، سوره مجادله، آیه ۲۲ می‌‏فرمایند:

«هیچ قومی را که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند نمی‌‏یابی که با دشمنان خدا و رسولش دوستی کنند.»

اقرار یک شیعه

شیعه حقیقی خود نیز در فرازی از زیارت جامعه کبیره ، از زبان امام معصوم(ع) خطاب به آن خاندان پاک عرضه می‌‏کند:

«خدا را و شما را گواه می‌‏گیرم که به شما و به آنچه شما به آن مؤمنید ایمان دارم؛

و به دشمنان شما و آنچه که شما بدان کافرید، کافرم…

دوستدار شما و دوستان شما هستم؛ با دشمنان شما خشمگین و با آنها دشمنی می‏‌ورزم…

فرمانتان را انتظار می‏‌برم و چشم به راه دولتتان هستم».

همچون رمه بی چوپان

در روایتی از امیر مؤمنان(ع) به اوصاف حال و روز شیعیان در غیبت امامشان اشاره شده و علاوه بر آن حضرت از پاداش عظیم آنان در بهشت و در نزد خودشان یاد می‌‏کنند.

ایشان می‌‏فرمایند:
«برای قائم(ع) غیبتی است که مدتش بسیار طولانی است. گویی شیعیان را با چشم خود می‏‌بینم که همچون گوسفندان بی‌‏شبان به دنبال چراگاهی می‏‌گردند و نمی‌‏یابند.

آگاه باشید! کسی که آن روز بر دین خود ثابت قدم باشد، قلبش از طولانی شدن غیبت امامش به قساوت نمی‌‏گراید و در روز رستاخیز در بهشت با من و در مقام من است.»

خوشا به حال مومنان گمنام!

خوشا به حال آن شیعه مؤمنی که امیرمؤمنان(ع) که در توصیف ویژگی‌‏هایش چنین می‏‌فرمایند:

«و آن زمانی است که در آن نجات نمی‌‏یابد؛ مگر مؤمن گمنام ، که اگر حضور داشته باشد، شناخته نمی‌‏شود و اگر غایب باشد کسی از او سراغ نمی‌‏گیرد.

آنها مشعل‏‌های هدایت و ستارگان روی زمین هستند که از سخن چینی، جاسوسی و تفرقه افکنی به دور هستند.

خداوند درهای رحمتش را بر روی آنها می‌‏گشاید، و غم‌‏های نعمتش را از آنها بر طرف می‌‏سازد.»

دو بال استواری در عصر غیبت

امام صادق(ع) در روايتي شرط استواری بر اعتقاد به امامت حضرت مهدی(ع) را يقين و شناخت محكم مي‏‌دانند.

ايشان مي‌‏فرمايند:

«بر امامت او استوار نمي‏‌ماند، به جز كسي كه يقينش بسيار قوي، و شناختش بسيار مستقيم باشد.»

ایمان به حضرت مستور

به راستی چه وصفی زیباتر از وصف پیامبر(ص) درباره شیعیان آخر الزمان است که در حق آنان می‏‌فرمایند:

«والاترین مردم از نظر یقین ، قومی هستند در آخرالزمان، که پیامبر(ص) را درک نکرده‏‌اند و حجت خدا از آنها مخفی شده، آنها به مركب سیاه روی کاغذ سفید، ایمان آورده‏‌اند.»

دنیای مؤمنان در غیبت

امام باقر(ع) در وصف شیعیان فرمودند:

«کسی که خداوند او را با این امر (امر امامت در دوران غیبت) آشنا ساخته، او را چه باک از اینکه در قله کوهی زندگی کند و از گیاه زمین ارتزاق کند، تا مرگش فرا رسد.»

در این حدیث شریف، بی ارزش بودن زرق و برق دنیا در چشم مؤمن منتظر ، و در اولويت قرار گرفتن اعتقاد به امامت و انتظارـفرج و شرط بودن آن در صحت و قبولی اعمال بیان شده است.

آزمون خداوند مؤمنان در عصر غیبت

پیامبر اکرم(ص) در روایتی با اشاره به امتحان خداوند متعال درباره شیعه و اعتقاد محکم قلبی آنان چنین می‏فرمایند:

«مهدی از اولاد من است، خداوند به وسیله او مشرق‏ها و مغرب‏های زمین را فتح می‏کند.
مهدی همان است که از دوستان خود ناپدید می‏شود، یک ناپدید شدنی که بر اعتقاد خود در امامت استوار نمی‏ماند، جز کسی که خداوند دلش را برای ایمان آزموده است».

پیامبر اکرم(ص) همچنین فرمودند:
«مدتی از شیعیان خود غایب می‏شود، که در آن مدت کسی بر اعتقاد خود در ولایت او ثابت نمی‏ماند، به جز آن کس که خداوند دلش را با ایمان آزموده باشد

این از اسرار پوشیده و رازهای مخفی حضرت احديت است، آن را از غیر اهلش پوشیده بدار.»

 دست مؤمنان در عصر غیبت بسته است!

پیامبر اکرم(ص) در حدیثی شرایط شیعیان در عصر غیبت را این چنین توصیف می‏فرمایند:

«در آن ايام قلب مؤمن در درون خود آب می‏شود، آن چنان که نمک در آب ذوب می‏شود.

زیرا منکرات را می‏بیند و قدرت جلوگیری و تغییر آن را ندارد.

مؤمن در میان آنها با ترس و لرز راه می‏رود، که اگر حرف بزند او را می‏خورند، و اگر ساکت شود از غصه می‌میرد (دق می‌کند).»

ادامه دارد

منبع : موعود  شیعه در عصر غیبت 

همچنین ببینید

ماهنامه موعود شماره 278

شماره ۲۷۸ و ۲۷۹ ماهنامه موعود با امکان دسترسی دیجیتال منتشر شد

مجله موعود در بیست و نهمین سال فعالیت خود نشریه چاپی خود را با دسترسی …

یک نظر

  1. سلام !
    در روزهائی که به نیمه شعبان نزدیک شده ایم . روایتهای بیشتری را در مورد رویدادهای آخرالزمانی درج کنید .

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *