موعود پایگاه اینترنتی موعود
به گزارش موعود به نقل از خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، حجت‌الاسلام امیر محسن عرفان، در بیست و هفتمین نشست ماهانه مهدویت که با موضوع “نقش زنان عاشورایی در جامعه منتظر” برگزار شد، بیان کرد: عاشورا دانشگاه بزرگ انسان سازی است.
وی اضافه کرد: برخورد ما با حادثه کربلا باید برخوردی معرفتی و عمیق باشد و با آگاهی از مفاهیم اصلی قیام امام حسین(ع) از جریان عاشورا درس گرفته و هیات‌های عاشورایی و محافل عزاداری را به محافل و مجالس انسان سازی تبدیل کنیم.
وی تصریح کرد: بر خلاف سایر جنگ‌های طول تاریخ اسلام و بشریت، در واقعه عاشورا زنان نقش پررنگی در حوادث حین جنگ و بعد از جنگ بر عهده داشتند که از کنار این مساله نباید به سادگی گذشت و باید این حضور و عملکرد زنان عاشورایی به عنوان بهترین الگوهای زنان برای جامعه منتظر مطرح شود.
عرفان عنوان کرد: حضرت زینب (س) و زنان پرورش یافته در مکتب تربیتی اهل بیت (ع) بهترین الگوهای زنان عاشورایی به شمار می‌روند که زنان باید از آنها الگوبرداری کنند، از این‌رو معرفت به امام زمان خویش به عنوان بالاترین و بهترین خصوصیات زنان عاشورایی است در نتیجه معرفت حقیقی نسبت به امام زمان، اصلی‌ترین خصوصیت یک زن عاشورایی است.
وی توضیح داد: جامعه شیعی منتظر، نیازمند چنین زنان با معرفتی است و زنان عاشورایی با درک بالا و معرفت حقیقی نسبت به امام زمان (عج) خویش، باعث خلق چهره‌های بی بدیلی در جریان عاشورا شدند، از این رو مهدی باوری به شرکت در همایش، احیاء و شب زنده‌داری، عزاداری و جشن گرفتن نیست، بلکه مهدی باوری باید در اخلاق و رفتار انسان نمود پیدا کند تا جامعه مهدوی شود.
این پژوهشگر مرکز تخصصی مهدویت قم تصریح کرد: نقش زنان عاشورایی، نقشی بی نظیر بود و این زنان با تقویت روحیه مردان، دفاع از امام، پرستاری از مجروحان و پیام رسانی بعد از واقعه عاشورا به وظیفه خویش در قبال این واقعه عمل کردند.
وی توضیح داد: حضرت زینب (س) با عمل خویش انتظار را به بهترین وجه ممکن معنا کرد و نمونه‌ای از یک زن منتظر را ارائه داد که در طول تاریخ همتا ندارد، البته در طول دفاع مقدس نیز زنانی وجود داشتند که دارای روحیات زنان عاشورایی بودند که نمونه آن مادری بود که بر خلاف میل طبیعی یک مادر که همیشه سلامت فرزند خویش را آرزو می‌کند هنگامی‌که سر بند یا زهرا را بر پیشانی فرزندش بست به او گفت” پسرم سلام مرا به حضرت زهرا(س) برسان” و این یعنی فرزندم در جبهه حق مبارزه کن.
عرفان اعلام کرد: ایمان حضرت خدیجه (س) ایمانی از روی اختیار و انتخاب بود و خود به سمت پیامبر (ص) رفت، زیرا در مباحثاتی که با پسر عمویش ورقه بن نوفل داشت فهمیده بود که پیامبری در آخرالزمان در حجاز ظهور خواهد کرد و منتظر این پیامبر بود و هنگامی‌که گم شده خویش را یافت به سمت او رفت و خالصانه خود را فدایش کرد.
وی توضیح داد: امروزه در دنیایی زندگی می‌کنیم که در سراشیبی سقوط اخلاقی و اجتماعی حرکت می‌کند و نیاز جامعه ما به الگوهای نمونه به مراتب از پدران و مادران و زمان‌های گذشته بیشتر بوده و در حقیقت نیاز به اخلاق و الگوی عاشورایی داریم تا از سقوط خود جلوگیری کنیم چراکه دشمن در نظم نوین جهانی که توسط غربیان پی ریزی شده است، مردان و زنان را قربانی لذات و شهوات خود کرده است.
عرفان افزود: شناخت و معرفت به دو نوع شناخت شناسنامه‌ای و شناخت معرفتی و حقیقی تقسیم می‌شود که شناخت شناسنامه‌ای برای همگان میسر است به طوری که هر کسی می‌تواند با یادگیری نام و نسب به این شناخت دست یابد؛ در طول تاریخ هم شاهد هستیم که متأسفانه بیشتر شناخت افراد از ائمه هم محدود به این شناخت شده و به شناخت حقیقی دست نیافته‌اند که در حادثه عاشورا این موضوع عیان است، چراکه افرادی چون شمر تنها شناخت شناسنامه‌ای از امام حسین(ع) داشتند.
وی عنوان کرد: تا زمانی که معرفت حقیقی برای انسان حاصل نشود امکان ندارد که بتوان وظیفه اصلی خویش را انجام داد و این معرفت هم نسبت به امام زمان خویش دارای جنبه‌های گوناگونی است.
عرفان گفت: مقدم داشتن نظر امام در همه کارها به عنوان نخستین نشانه معرفت حقیقی نام برد، یعنی ارجح دانستن نظر امام در همه زمینه‌های زندگی فردی و اجتماعی، نخستین نشانه معرفت حقیقی است در واقع یک عارف حقیقی به حق امام باید در همه جنبه‌های زندگی خویش از همسرداری و تربیت فرزند گرفته تا ادای تکالیف شرعی به دنبال رضایت امام باشد.
وی خاطرنشان کرد: احساس حضور همیشگی در محضر امام دومین نشانه معرفت حقیقی است و اگر فردی نسبت به امام زمان خویش معرفت حقیقی داشته باشد همیشه و در همه حال خود را در محضر امام می‌بیند و معتقد می‌شود که هر حرف و عملی را قبل از هر فردی امام می‌شنود و می‌بیند حال اگر این معرفت حقیقی حاصل شد فرد مواظب گفتار و رفتار خویش می‌شود.
این کارشناس مرکز تخصصی مهدویت قم اضافه کرد: در چنین خانواده‌ای مهدی باوری جریان دارد و جریان خداسالاری در این خانواده حاکم است و در این باور مرد و زن دو بال پروازی هستند که همزمان و با همدیگر به سوی ذات الهی پرواز کرده و همراه هم به درجات بالای انسانیت اوج می‌گیرند.
وی بیان کرد: در میان نظریات متفاوتی که بین ملل مختلف در مورد منجی آخرالزمان وجود دارد تنها منجی که در جامعه حضور دارد وجود امام زمان(عج) و منجی شیعیان است و این یکی از تمایزات جامعه شیعی و لزوم تشکیل جامعه منتظر است.
عرفان تصریح کرد: در بحث رهبری جامعه و ظهور منجی به سه عامل رهبری، قانون و زمینه ظهور نیازمندیم که رهبر جامعه و منجی متولد شده و در جامعه حضور دارد، قانون مورد نیاز هم کتاب آسمانی است و تنها تکه‌ای که این پازل را تکمیل می‌کند فراهم کردن زمینه‌های ظهور است تا منجی آخرالزمان شیعه از پس پرده غیب بیرون آمده و جامعه را به فلاح و رستگاری رساند.
وی یادآور شد: انتظار با حرکت و پویایی منتظر معنا پیدا می‌کند و جامعه فعلی ما جامعه منتظر نیست، زیرا فاقد خصوصیات جامعه منتظر است و حرکت به سمت تشکیل جامعه منتظر وظیفه همگانی است و ما نیازمند این حرکت جمعی هستیم تا زمینه‌های ظهور فراهم شود.
